प्रिय अमोल,
सस्नेह नमस्कार!
कालच तुला भेटून आलो. तेव्हापासून तुला पत्र लिहायचे ठरवत होतो. शुक्रवारी रात्री "ती घटना" डोक्यातून जात नव्हती आणि रविवारी रात्री तू डोक्यातून जात नव्हता.
ज्या धीरोदात्तपणे तू या प्रसंगाला सामोरे गेलास त्याला शप्पथ सांगतो तोड नाही. एक वेगळ्याच प्रकारचे असीम धैर्य तू दाखवलेस याचा मला अभिमान वाटतो. गेल्या काही वर्षातील तुझे transformation हे अक्षरश: स्तिमित करणारे आहे. एवढे आभाळ कोसळले तरी तू अचल होतास आणि मला जाणवले कि माझ्यासारखे सामान्य जीव कसे आपल्या दु:खाला कवटाळून बसतात आणि त्याचेच कौतुक करत बसतात. तुझ्या ह्या खंबीरपणापुढे मी नतमस्तक झालो आहे.
गेल्या ४-५ भेटीत मला असं जाणवतं आहे की अमोलच्या हातून काहीतरी अजोड असं घडणार आहे आणि या जाणिवेची चुणूक मला रविवारी दिसली. तुझी M.E. ची परीक्षा आहे असं आईकडून कळले, त्या परीक्षेसाठी हार्दिक शुभेच्छा. अध्यापन क्षेत्र अतिशय पवित्र आहे आणि तू तुझ्या आयुष्यात त्याला पुरेपूर न्याय देशील याबाबत मी नि:संदेह आहे.
आपल्या पंखाना शक्ती देण्याची तू गेली अनेक वर्षे प्रामाणिक प्रयत्न करतो आहेस आणि प्रयत्नांना यश येताना दिसत होते आणि त्यातच हे अघटीत घडले. "ती घटना" हि दुर्दैवीच, पण त्या सगळ्यातून गरुड पक्ष्याप्रमाणे तू तुझ्या जीवनरूपी अंबरात मुक्त विहार करणार आहेस याबाबत माझ्या मनात अजिबात शंका नाही.
विधात्याने तुझी हरघडी परीक्षा घेतली आहे, पण आता माझी खात्री झाली आहे कि त्यावर तू आता विजय मिळवला आहेस. अतिशय तावून सुलाखून तू आता बाहेर आला आहेस. तू आता जगाला दाखवून दे कि भट्टीत आगीचे चटके बसल्यावर सोने कसे झळाळून उठते ते!
कुसुमाग्रजांची एक कविता आहे "कोलंबसचे गर्वगीत" त्यात कोलंबस त्या खवळलेल्या समुद्राला आव्हान देतो तद्वतच तु देखील त्या जगन्नियंत्याला आव्हानच दे. त्या कवितेचं शेवटचं कडवं
चला उभारा शुभ्र शिडे ती गर्वाने वरती
कथा या खुळ्या सागराला
अनंत आमुची ध्येयासक्ती अनंत अन आशा
किनारा तुला पामराला
या संसाररूपी सागरात तुझी नौका आता पूर्ण ताकदीने सोड, फडफडणार्या शिडांना योग्य दिशा देत.
तू आता स्वयंपूर्ण आहेसच , तरी माझी कुठलीही मदत लागली तर नि:संकोच पणे बोलणे. तुझा हक्कच आहे तो!
अशीच तुझी विचारधारा सकारात्मक भावनेनी भरलेली असू दे.
जास्त काय लिहू. शब्दच गोठले होते तिथे तुझ्याच धैर्यशील पणामुळे इतके लिहिण्याची ताकद आली.
पुन्हा एकदा तुझ्या अतुलनीय धैर्याला सलाम
राजेश
तळटीप: तुला हे बोल ऐकवून शहाणपणा दाखवणारा नतद्रष्ट मी, "ती" ला न भेटण्याची खंत आयुष्यभर बाळगून राहील
सस्नेह नमस्कार!
कालच तुला भेटून आलो. तेव्हापासून तुला पत्र लिहायचे ठरवत होतो. शुक्रवारी रात्री "ती घटना" डोक्यातून जात नव्हती आणि रविवारी रात्री तू डोक्यातून जात नव्हता.
ज्या धीरोदात्तपणे तू या प्रसंगाला सामोरे गेलास त्याला शप्पथ सांगतो तोड नाही. एक वेगळ्याच प्रकारचे असीम धैर्य तू दाखवलेस याचा मला अभिमान वाटतो. गेल्या काही वर्षातील तुझे transformation हे अक्षरश: स्तिमित करणारे आहे. एवढे आभाळ कोसळले तरी तू अचल होतास आणि मला जाणवले कि माझ्यासारखे सामान्य जीव कसे आपल्या दु:खाला कवटाळून बसतात आणि त्याचेच कौतुक करत बसतात. तुझ्या ह्या खंबीरपणापुढे मी नतमस्तक झालो आहे.
गेल्या ४-५ भेटीत मला असं जाणवतं आहे की अमोलच्या हातून काहीतरी अजोड असं घडणार आहे आणि या जाणिवेची चुणूक मला रविवारी दिसली. तुझी M.E. ची परीक्षा आहे असं आईकडून कळले, त्या परीक्षेसाठी हार्दिक शुभेच्छा. अध्यापन क्षेत्र अतिशय पवित्र आहे आणि तू तुझ्या आयुष्यात त्याला पुरेपूर न्याय देशील याबाबत मी नि:संदेह आहे.
आपल्या पंखाना शक्ती देण्याची तू गेली अनेक वर्षे प्रामाणिक प्रयत्न करतो आहेस आणि प्रयत्नांना यश येताना दिसत होते आणि त्यातच हे अघटीत घडले. "ती घटना" हि दुर्दैवीच, पण त्या सगळ्यातून गरुड पक्ष्याप्रमाणे तू तुझ्या जीवनरूपी अंबरात मुक्त विहार करणार आहेस याबाबत माझ्या मनात अजिबात शंका नाही.
विधात्याने तुझी हरघडी परीक्षा घेतली आहे, पण आता माझी खात्री झाली आहे कि त्यावर तू आता विजय मिळवला आहेस. अतिशय तावून सुलाखून तू आता बाहेर आला आहेस. तू आता जगाला दाखवून दे कि भट्टीत आगीचे चटके बसल्यावर सोने कसे झळाळून उठते ते!
कुसुमाग्रजांची एक कविता आहे "कोलंबसचे गर्वगीत" त्यात कोलंबस त्या खवळलेल्या समुद्राला आव्हान देतो तद्वतच तु देखील त्या जगन्नियंत्याला आव्हानच दे. त्या कवितेचं शेवटचं कडवं
चला उभारा शुभ्र शिडे ती गर्वाने वरती
कथा या खुळ्या सागराला
अनंत आमुची ध्येयासक्ती अनंत अन आशा
किनारा तुला पामराला
या संसाररूपी सागरात तुझी नौका आता पूर्ण ताकदीने सोड, फडफडणार्या शिडांना योग्य दिशा देत.
तू आता स्वयंपूर्ण आहेसच , तरी माझी कुठलीही मदत लागली तर नि:संकोच पणे बोलणे. तुझा हक्कच आहे तो!
अशीच तुझी विचारधारा सकारात्मक भावनेनी भरलेली असू दे.
जास्त काय लिहू. शब्दच गोठले होते तिथे तुझ्याच धैर्यशील पणामुळे इतके लिहिण्याची ताकद आली.
पुन्हा एकदा तुझ्या अतुलनीय धैर्याला सलाम
राजेश
तळटीप: तुला हे बोल ऐकवून शहाणपणा दाखवणारा नतद्रष्ट मी, "ती" ला न भेटण्याची खंत आयुष्यभर बाळगून राहील
No comments:
Post a Comment