निर्णयप्रक्रिया

आयुष्याच्या पटावर एव्हाना एक गोष्ट कळून चुकली आहे की यशस्वीतेचा ठप्पा एखादा निर्णय बरोबर घेतला तर लागत नाही. त्यासाठी अनेक निर्णय हे योग्य घ्यावे लागतात. त्याप्रति येण्याची प्रोसेस ही शिकण्याची गोष्ट आहे. बरेचदा ज्यांचे निर्णय बरोबर येतात, "त्यांना नशीब साथ देतं" अशी एक पासिंग बाय प्रतिक्रिया व्यक्त करून त्यांच्या क्षमतेचं, त्यांनी भूतकाळात चुकीच्या निर्णयातून काही शिकून त्या प्रोसेसला समजून घेण्यात आणि त्यावर अंमलबजावणी करण्यात जी मॉडेस्टी आणि हुशारी दाखवली असते, त्याची अक्षरश: बोळवण करून टाकतो. 

एखाद्यावर अपयशी असा ठप्पा लावण्याची कुणी घाई करत नाही. पण काही लोक त्याच त्याच चुका पुन्हा पुन्हा करत राहतात. त्यावर काम करण्यासाठी नियती अनेक संधीही देते, पण त्याकडे सपशेल दुर्लक्ष करत, आपल्या मेंदूची कवाडं काही तरी विचित्र मान्यतांवर आधारित घट्ट बंद करून ठेवतात. त्याच्या बिजागिरीना आता गंज चढलेला असतो. पण आपण काही त्यावर काम करत नाही आणि मग एका चुकीमुळे छोटा तयार केलेला खड्डा हळूहळू मोठा होत जातो. "नशीब साथ देत नाही" असं आपल्याच नाकर्तेपणाचं सार काढून त्या खड्ड्यात सपशेल शरणागती पत्करतो. 

वाईट वाटतं, कधी कधी रागही येतो. आत्ममग्नतेचं भूत यांच्या मानगुटीवर इतकं भीषण सवार असतं की त्याला आव्हान देण्याची सुद्धा समोरच्याला भीती वाटावी. काळाच्या कसोटीवर या लोकांची झालेली अधोगती बघवत नाही. त्यांच्या क्षुद्र मानसिकतेवर आता चीड येत नाही, आता त्यांच्यावर दया येते. 

Give, as if you are going to die tomorrow.....Take, as if you are left with many years to live इतकं सोपं गणित आहे आयुष्याचं. हे खरंतर असं असताना ग्रीड हा प्रकार त्याला आपण इतकं अवघड करून टाकतो की समीकरण सुटता सुटत नाही. 

म्हंटलं तर फार अवघड नाही आहे. पण सुर्याखालील सर्व गोष्टीची मला माहिती आहे या भ्रमात माणूस गेला की त्या गैरसमजूतीला छेद देणं हे दुरापास्त होतं. बिकट वाट वहिवाट नसावी, धोपट मार्गा सोडू नको याचा खरा अर्थ निर्णयप्रक्रिया आत्मसात करण्याविषयी आहे. त्याची स्टॅंडर्ड ऑपरेटिंग प्रोसिजर आहे ती समजून घेण्याविषयी आहे. जो जिता वोही सिकंदर यातील सिकंदर बनण्याची आहे. 

#चिंतनातून