कृतज्ञ

आठ एप्रिलला कंपनीत सर्वांची आरटीपीसीआर टेस्ट केली. त्यात काही लक्षण नसणाऱ्या पण पॉझिटिव्ह केसेस आल्या. आणि त्यानंतर लाईनच लागली. पुढच्या केसेस मात्र लक्षण दाखवणाऱ्या. 

ही कंपनीतील तऱ्हा तर बाहेर अनेक जवळचे परिचित पॉझिटिव्ह. त्यात मित्र आले, नातेवाईक आले, मित्रांचे नातेवाईक, कंपनीतल्या एम्प्लॉईज चे नातेवाईक आले. दररोज कुणाचा तरी फोन. कुणी होम आयसोलेशन मध्ये तर कुणी हॉस्पिटल मध्ये दाखल. कुणाचं टेम्परेचर कमी होत नाही तर कुणाचा ऑक्सिजन कमी होतोय. 

आणि यामध्ये तीन दुर्दैवी मृत्यू. माझी मावशी कुसुम आंबेकर, आमच्या इंजिनियर चे वडील, आणि पुण्याबाहेरील मित्र. 

डोक्याचं पार भजं झालेलं. गेल्या पाच सहा दिवसांपासून परिस्थिती बरी आहे. या पूर्ण सव्वा महिन्यात काही लोकांची प्रचंड मदत झाली. ही पोस्ट खास त्यांच्यासाठी. 

सगळ्यात आधी डॉ विनोद भारती. रायझिंग मेडिकेअर नावाचं हॉस्पिटल आहे त्यांचं खराडी मध्ये. लहान भावाच्या टेलिफोनिक ट्रीटमेंट पासून त्यांच्याशी मी बोलत होतो. सेटको च्या सर्व केसेस ची सरांनी टेलिफोन वर ट्रीटमेंट सांगितली. सगळ्यांना त्यांचा नंबर देण्याऐवजी मीच मधला मेडिएटर बनलो. भारती सरांनी माझ्या फोनला उत्तर दिलं नाही असं क्वचितच घडलं. 

या व्यतिरिक्त दोन डॉक्टरांचा उल्लेख करायचा आणि तो म्हणजे डॉ प्रकाश कोयडे आणि डॉ शीतल श्रीगिरी. कोयडे डॉक्टर स्वतः पॉझिटिव्ह झालेले आणि हॉस्पिटल मधून नुकतेच घरी आलेले. जिथं म्हणून मला वाटायचं की अजून कुणाला तरी ओपिनियन विचारायला हवं, मी सरळ कोयडे डॉक्टरांना फोन करायचो आणि माझ्या शंका विचारायचो. त्यांनी कधीही निराश केलं नाही. डॉक्टर शीतलशी मी ऑक्सिजन प्लांट बद्दल फोन करायचो. त्यात मी तिला सांगितलं की मित्राच्या भावाचं टेम्परेचर खाली येत नव्हतं. शीतल डॉक्टरने त्यावर हॉस्पिटल मध्ये इलाज केला आणि पेशंट बरा झाला. 

मित्रवर्य जयंत विद्वंस याने राव हॉस्पिटल मध्ये एचआरसीटी ची सर्व्हिस झटपट दिली, तर घरच्या पॅथॉलॉजिस्ट डॉ वैभवी आणि  तिची मैत्रीण व्ही केअर पॅथ लॅब ची डॉ शिल्पा यांनी  टेस्ट करून दिल्या. 

डोकं विचार करून जास्त जड झालं, तर फळणीकर सर होतेच. "कधीही सांगा हो, मी आहे तुमच्या मदतीला" हे ते सात शब्द मला बळ देऊन जायचे. आणि अधून मधून सकारत्मकतेचं इंजेक्शन द्यायला हक्काचे एम जी सर होतेच. यु ट्यूब चॅनेल वर कुठलं तरी लेक्चर काढायचं आणि ऐकत बसायचं.  

एकूण परिस्थिती निवळली आहे. कंपनीतील अलमोस्ट सर्वजण बरे झाले आहेत. 

काही कटू आठवणी आहेत. त्या लवकरात लवकर विसरण्याचा प्रयत्न करतो आहे. 

वरील उल्लेखलेल्या सगळ्यांप्रति मी कृतज्ञ आणि आयुष्यभरासाठी ऋणी आहे.