आज कधी नव्हे ते सिंहगडावर छत्री घेऊन गेलो होतो. कंपनीची गॅंग होती बरोबर. त्यांना सिंहगडावर थांबायचं होतं. मला काही कामामुळे परत यायचं होतं. मी एकटाच सिंहगड उतरत होतो. सहसा मी कधी छत्री घेऊन गेलो की पाऊस पडत नाही. आज पडला. तुफान पडला. छत्री असल्यामुळे डोकं फार भिजलं नाही. बाकी कपडे भिजले.
उतरत असताना माझ्या छत्रीची सिंहगड चढणाऱ्या दुसऱ्या एका छत्रीला टक्कर झाली. मी सॉरी म्हणण्यासाठी माझी छत्री बाजूला करून दुसऱ्या छत्रीधारी व्यक्तीकडे बघितलं तर ती एक पंचादश वर्षीय ललना होती. (बाकी मी वर्णन करत नाही. अशा वेळेस भेटणाऱ्या साधारणपणे कशा दिसतात याची तुम्हाला एव्हाना कल्पना आली आहे. म्हणजे तेच आपलं अप्रतिम सौन्दर्य वगैरे)
सॉरी म्हणून पुढे निघून आल्यावर मला तो जुन्या पिक्चर मधील सीन आठवला. जितेंद्र-लीना चंदावरकर वगैरे. दोन छत्रीचा एकमेकांना स्पर्श आणि मग सूचक वगैरे.
सहसा मी छत्री घेऊन जात नाही. पण आज छत्रीचा चांगला वापर झाला. म्हणजे डोकं वगैरे अजिबात भिजले नाही. थोडे कपडे भिजले. पण तितकं चालायचंच.
No comments:
Post a Comment