भारी रविवार

 लाईफ पण सध्या इतकं धाकड झालं आहे की चांगलं वाटून घ्यायला आजकाल फार लांब जावं लागत नाही. ही मंडळी आजूबाजूला बागडत असतात. 

काल रविवारी, राहुल करूरकरांबरोबर तरुणाईच्या संवादाचं शेवटचं सेशन होतं. कंपनीतूनच ऑनलाईन बोलत होतो. नवीन काम अथवा व्यवसाय चालू करताना इंडस्ट्रीच्या अपेक्षा काय असतात यावर बोलत होतो. पहिलाच मुद्दा होता, घेतलेल्या कामाची १००% जबाबदारी घेणे. त्याचं उदाहरण द्यायला मला फार लांब जावं लागलं नाही. आमच्या कंपनीतील मनीषा ढमाले एकटी रविवार असून कंपनीत काम करत होती. तिच्याकडे कंपनी एमआयएस अपडेट करायचं काम आहे. ३१ जुलै ला शेवटचा दिवस असल्यामुळे तिला वेळ मिळाला नव्हता. तिला कुणीही न सांगता, ती एकटी फक्त ते काम पूर्ण करायला आली होती. 

"Leave legacy at workplace" हा बोलण्याचा मुद्दा होता. कामाच्या ठिकाणी आपली छाप सोडणे हे फक्त टॉप मॅनेजमेंट च्या लोकांचं काम आहे असा एक सार्वत्रिक समज आहे. आमच्या इथे मॅनेजमेन्ट टीम चांगली तयार होतेच आहे, पण अशी छाप कुणी अगदी हेल्पर पण पाडू शकतो. हे शोधण्यासाठी मला परत फार लांब जावं लागलं नाही. आमच्या कंपनीत सध्या कुणी अशी छाप पाडत असेल तर तो म्हणजे आमचा हेल्पर बाबू. काल तो ही कंपनीत आला होता आणि त्याची जी कामं नव्हती ती पण कुणीही न सांगता करण्यासाठी तो रविवारी आला होता. त्याचीही ओळख तरुणाईला करून दिली. 

सेमिनार संपवून घरी आलो. तर व्हाट्स अप वर प्रियांका डंक कुलकर्णी ची स्टोरी होती. प्रियांका म्हणजे माझी सख्खी मामेबहिण. तिच्या खडतर प्रवासाचा मी पण साक्षीदार आहे. हा लेख तिच्या इंजिनियरिंग च्या सरांनी लिहिला आहे. त्याआधी मी का नाही लिहिला याचं मला वाईट वाटतंय. तुम्ही सुद्धा नक्की वाचा. 

लेखाची लिंक 

https://www.ravindrajoshi.com/2021/07/blog-post_31.html?m=1

आणि शेवटचा फोटो आहे, कलाम सरांनी पत्राची पोच दिल्याचा. त्यांची पुण्यतिथी होती त्यादिवशी तो फोटो मेमरीत दिसला. लिंक्ड इन वर टाकला. तिथलं अल्गोरिदम कळत नाही. ३ लाख लोकांनी ते पत्र पाहिलं. हजारो लोकांनी प्रोफाइल व्ह्यू केलं. प्रोफेशनल मीडिया नीट वापरला तर कंपनीचा ब्रँड कसा तयार होतो त्याची झलक. 

(दुसर्याबद्दल लिहिता लिहिता शेवटी मंडलिकांनी स्वतःची लाल केलीच असं जर कुणाला वाटत असेल तर..........ते बरोबर आहे. त्याबाबत आपण हयगय करत नाही)