- मी लॅपटाॅप bag ला लावलेला चेक इन bag चा tag मुद्दामून तसाच ठेवतो. लोकांना कळावे कि विमानाने आलो आहे.
- बोर्डिंग पास शर्ट च्या वरच्या खिशात ठेवून तो लोकांना दिसेल याची मी काळजी घेतो.
- vallet पार्किंगला गाडी देताना मी कमालीचा आत्मविश्वास असल्यासारखा दाखवतो. पण मनात मात्र परत आल्यावर ड्रायव्हर ला किती टिप द्यायची, १० रू की २० रू, हाच विचार असतो (की द्यायचीच नाही)
- business standard किंवा economic times हातात असतो, डोळे त्यावरून फडफड करत असतात, ओ की ठो कळत नसतं. नज़र शेजारच्याच्या "महाराष्ट्र टाईम्स" किंवा लोकसत्तावर असते. त्याचं केव्हा वाचून होतं आणि केव्हा आपण झडप घालतो. (मग पुढारी किंवा संध्यानंद पण चालतो)
- रेल्वेत बसल्यावर विमानाने का जात नाही याची सहप्रवाशाला कारणं सांगताना मी "तिकीट महाग आहे" हे सोडून मी अनेक इतर कारणं सांगतो. मग त्यात उपकथानक पण जोडलं असतं. (मग अगदी रेल्वे प्रवास किती आरामाचा असतो हे तद्दन तकलादू कारण मी मीठ मिरच्या लावून सांगत असतो)
- हाॅटेल मधे टिप बाकीचे देतात म्हणून कासावीस अंतकरणाने देणारा मी, सफरचंद विकत घेताना मी उगाचच घासाघीस करत असतो. आणि त्यातही ५-१० रू कमी केले तर छाती रूंद करून ताठ मानेनं चालायला लागतो.
- बर्याच दिवसांनी मित्र भेटला तर त्याने त्याची कार upgrade तर केली नाही ना! निरोप द्यायला जाताना हे सुद्धा मनात कारण ठेवणारा मी. (आणि आधीचीच कार असेल तर मनाला थोडं बरं वाटणारा मींच)
मध्यमवर्गीय असलो तरी श्रीमंत आहे असं दाखवणार्या, मनाने मात्र गरीब असणार्या माझी ही काही लक्षंणे. कुठे भेटलो तर हसू नका मला. थोडं सांभाळून घ्या.
- बोर्डिंग पास शर्ट च्या वरच्या खिशात ठेवून तो लोकांना दिसेल याची मी काळजी घेतो.
- vallet पार्किंगला गाडी देताना मी कमालीचा आत्मविश्वास असल्यासारखा दाखवतो. पण मनात मात्र परत आल्यावर ड्रायव्हर ला किती टिप द्यायची, १० रू की २० रू, हाच विचार असतो (की द्यायचीच नाही)
- business standard किंवा economic times हातात असतो, डोळे त्यावरून फडफड करत असतात, ओ की ठो कळत नसतं. नज़र शेजारच्याच्या "महाराष्ट्र टाईम्स" किंवा लोकसत्तावर असते. त्याचं केव्हा वाचून होतं आणि केव्हा आपण झडप घालतो. (मग पुढारी किंवा संध्यानंद पण चालतो)
- रेल्वेत बसल्यावर विमानाने का जात नाही याची सहप्रवाशाला कारणं सांगताना मी "तिकीट महाग आहे" हे सोडून मी अनेक इतर कारणं सांगतो. मग त्यात उपकथानक पण जोडलं असतं. (मग अगदी रेल्वे प्रवास किती आरामाचा असतो हे तद्दन तकलादू कारण मी मीठ मिरच्या लावून सांगत असतो)
- हाॅटेल मधे टिप बाकीचे देतात म्हणून कासावीस अंतकरणाने देणारा मी, सफरचंद विकत घेताना मी उगाचच घासाघीस करत असतो. आणि त्यातही ५-१० रू कमी केले तर छाती रूंद करून ताठ मानेनं चालायला लागतो.
- बर्याच दिवसांनी मित्र भेटला तर त्याने त्याची कार upgrade तर केली नाही ना! निरोप द्यायला जाताना हे सुद्धा मनात कारण ठेवणारा मी. (आणि आधीचीच कार असेल तर मनाला थोडं बरं वाटणारा मींच)
मध्यमवर्गीय असलो तरी श्रीमंत आहे असं दाखवणार्या, मनाने मात्र गरीब असणार्या माझी ही काही लक्षंणे. कुठे भेटलो तर हसू नका मला. थोडं सांभाळून घ्या.
No comments:
Post a Comment