Monday 7 October 2013

मला लाभलेले पायगूण

कालच्या लेखावर वैभवी ची परमप्रिय मैत्रीण सिंगापूर निवासी  अनु सिंग (पूर्वाश्रमीची सोनल वाळिंबे) हिच्याकडून मैत्रीण प्रेमापोटी एक  comment आली, वैभवी चा पायगुण होता म्हणून झाले. मग मी विचार करायला लागलो (हे काय भलतंच, अशा नजरेने वाचू नका, मी पण करतो कधी कधी विचार) आणि लक्षात आले कि माझ्या आयुष्याचा डोलाराच कुणाच्या तरी  पायगुणावर उभा आहे. आणि अचानक मला पाय या अवयवा विषयी आणि लाथ बसणे या प्रक्रियेविषयी विशेष ममत्व वाटू लागले . 

भारती विद्यापीठातून १ २ जण  बजाज ऑटो मध्ये select झालो होतो त्यात अस्मादिकांचा नंबर लागला होता. १ २ ही जण कंपनीत रुजू व्हायला औरंगाबाद ला गेलो. मित्रांची हसीमजाक चालू होती, उदयाला नवीन आयुष्याची सुरुवात होणार होती, ३ ० दिवसानंतर पहिला पगार होणार होता. सुख स्वप्नांची कमी नव्हती. मेडिकल झाली . डॉक्टर बर्वे आणी डॉक्टर जहागीरदार होते. संध्याकाळी ५ वाजता सगळ्यांना बोलावले. आणि प्रत्येकाला सांगायला सुरुवात केली तू या department ला जा, तू तिकडे जा . मी आपला हातावर हात चोळत, पाय हलवत चुळबूळ करत बसलो होतो पण मला काही सांगतच नव्हते. सगळ्यात शेवटी माझ्याकडे आले, आणि मला सांगण्यात आले कि बाळा तू मेडिकल मध्ये reject झाला आहेस . धरणीकंप झाला, हात पाय थरथरू लागले . कॅम्पस मध्ये एक जॉब offer घेतली कि दुसरीकडे appear होता येत नव्हतं. बजाज ला जॉईन होण्याचा मटका लागला होता, ती पण लाईन  बंद झाली होती खूप प्रयत्न केले, पण उपयोग झाला नाही. आयुष्यात मिळालेली पहिली लाथ, म्हणजे पायगुण डॉक्टर बर्वेंचा .   डाॅक्टर बर्व्ंेंच्या पायगुणामुळे दुसरा जाॅब शोधला आणि SKF मध्ये जाॅईन झालो. 

SKF च्या मुलाखतीनंतर मला सांगितले की TRB grinding ला जा. मी दरवाजापर्यंत पोहोचलो नाही तोच personal manager ने परत बोलावले आणि आज्ञा दिली "असं कर, DGBB grinding ला जा" आज्ञा शिरसावंद्य मानून मी DGBB grinding कडे कूच करता झालो. खरंतर ती लाथच, पण मी "आज्ञा" "शिरसावंद्य" असे शब्द याच्यासाठी वापरले कारण ते माझ्या पथ्यावर पडलं होतं. का ते मला नंतर कळलं. TRB म्हणजे taper roller bearing चं grinding department म्हणजे trainee साठी काळ्या पाण्याची शिक्षा होती. तिथे कुणीही ३ महिन्यापेक्षा जास्त trainee टिकत नव्हता. DGBB म्हणजे deep groove ball bearing ला पाठवणारे तामोळी साहेब माझ्यासाठी पायगूणाचे ठरले.

एक वर्ष govt training केल्यावर मी कंपनी ट्रेनी झालो आणि एव्हाना माझ्या affair ची कुणकुण दोन्ही घरच्यांना लागली होती. मी नोकरीबरोबरच ICWA करण्याचा प्रयत्न करत होतो. पण लग्नाची भानगड निघल्यामुळे मी ICWA चा नाद सोडून दिला, आतली गोष्ट सांगतो, मला ते ICWA झेपतच नव्हतं. ते मी उगाचच वैभवीवर शायनिंग मारण्यासाठी नाटक करत होतो. थोडक्यात माझं लग्न ठरणे म्हणजे नियतीचाच आग्रह आणि पायगुण. (आता नियती म्हणजे कोण ते विचारू नका .)


आता लग्न तर ठरले, पगार रु २ ४ ० ० दरमहा फक्त. कंपनी ट्रेनी. म्हणजे थोडक्यात कमवायची अक्कल यायच्या आत गमवायचे मार्ग खुले होत होते . १ ८ ऑगस्ट ९ १ ला साखरपुडा झाला आणि २ डिसेंबर ची तारीखही ठरली. कुठल्याही angle ने मी लग्नाचा लायक उमेदवार नव्हतो. permanent जॉब नाही, पगार तुटपुंजा आणि वय २ ३ . २ १ ऑगस्ट ला एक अशक्य गोष्ट घडली. आमचे divisional manager पाटील साहेबांनी मला केबिन मध्ये बोलावले. सहसा ते कुणाशी बोलत नसत आणि ट्रेनी शी तर त्याहून नाही. वाटलं काय नारळ मिळतो काय आता? बोहल्यावर चढताना श्रीफळाची सोय झाली असे वाटायला लागले. धडधडत्या अंत:कारणाने पाटील साहेबांचे बोलणे ऐकू लागलो "त्याचे काय आहे मंडलिक, तुला आणि ३ कंपनी ट्रेनी ला ट्रेनिंग period कमी करून confirm करायचे ठरवले आहे. तुमच्या appointment ची तारीख १ ऑगस्ट आहे" आता फक्त वय वर्ष २ ३ ह्यामुळे लग्नासाठी मी लायक ठरत नव्हतो. (मराठी भाषेची कशी हीच गम्मत आहे "लग्नासाठी मी नालायक ठरत होतो" कसं वाटतं?) पण ते काही मी बदलू शकत नव्हतो.पाटील साहेबांनी लाथ दिली, sorry साथ दिली आणि मी होत्याचा नव्हता होता होता वाचलो. 

SKF नंतर rollon hydraulics मध्ये ८ वर्षं काम केले . २ ० ० २ मध्ये विकास दांगट या नावाप्रमाणेच दणकट व्यक्तिमत्वाच्या माझ्या मित्राने म्हंटले "आता किती दिवस दुसर्याची धुणी धुणार. बस झालं नौकरी करणं". माझ्या अंगात मुरलेला  साधं वरण भात सळसळला आणि मी कारणे द्यायला लागलो "जागा नाही, पैसे नाहीत, कसं काय जमेल" विकास उवाच "हि जागा, हे भांडवल, काही जमणार कसं नाही तेच बघतो." खेडेगावात एखादा मामा आपल्या भाच्याला बखोटीला धरून किंवा पार्श्वभागावर लाथ मारून पोहण्यासाठी कसं विहिरीमध्ये पोहायला ढकलायचा, तसंच मला विकासनी धंद्यात ढकललं. थोडक्यात त्या पायगुणा नि मी नोकरदारचा धंदेवाईक नोकरदार झालो. 


अशा पद्धतीने मी आज जो माझ्या पायावर उभा आहे, त्यात माझ्यातील अंगभूत गुणापेक्षा हे वेगवेगळे लत्ताप्रहार तथा पायगुण  जास्त कारणीभूत  आहेत  या बाबत माझ्या मनात तिळमात्र शंका नाही
 




1 comment:

  1. Success is not final, failure is not fatal: it is the courage to continue that counts.

    Winston Churchill


    I think above statement getting fit here with its meaning , thanks for writing

    your inspectional story and words in it will prove a motive for your follower like me

    Thanks

    Abhijit

    ReplyDelete