१७ एप्रिल ते २० एप्रिल मुंबईला exhibition आहे. १७ ला सकाळी १०:३० वाजता inauguration होतं, कलामांच्या हस्ते. १६ ला आलो सकाळीच stall सजवायला. दिवसभर खपलो. Stall लावला. सकाळी ७ ला पहिल्या धारेचं मतदान करुन १०:३० वाजता कलामांचं धारेचं भाषण ऐकायचा जंगी प्रोग्राम बनवला. काल रात्री पोहोचलो १० वाजता परत पुण्याला.
सकाळच्या पारी सजून धजून सेंट बिंट मारून ६:४५ ला हज़र झालो. पोलिंग बूथवरती लगीन घाई चालू होती. Voter slip फक्त बायकोची होती. पण तिच्या पुढं मागंच आपला असेल असं वाटलं. (खरं तर मागंच). पण हाय दुर्दैव. त्या यादी बरोबरच सर्व याद्या धुंडाळल्या. पण अस्मादिकाचं नाव काही सापडलं नाही. बायको voting करून बोट डोळ्यासमोर नाचवू लागली. ती मला बोटावर नाचवत असल्यामुळे मला फार वावगं वाटलं नाही.
मग माझं शोध कार्य सुरू झालं. माजी राष्ट्रपती मला भेटू शकणार नाहीत हे एव्हाना पक्कं झालं होतं. यच्चयावत बूथ, तिथल्या याद्या, रस्त्यावर दिसणारे अनेक संगणक इथे माझं नाव आहे का नाव असं करत फिरू लागलो. नंतर तर परेरा, कुतुबजीवाला, गांगुर्डे यांची नावं पण मी शोधून दिली, पण माझं काही सापडलं नाही.
एव्हाना दहा वाजले, pillar to post पळून (असंच म्हणतात ना) मी शेवटी वारेंची मनातल्या मनात क्षमा मागितली. बसनी परत मुंबईला येणार होतो. कंटाळा आला होता, शेवटी डार्लिंग टोयोटा एटिआॅस ला म्हणालो चल धन्नो.
अशा रितीने मताधिकार साठी मी बोट दाखवण्याऐवजी त्यांनीच मला अंगठा दाखवला. गंमत आहे ना, ड्रायव्हिंग लायसन्स, pan card, आधार कार्ड आणि पासपोर्ट घेऊन फिरणारा मी माझं नागरिकत्व १९९९ पासून मतदान करतो तिथं सिद्ध करू नाही शकलो.
इतिहास बघता बर्याचदा मी ज्यांना मत दिले त्यांनी धूळ खाल्ली आहे. पहिल्यांदाच मतदान चुकले आहे, वार्यांना त्यामुळे चमत्काराची अपेक्षा ठेवायला हरकत नाही.
मतदान
सकाळच्या पारी सजून धजून सेंट बिंट मारून ६:४५ ला हज़र झालो. पोलिंग बूथवरती लगीन घाई चालू होती. Voter slip फक्त बायकोची होती. पण तिच्या पुढं मागंच आपला असेल असं वाटलं. (खरं तर मागंच). पण हाय दुर्दैव. त्या यादी बरोबरच सर्व याद्या धुंडाळल्या. पण अस्मादिकाचं नाव काही सापडलं नाही. बायको voting करून बोट डोळ्यासमोर नाचवू लागली. ती मला बोटावर नाचवत असल्यामुळे मला फार वावगं वाटलं नाही.
मग माझं शोध कार्य सुरू झालं. माजी राष्ट्रपती मला भेटू शकणार नाहीत हे एव्हाना पक्कं झालं होतं. यच्चयावत बूथ, तिथल्या याद्या, रस्त्यावर दिसणारे अनेक संगणक इथे माझं नाव आहे का नाव असं करत फिरू लागलो. नंतर तर परेरा, कुतुबजीवाला, गांगुर्डे यांची नावं पण मी शोधून दिली, पण माझं काही सापडलं नाही.
एव्हाना दहा वाजले, pillar to post पळून (असंच म्हणतात ना) मी शेवटी वारेंची मनातल्या मनात क्षमा मागितली. बसनी परत मुंबईला येणार होतो. कंटाळा आला होता, शेवटी डार्लिंग टोयोटा एटिआॅस ला म्हणालो चल धन्नो.
अशा रितीने मताधिकार साठी मी बोट दाखवण्याऐवजी त्यांनीच मला अंगठा दाखवला. गंमत आहे ना, ड्रायव्हिंग लायसन्स, pan card, आधार कार्ड आणि पासपोर्ट घेऊन फिरणारा मी माझं नागरिकत्व १९९९ पासून मतदान करतो तिथं सिद्ध करू नाही शकलो.
इतिहास बघता बर्याचदा मी ज्यांना मत दिले त्यांनी धूळ खाल्ली आहे. पहिल्यांदाच मतदान चुकले आहे, वार्यांना त्यामुळे चमत्काराची अपेक्षा ठेवायला हरकत नाही.
मतदान
No comments:
Post a Comment