भारतात फॅमिलीला घेऊन कुठं फिरायला जायचं म्हंटलं की मी जास्त ट्रॅव्हल कंपनीच्या नादाला लागत नाही. अहो काय करणार. गेली २१ वर्ष मी भारतभर प्रवास करतो आहे. त्यामुळे ट्रेनप्रवास किंवा विमानप्रवास कसा करावा याचे ठोकताळे डोक्यात फिट आहे. तिकीट काढणं वैगेरे प्रकारात तर इतकी प्रोफिशियंसी आली आहे की कसलेला ट्रॅवल एजंट पाणी भरेल. टॅक्सी कशी ठरवावी हे सगळं व्यवस्थित माहित आहे. बरं त्यात माझा अवतार असा की टॅक्सीचालकाला मी त्याचा व्यवसायबंधू वाटतो. मग एक न्हावी दुसर्या न्हाव्याचं डोकं भादरताना जी आत्मीयता दाखवत असतील तोच भाव टॅक्सीचालक माझ्याप्रति दाखवतात. बाकी लॉजबुकींग इंटरनेट मुळे खूपच सोयीस्कर झालं आहे. त्यामुळे भारतात मी कुठल्याही टूर कंपनीकडून फिरलोच नाही. अगदी काश्मीर, कुलू मनाली, हैद्राबाद, चंदीगढ-अमृतसर, गोवा, कर्नाटक ह्या सगळ्या सहली मी प्लान केल्या आणि यशस्वी पणे पूर्ण केल्याही.
२०११ साली मी कुटुंबासमवेत थायलँडला गेलो होतो (थायलँड आणि फॅमिलीबरोबर. ख्याख्याख्या). टूर कंपनीकडून केलेली ही पहिली यात्रा. विदेश प्रवास होता म्हंटलं नाटक नको. कुठे पटायामधे चुकलो बिकलो असतो तर मग पुन्हा पुन्हा चुकत राहिलो असतो.
यावर्षी दिवाळीत जीवाची दुबई करायचं ठरवलं. वैभवीचा फार आग्रह होता की टूर कंपनीबरोबर जावं. मला तसंही आवडतं. वैभवी आणि पोरं, ते स्विमींग, सकाळचा दणदणीत ब्रेकफास्ट, फोटो काढणे या उद्योगात दंग असतात. आणि मी ग्रूपमधील बाकीच्या मंडळींशी गप्पा मारण्यात मश्गुल होतो. अर्थात, पुरूषमंडळींशी. पण जी टूरप्राईस सांगितली त्यानंतर एक तास आम्ही एकमेकांशी बोललो नाही. वैभवी म्हणाली, आपण केरळला जाऊ. मी बोललो, तुझं दुबईचं बजेट सांग. तिने सांगितलं. मी म्हणालो, मी जमवतो यात. तर म्हणाली, यापेक्षा छदाम जरी जास्त लागला तर मी आयुष्यात तुझ्याबरोबर ट्रीपला येणार नाही. मी डन केलं.
स्वत: सगळी बुकींग केली. स्पाईसजेट चं विमान (इंटरनॅशनल नो फ्रील म्हणजे लैच बोरिंग असतं), बुकींग.कॉम वरून हॉटेल ठरवलं, बुर्ज खलिफा, डेझर्ट सफारी, फरारी वर्ल्ड (Ferrari चा उच्चार फरारी करायचा म्हणे, फेरारी नाही), Dhow Cruz वैगेरे इंटरनेट वरून ठरवलं. लोकल टुर तिथे जाऊन बुक केली. पाच दिवस जलसा करून आलो. हॉटेल च्या रेट मध्ये ब्रेकफास्ट फ्री नव्हता. आजकाल मी वाय फाय फ्री आहे का ते बघतो. ब्रेकफास्ट नंतर. त्यामुळे काही तडजोडी कराव्या लागल्या. पण असो.
स्वत: बुकिंग करायचे काही फायदे आहेत. एकतर तुम्हाला दुनियादारी कळते. परत ती धावपळ नाही हो. सकाळी ८ ला तयार व्हा. या ठिकाणी फक्त ४५ मिनिटे बस थांबणार. आणि एखाद्या ठिकाणी आडमाप वेळ. आता त्या थायलंड च्या ट्रीप मध्ये डायमंड च्या factory त तीन तास थांबवलं. इथे मला कुठलीही, म्हणजे कुठलीही, खरेदी करायला दहा मिनिटापेक्षा जास्त वेळ लागत नाही. बरं, इथे घ्यायचं काय तर डायमंड. म्हणजे आनंद. डायमंड बेकरी तून खारी आणि चिकन sandwich आणण्याशिवाय माझा डायमंड या शब्दाशी तिळमात्र संबंध नाही. आम्ही आपला तिथलं पाण्याचं कारंजं बघत वेळ घालवला. दुसरं म्हणजे आपल्याला पाहिजे ते खाता येतं. या दुबई ट्रीप मध्ये इटालियन, अरेबिक अहो एवढंच काय पण पाकिस्तानी हॉटेलात जेवलो. अर्थात हे सगळं शक्य झालं कारण दुबई ही बर्यापैकी टुरिस्ट फ्रेंडली कंट्री आहे.
अर्थात काही तोटे पण आहेत. मुख्य म्हणजे सेफ्टी. परमुलुखात कुटुंबाला घेऊन एकटं फिरायचं म्हणजे टेन्शन. बरं ट्रीप ठरवणारा, म्हणजे आमच्यातला मी, बिझी असतो हो. taxi आली की नाही, जेवायला हॉटेल कुठलं, कुठल्या कार्यक्रमाचं तिकीट काढायचं हे सगळं ठरवावं लागतं. परत तो गुणाकार. गुणिले १८ ते ९० मध्ये माणूस पार अर्धा होऊन जातो. परत इतकं करून पोरं आणि बायको खुश असायला पाहिजे हो. पण ज्याला आवडतं हे काम तो एन्जॉय करतो.
सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे बजेट क्रॉस झालं आहे. पण मी आयडिया करून मी सांगितलं की बजेटच्या आत जमलं म्हणून. खरं सांगितलं असतं तर वैभवी म्हणेल, की आता परत टूर कंपनीबरोबर जायचं तर मी माझ्या आवडत्या अनुभवाला मुकेल.
टूर टूर
२०११ साली मी कुटुंबासमवेत थायलँडला गेलो होतो (थायलँड आणि फॅमिलीबरोबर. ख्याख्याख्या). टूर कंपनीकडून केलेली ही पहिली यात्रा. विदेश प्रवास होता म्हंटलं नाटक नको. कुठे पटायामधे चुकलो बिकलो असतो तर मग पुन्हा पुन्हा चुकत राहिलो असतो.
यावर्षी दिवाळीत जीवाची दुबई करायचं ठरवलं. वैभवीचा फार आग्रह होता की टूर कंपनीबरोबर जावं. मला तसंही आवडतं. वैभवी आणि पोरं, ते स्विमींग, सकाळचा दणदणीत ब्रेकफास्ट, फोटो काढणे या उद्योगात दंग असतात. आणि मी ग्रूपमधील बाकीच्या मंडळींशी गप्पा मारण्यात मश्गुल होतो. अर्थात, पुरूषमंडळींशी. पण जी टूरप्राईस सांगितली त्यानंतर एक तास आम्ही एकमेकांशी बोललो नाही. वैभवी म्हणाली, आपण केरळला जाऊ. मी बोललो, तुझं दुबईचं बजेट सांग. तिने सांगितलं. मी म्हणालो, मी जमवतो यात. तर म्हणाली, यापेक्षा छदाम जरी जास्त लागला तर मी आयुष्यात तुझ्याबरोबर ट्रीपला येणार नाही. मी डन केलं.
स्वत: सगळी बुकींग केली. स्पाईसजेट चं विमान (इंटरनॅशनल नो फ्रील म्हणजे लैच बोरिंग असतं), बुकींग.कॉम वरून हॉटेल ठरवलं, बुर्ज खलिफा, डेझर्ट सफारी, फरारी वर्ल्ड (Ferrari चा उच्चार फरारी करायचा म्हणे, फेरारी नाही), Dhow Cruz वैगेरे इंटरनेट वरून ठरवलं. लोकल टुर तिथे जाऊन बुक केली. पाच दिवस जलसा करून आलो. हॉटेल च्या रेट मध्ये ब्रेकफास्ट फ्री नव्हता. आजकाल मी वाय फाय फ्री आहे का ते बघतो. ब्रेकफास्ट नंतर. त्यामुळे काही तडजोडी कराव्या लागल्या. पण असो.
स्वत: बुकिंग करायचे काही फायदे आहेत. एकतर तुम्हाला दुनियादारी कळते. परत ती धावपळ नाही हो. सकाळी ८ ला तयार व्हा. या ठिकाणी फक्त ४५ मिनिटे बस थांबणार. आणि एखाद्या ठिकाणी आडमाप वेळ. आता त्या थायलंड च्या ट्रीप मध्ये डायमंड च्या factory त तीन तास थांबवलं. इथे मला कुठलीही, म्हणजे कुठलीही, खरेदी करायला दहा मिनिटापेक्षा जास्त वेळ लागत नाही. बरं, इथे घ्यायचं काय तर डायमंड. म्हणजे आनंद. डायमंड बेकरी तून खारी आणि चिकन sandwich आणण्याशिवाय माझा डायमंड या शब्दाशी तिळमात्र संबंध नाही. आम्ही आपला तिथलं पाण्याचं कारंजं बघत वेळ घालवला. दुसरं म्हणजे आपल्याला पाहिजे ते खाता येतं. या दुबई ट्रीप मध्ये इटालियन, अरेबिक अहो एवढंच काय पण पाकिस्तानी हॉटेलात जेवलो. अर्थात हे सगळं शक्य झालं कारण दुबई ही बर्यापैकी टुरिस्ट फ्रेंडली कंट्री आहे.
अर्थात काही तोटे पण आहेत. मुख्य म्हणजे सेफ्टी. परमुलुखात कुटुंबाला घेऊन एकटं फिरायचं म्हणजे टेन्शन. बरं ट्रीप ठरवणारा, म्हणजे आमच्यातला मी, बिझी असतो हो. taxi आली की नाही, जेवायला हॉटेल कुठलं, कुठल्या कार्यक्रमाचं तिकीट काढायचं हे सगळं ठरवावं लागतं. परत तो गुणाकार. गुणिले १८ ते ९० मध्ये माणूस पार अर्धा होऊन जातो. परत इतकं करून पोरं आणि बायको खुश असायला पाहिजे हो. पण ज्याला आवडतं हे काम तो एन्जॉय करतो.
सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे बजेट क्रॉस झालं आहे. पण मी आयडिया करून मी सांगितलं की बजेटच्या आत जमलं म्हणून. खरं सांगितलं असतं तर वैभवी म्हणेल, की आता परत टूर कंपनीबरोबर जायचं तर मी माझ्या आवडत्या अनुभवाला मुकेल.
टूर टूर
No comments:
Post a Comment