"Please do not smoke here. We would rather die out of natural cause"
हो, असंच लिहिलं होतं त्या रूम मध्ये. ज्यूड आणि डेरेक चं बेड and ब्रेकफास्ट. गाव पूल डोर्सेट यु के.
युरोप मध्ये हा एक भन्नाट प्रकार आहे. B&B. भारताचा रुपया खूपच अशक्त असल्यामुळे युरोपात हॉटेल मध्ये राहणं हे खूपच महाग प्रकरण आहे. त्याला उपाय हा B & B. मी अनेकवेळा या बी and बी मध्ये राहिलो आहे आणि बहुतेकवेळा माझा अनुभव चांगला होता. एकदा ह्यानोवर मध्ये मात्र फारच बेकार अनुभव आला होता.
पण पूल, यु के मधला अनुभव अगदी लक्षात राहण्याजोगा. ज्यूड आणि डेरेक एक जोडपं. मी भेटलो, म्हणजे २००६ मध्ये, दोघांचं वय असेल पासष्टीच्या आसपास. मला डेरेक घ्यायला आले होते, पूल रेल्वे स्टेशन वर. मला घेऊन आले, या B &B वर. आजूबाजूला गर्द झाडी. आणि त्यामध्ये हे एक टुमदार घर. नवरा बायको आणि तीन रूम होत्या गेस्ट साठी. एक खाली ग्राउंड फ्लोर ला आणि अजून दोन पहिल्या मजल्यावर. मला दिलेली रूम, अत्यंत स्वच्छ. बेड वर बसल्यावर समोरच हे वर लिहिलेलं वाक्य. टॉयलेट एकदम टापटिपिचं. ड्राय बाथरूम हा प्रकार प्रचलित असल्यामुळे जमिनीवर कारपेट. रूम मधेच एक कॉफी मेकर.
ज्यूड, साधारण पासष्टीची तरुणी. आपल्या रेखा कामत आठवतात का? साधारण त्यांच्यासारखा चेहरा. नेहमी मिश्किल हास्य. अत्यंत हजरजबाबी. सुस्पष्ट आवाज. आणि ब्रिटीश बाई आहे, मग इंग्रजी बद्दल मी पामर काय बोलणार? एकुलता एक मुलगा होता त्यांना. तो त्याच्या संसारात मग्न होता. एका किलोमीटर वर रहायचा. पण पाश्चात्य प्रथेप्रमाणे त्याची चूल वेगळी होती.
ज्यूड काकू मला संध्याकाळी विचारायच्या "बाळा, तुला उदया ब्रेकफास्ट ला काय हवंय?" आता इंग्रजी ब्रेकफास्ट म्हणजे ब्रेड ओम्लेट. माझा अत्यंत आवडता. मग मी जास्त प्रयोग नाही करायचो. टोस्ट ऑम्लेट. तर कधी स्क्राम्बल्ड एग म्हणजे आपली भुर्जी. टेबल वर सफरचंद, संत्र, केळ वगेरे फळं ठेवली असायची. ज्यूड काकू सकाळी सकाळी तयार होऊन कामाला लागायची. डेरेक कडे बाहेरची खरेदी करायची वर्दी असायची. सकाळी सात वाजता सगळा ब्रेकफास्ट तयार असायचा. साधारण साडे सात वाजता मी नाश्ता करायचो. ज्यूस चा एक मोठा ग्लास दयायची. आणि मग चहा. साथीला मस्त गप्पा. ती मला भारताबद्दल विचारायची. मी यथाबुद्धी तिला उत्तर दयायचो. ज्यूड आणि डेरेक ला गोव्याबद्दल फार आकर्षण. मी त्यांना म्हणालो, या पुण्याला. मी घेऊन जातो तुम्हाला गोव्याला. तर म्हणाली "I can not use flight toilet for so many times."
एकंदरीत चार दिवस राहिलो मी. गप्पा मारल्या. पण ज्यूड आणि डेरेक हे पूर्ण प्रोफेशनल होते. ना त्यांनी कधी माझ्याशी एका मर्यादे पलीकडे गप्पा मारल्या ना मला जास्त जवळ येऊ दिलं. भारतात परत निघताना मी प्रेमभराने ज्यूड आणि डेरेक चे आभार मानले. त्यांना म्हंटल, तुम्ही मला घरची आठवण अजिबात येऊ दिली नाही. "it is always nice to have guests like you." असं म्हणाले ते.
Value for money म्हणजे याचा अनुभव घेत मी तिथून परत निघालो.
साधारण याच धर्तीवर आपल्याकडे झो रूम आणि ओयो रूम असे दोन बिझिनेस चालू झाले आहेत. पण जणू हा बिझिनेस कसा करू नये याचा वस्तुपाठ दोघेही दाखवत आहेत.
मी ओयो दिल्लीत बुक केली होती, गुरगाव ला. मी पोहोचलो तेव्हा तिथे चेहऱ्यावर इस्त्री फिरवलेला माणूस बसला होता. म्हणाला "पैसा अडवान्स लगेगा." बुकिंग.कॉम वर पैसे चेक औट च्या वेळेस दयायचे असं लिहिलं होतं. दोन मिनिटे हुज्जत घातल्यावर मी त्याला कार्ड दिलं तर म्हणाला "कॅश देना पडेगा. कार्ड मशीन बंद है." मी म्हणालो माझ्याकडे कॅश नाही आहे. तर म्हणाला "आधा किमी पर ए टी एम, है कॅश लाईये". कॅश दिली. सकाळी ब्रेकफास्ट साडेसात ला तयार ठेव अस सांगून मी झोपलो तर सातला पंटर उठला आणि नंतर नाश्ता म्हणून काहीतरी टाईमपास आणून ठेवलं.
मुंबईत झो रूम बुक केली. पत्ता विचारण्यासाठी फोन केला तर म्हणाला "झो रूम वाल्यांशी माझी भांडणं आहेत. तुम्ही तिथे advance पैसे भरले आहेत. मी काही तुम्हाला रूम देऊ शकत नाही" हे संभाषण रात्री दहाचं. एरिया कुठला तर मरोळ नाका. शेवटी आठ तासाच्या झोपेसाठी ५००० रुपयाची मुंबई केली.
खरं तर घरात एक दोन रूम एक्स्ट्रा असतील तर बेड & ब्रेकफास्ट उदयोग करणे हा अतिशय चांगला मार्ग आहे. थोडी कल्पकता आणि थोडे कष्ट घेतले तर अतिशय उत्तम पद्धतीने अर्थार्जन होऊ शकते.
हो, असंच लिहिलं होतं त्या रूम मध्ये. ज्यूड आणि डेरेक चं बेड and ब्रेकफास्ट. गाव पूल डोर्सेट यु के.
युरोप मध्ये हा एक भन्नाट प्रकार आहे. B&B. भारताचा रुपया खूपच अशक्त असल्यामुळे युरोपात हॉटेल मध्ये राहणं हे खूपच महाग प्रकरण आहे. त्याला उपाय हा B & B. मी अनेकवेळा या बी and बी मध्ये राहिलो आहे आणि बहुतेकवेळा माझा अनुभव चांगला होता. एकदा ह्यानोवर मध्ये मात्र फारच बेकार अनुभव आला होता.
पण पूल, यु के मधला अनुभव अगदी लक्षात राहण्याजोगा. ज्यूड आणि डेरेक एक जोडपं. मी भेटलो, म्हणजे २००६ मध्ये, दोघांचं वय असेल पासष्टीच्या आसपास. मला डेरेक घ्यायला आले होते, पूल रेल्वे स्टेशन वर. मला घेऊन आले, या B &B वर. आजूबाजूला गर्द झाडी. आणि त्यामध्ये हे एक टुमदार घर. नवरा बायको आणि तीन रूम होत्या गेस्ट साठी. एक खाली ग्राउंड फ्लोर ला आणि अजून दोन पहिल्या मजल्यावर. मला दिलेली रूम, अत्यंत स्वच्छ. बेड वर बसल्यावर समोरच हे वर लिहिलेलं वाक्य. टॉयलेट एकदम टापटिपिचं. ड्राय बाथरूम हा प्रकार प्रचलित असल्यामुळे जमिनीवर कारपेट. रूम मधेच एक कॉफी मेकर.
ज्यूड, साधारण पासष्टीची तरुणी. आपल्या रेखा कामत आठवतात का? साधारण त्यांच्यासारखा चेहरा. नेहमी मिश्किल हास्य. अत्यंत हजरजबाबी. सुस्पष्ट आवाज. आणि ब्रिटीश बाई आहे, मग इंग्रजी बद्दल मी पामर काय बोलणार? एकुलता एक मुलगा होता त्यांना. तो त्याच्या संसारात मग्न होता. एका किलोमीटर वर रहायचा. पण पाश्चात्य प्रथेप्रमाणे त्याची चूल वेगळी होती.
ज्यूड काकू मला संध्याकाळी विचारायच्या "बाळा, तुला उदया ब्रेकफास्ट ला काय हवंय?" आता इंग्रजी ब्रेकफास्ट म्हणजे ब्रेड ओम्लेट. माझा अत्यंत आवडता. मग मी जास्त प्रयोग नाही करायचो. टोस्ट ऑम्लेट. तर कधी स्क्राम्बल्ड एग म्हणजे आपली भुर्जी. टेबल वर सफरचंद, संत्र, केळ वगेरे फळं ठेवली असायची. ज्यूड काकू सकाळी सकाळी तयार होऊन कामाला लागायची. डेरेक कडे बाहेरची खरेदी करायची वर्दी असायची. सकाळी सात वाजता सगळा ब्रेकफास्ट तयार असायचा. साधारण साडे सात वाजता मी नाश्ता करायचो. ज्यूस चा एक मोठा ग्लास दयायची. आणि मग चहा. साथीला मस्त गप्पा. ती मला भारताबद्दल विचारायची. मी यथाबुद्धी तिला उत्तर दयायचो. ज्यूड आणि डेरेक ला गोव्याबद्दल फार आकर्षण. मी त्यांना म्हणालो, या पुण्याला. मी घेऊन जातो तुम्हाला गोव्याला. तर म्हणाली "I can not use flight toilet for so many times."
एकंदरीत चार दिवस राहिलो मी. गप्पा मारल्या. पण ज्यूड आणि डेरेक हे पूर्ण प्रोफेशनल होते. ना त्यांनी कधी माझ्याशी एका मर्यादे पलीकडे गप्पा मारल्या ना मला जास्त जवळ येऊ दिलं. भारतात परत निघताना मी प्रेमभराने ज्यूड आणि डेरेक चे आभार मानले. त्यांना म्हंटल, तुम्ही मला घरची आठवण अजिबात येऊ दिली नाही. "it is always nice to have guests like you." असं म्हणाले ते.
Value for money म्हणजे याचा अनुभव घेत मी तिथून परत निघालो.
साधारण याच धर्तीवर आपल्याकडे झो रूम आणि ओयो रूम असे दोन बिझिनेस चालू झाले आहेत. पण जणू हा बिझिनेस कसा करू नये याचा वस्तुपाठ दोघेही दाखवत आहेत.
मी ओयो दिल्लीत बुक केली होती, गुरगाव ला. मी पोहोचलो तेव्हा तिथे चेहऱ्यावर इस्त्री फिरवलेला माणूस बसला होता. म्हणाला "पैसा अडवान्स लगेगा." बुकिंग.कॉम वर पैसे चेक औट च्या वेळेस दयायचे असं लिहिलं होतं. दोन मिनिटे हुज्जत घातल्यावर मी त्याला कार्ड दिलं तर म्हणाला "कॅश देना पडेगा. कार्ड मशीन बंद है." मी म्हणालो माझ्याकडे कॅश नाही आहे. तर म्हणाला "आधा किमी पर ए टी एम, है कॅश लाईये". कॅश दिली. सकाळी ब्रेकफास्ट साडेसात ला तयार ठेव अस सांगून मी झोपलो तर सातला पंटर उठला आणि नंतर नाश्ता म्हणून काहीतरी टाईमपास आणून ठेवलं.
मुंबईत झो रूम बुक केली. पत्ता विचारण्यासाठी फोन केला तर म्हणाला "झो रूम वाल्यांशी माझी भांडणं आहेत. तुम्ही तिथे advance पैसे भरले आहेत. मी काही तुम्हाला रूम देऊ शकत नाही" हे संभाषण रात्री दहाचं. एरिया कुठला तर मरोळ नाका. शेवटी आठ तासाच्या झोपेसाठी ५००० रुपयाची मुंबई केली.
खरं तर घरात एक दोन रूम एक्स्ट्रा असतील तर बेड & ब्रेकफास्ट उदयोग करणे हा अतिशय चांगला मार्ग आहे. थोडी कल्पकता आणि थोडे कष्ट घेतले तर अतिशय उत्तम पद्धतीने अर्थार्जन होऊ शकते.
No comments:
Post a Comment