कोण कुठला देश पण मला चायना किंवा चीन या देशाबद्दल विलक्षण मत्सर आहे. म्हणजे वर्गामध्ये मागच्या बाकावर बसलेला एखादा वांड मुलगा, जो शिक्षकांची टिंगल करायचा, पोरीबाळींची छेड काढायचा, आढ्यताखोर असा तो मोठेपणी एखादी top क्लास सेदान घेऊन, माझ्यासारख्या तथाकथित सभ्य, हुशार माझ्या hero होंडा समोर हॉर्न वाजवत उभा राहिला कि जसे वाटेल तसे मला चीन बद्दल वाटते.
खरंतर चीन ला मी एकदाच गेलो आहे २००५ साली. ( तसं मी बर्याच देशांना एकदाच गेलो आहे, पण असं लिहिले कि शान वाढते). मुठभर लोकांनाच भेटलो आहे. (खरं तर चीन च्या मानाने चिमुटभरच म्हणायला पाहिजे नाही का). त्यावरून त्या अख्या देशाचा अंदाज करणे म्हणजे मूर्खपणाच आहे. पण ज्या काही लोकांना भेटलो, आणि हे सगळे industrialist बरं का, ते एकाहून एक गर्विष्ठ आणि चालू होते. आता एकाच segment मधील जवळपास २० जणांना भेटलो आणि त्यातला एक हि जण मला नोटेबल वाटू नये हे जरा विचित्रच नाही का? तुम्हाला खोटं वाटेल पण बहुतेक बिझिनेस डील रात्रीच्या पार्टी मध्ये. पार्टी नंतर काय काय अजून डील होत असतील ते वेगळेच.
चीन मध्ये फसलेल्या किमान तीन तरी माझ्याकडे कहाण्या आहेत आणि ऐकीव नाही, एकदम आपले जिगरी दोस्त आहेत. पण अक्षरश: जीव मुठीत धरून पळून यावं लागलं होतं नाहीतर आयुष्यभरची कमाई गमावून बसले असते.
मला सूद्धा एका कंपनीने एजन्सी ऑफर केली होती. मी एक questionnaire बनवून पाठवले ज्यात काही technical, काही commercial तर काही लीगल प्रश्न विचारले होते. त्या नंतर मला त्यांनी contact केलं नाही.
अजून एक माझं observation आहे कि तिथे बायका खूप काम करतात. INTERNATIONAL मार्केटिंग मध्ये तर बायकाच भेटतील. वेस्टर्न जगाशी affinity वाढावी म्हणून स्वत:ची नावं बदलतात. मध्ये तर मला अस्मिता नावानी चीन मधून मेल आली कि आमचे product विकत घ्या म्हणून. आता बोला. पण UK च्या माझ्या एका मित्रानी सांगितलं कि top management मध्ये बायकांचाफार कमी सहभाग असतो.
बाकी POLITICAL SYSTEM बद्दल काय बोलणार. ते तर सगळ्यांनाच माहित आहे. banking किंवा accounting system च्या नावाने आनंद आहे.
या पार्श्वभूमीवर मला असं वाटतं कि आपण त्या चीनशी competition वैगेरे करण्याच्या भानगडीत पडू नये. एखादा गर्विष्ठ, माजोरडा माणूस सुद्धा अति श्रीमंत बनतो पण त्याची पत बाजारात काहीच नसते तसं हे चीनचा प्रकार आहे. न पेक्षा आपण natural resources preserve करणाऱ्या पण भांडवलशाही ला हाताशी धरून समाजाचं कल्याण करणाऱ्या
जर्मनी सारख्या देशाचा आपण आदर्श ठेवावा असं मला वाटतं.
(मला माहित आहे कि सदर comment मध्ये analytical approach कमी असून sentimental approach जास्त आहे)
खरंतर चीन ला मी एकदाच गेलो आहे २००५ साली. ( तसं मी बर्याच देशांना एकदाच गेलो आहे, पण असं लिहिले कि शान वाढते). मुठभर लोकांनाच भेटलो आहे. (खरं तर चीन च्या मानाने चिमुटभरच म्हणायला पाहिजे नाही का). त्यावरून त्या अख्या देशाचा अंदाज करणे म्हणजे मूर्खपणाच आहे. पण ज्या काही लोकांना भेटलो, आणि हे सगळे industrialist बरं का, ते एकाहून एक गर्विष्ठ आणि चालू होते. आता एकाच segment मधील जवळपास २० जणांना भेटलो आणि त्यातला एक हि जण मला नोटेबल वाटू नये हे जरा विचित्रच नाही का? तुम्हाला खोटं वाटेल पण बहुतेक बिझिनेस डील रात्रीच्या पार्टी मध्ये. पार्टी नंतर काय काय अजून डील होत असतील ते वेगळेच.
चीन मध्ये फसलेल्या किमान तीन तरी माझ्याकडे कहाण्या आहेत आणि ऐकीव नाही, एकदम आपले जिगरी दोस्त आहेत. पण अक्षरश: जीव मुठीत धरून पळून यावं लागलं होतं नाहीतर आयुष्यभरची कमाई गमावून बसले असते.
मला सूद्धा एका कंपनीने एजन्सी ऑफर केली होती. मी एक questionnaire बनवून पाठवले ज्यात काही technical, काही commercial तर काही लीगल प्रश्न विचारले होते. त्या नंतर मला त्यांनी contact केलं नाही.
अजून एक माझं observation आहे कि तिथे बायका खूप काम करतात. INTERNATIONAL मार्केटिंग मध्ये तर बायकाच भेटतील. वेस्टर्न जगाशी affinity वाढावी म्हणून स्वत:ची नावं बदलतात. मध्ये तर मला अस्मिता नावानी चीन मधून मेल आली कि आमचे product विकत घ्या म्हणून. आता बोला. पण UK च्या माझ्या एका मित्रानी सांगितलं कि top management मध्ये बायकांचाफार कमी सहभाग असतो.
बाकी POLITICAL SYSTEM बद्दल काय बोलणार. ते तर सगळ्यांनाच माहित आहे. banking किंवा accounting system च्या नावाने आनंद आहे.
या पार्श्वभूमीवर मला असं वाटतं कि आपण त्या चीनशी competition वैगेरे करण्याच्या भानगडीत पडू नये. एखादा गर्विष्ठ, माजोरडा माणूस सुद्धा अति श्रीमंत बनतो पण त्याची पत बाजारात काहीच नसते तसं हे चीनचा प्रकार आहे. न पेक्षा आपण natural resources preserve करणाऱ्या पण भांडवलशाही ला हाताशी धरून समाजाचं कल्याण करणाऱ्या
जर्मनी सारख्या देशाचा आपण आदर्श ठेवावा असं मला वाटतं.
(मला माहित आहे कि सदर comment मध्ये analytical approach कमी असून sentimental approach जास्त आहे)
No comments:
Post a Comment