जून २०१३ चा तिसरा आठवडा. तारीख आठवत नाही, पण शनिवार असावा. तैचुंग, तैवान मध्ये ३ दिवस neo कंपनीत grueling sessions नंतर परत यायला निघालो होतो. Howard Prince नावाच्या हॉटेल मधून सकाळी चेक out करत होतो. हॉटेल छानच होतं पण रेट नि धडकी भरवणारा नव्हतं. मला see off करायला पीटर ली आला होता. मुख्य दरवाजापाशी taxi येउन थांबली होती. अचानक counter ची कन्यका म्हणाली "excuse me, you will have to wait for 5 minutes" खरं तर माझ्याकडे वेळ होता पण मी शायनिंग टाकत उगाचच मोबाईल मधल्या घड्याळाकडे बघत म्हणालो "Hurry up, please. I need to catch train to Taipei and my cab is already here." ती हसली आणि कुणी तरुणी हसल्या नंतर साधारण मध्यमवयीन पुरुषाचं जे होतं तेच माझंही झालं, मी पाघळलो. हॉटेल मधल्या एका माणसाने माझ्या taxi ड्रायवर ला सांगितलं कि इथे थांबण्याच्या ऐवजी पार्किंग मध्ये गाडी लाव आणि दहा मिनिटात ये. मला काही सुधरेना, आयला आधी माझी चेक out ची procedure थांबवली आता ड्रायवर ला सांगितलं इथे थांबू नको. म्हंटल काय राडा झाला कि काय?
हॉटेलच्याच एका माणसाने रिकामा corridor त्याच्या शोधक नजरेने पालथा घातला. हॉटेलचा स्टाफ, म्हणजे ६ मुली आणि ६ मुलं entrance ला ओळीने उभी राहिली. विम्बल्डन च्या बक्षीस समारंभात ते ग्राउंड वरची पोरंपोरी उभी राहतात तशीच. दोन रांगेमधील वाट सरळ लिफ्ट पर्यंत जात होती. एक माणूस लिफ्ट पाशी थांबला. मी हे सगळं कुतूहल मिश्रित काळजीने बघत होतो. कारण मला ट्रेन पकडायची पडली होती. पीटर ला मी म्हणालो "भाऊ, काय ठीक आहे ना सगळं" त्याने काही विचारायचा प्रयत्न केला, येउन म्हणाला "you will have to wait for 5 minutes" मी कारण विचारले तर त्याने नकारादाखल खांदे उडवले. मी पण जास्त भोचकगिरी नाही केली.
थोडी कुजबुज चालू असतानाच, दोन गाडया हॉटेलच्या corridor मध्ये दाखल झाल्या. पहिली lexus किंवा अशीच कुठली तरी आणि त्यामागे अजून एक टोयोटा किंवा तत्सम. हॉटेलचा manager पुढे गेला. पहिल्या कार मधून मागच्या दरवाजातून साधारण एक पन्नाशीचा माणूस बाहेर आला. well dressed, पण भपका नाही, blazer होता अंगावर. manager ने त्याच्याशी हस्तांदोलन करून bouquet present केला. त्याने मागच्या माणसाच्या हातात तो सोपवून दिला. त्याच्याशी दोन शब्द बोलून तो रुबाबदार माणूस त्या हॉटेलच्या मुलामुलींशी आस्थेने बोलू लागला. विम्बल्डन ला ती राणी आणि तो duke बोलतात ना तसेच. (हि मंडळी काय बोलतात हे एक न उलगडलेले कोडे आहे). एव्हाना आमच्या पीटरच्या चेहऱ्यावर हास्य उमलले होते. त्या रुबाबदार माणसाचे पीटर कडेही लक्ष गेले. पीटर नि हात हलवून आणि नंतर वाकून अभिवादन केले. असा सोपस्कार करून तो लिफ्ट पाशी गेला, पलटला आणि परत त्याने सुहास्य वादनाने हात वर करून बाय केल्यासारखे केले आणि तो आणि त्याच्याबरोबर अजून त्याची दोन माणसे लिफ्ट मधून वर गेली. अजून काही लोकं होती ती दुसर्या लिफ्ट मधून वर गेली. हे सगळं घडलं ५-७ मिनिटात. पोरं पोरी पटापट आपापल्या कामाला लागली.
मी आश्चर्याने पीटर कडे बघत होतो. त्यांनी ते ताडलं आणि मला विचारलं "did you get who was he" मी म्हणालो "नाही बा" तर तो वदला "He is Premier of Taiwan" मी करवादलो "don't tell me that" तर म्हणाला "believe me" आणि त्या counter वरच्या पोरीला म्हणाला "याला सांग, हि आमच्या इथली सर्वोच्च व्यक्ती आहे" ती हसली आणि म्हणाली "Sorry Mr Rajesh for the delay. Here is your bill" आणि दुसरा एक माणूस माझी bag घेऊन निघाला. माझी taxi सुद्धा दरवाजात परत हजर होती.
काही कळायच्या आत पीटर मला बाय म्हणालासुद्धा आणि taxi च्या ड्रायवर ने कार चालू केली, आणि मी निघालो आपल्या देशाकडे.
(आज एक नगरसेवक आला होता फाट्यावर कुठल्या कार्यक्रमासाठी. मी तो तमाशा बघितला. पांढऱ्या रंगाची Fortunner, आणि पाठोपाठ ३-४ Xylo/Bolero. फटाके, हार तुरे आणि काय काय)
हे आहे असं आहे
हॉटेलच्याच एका माणसाने रिकामा corridor त्याच्या शोधक नजरेने पालथा घातला. हॉटेलचा स्टाफ, म्हणजे ६ मुली आणि ६ मुलं entrance ला ओळीने उभी राहिली. विम्बल्डन च्या बक्षीस समारंभात ते ग्राउंड वरची पोरंपोरी उभी राहतात तशीच. दोन रांगेमधील वाट सरळ लिफ्ट पर्यंत जात होती. एक माणूस लिफ्ट पाशी थांबला. मी हे सगळं कुतूहल मिश्रित काळजीने बघत होतो. कारण मला ट्रेन पकडायची पडली होती. पीटर ला मी म्हणालो "भाऊ, काय ठीक आहे ना सगळं" त्याने काही विचारायचा प्रयत्न केला, येउन म्हणाला "you will have to wait for 5 minutes" मी कारण विचारले तर त्याने नकारादाखल खांदे उडवले. मी पण जास्त भोचकगिरी नाही केली.
थोडी कुजबुज चालू असतानाच, दोन गाडया हॉटेलच्या corridor मध्ये दाखल झाल्या. पहिली lexus किंवा अशीच कुठली तरी आणि त्यामागे अजून एक टोयोटा किंवा तत्सम. हॉटेलचा manager पुढे गेला. पहिल्या कार मधून मागच्या दरवाजातून साधारण एक पन्नाशीचा माणूस बाहेर आला. well dressed, पण भपका नाही, blazer होता अंगावर. manager ने त्याच्याशी हस्तांदोलन करून bouquet present केला. त्याने मागच्या माणसाच्या हातात तो सोपवून दिला. त्याच्याशी दोन शब्द बोलून तो रुबाबदार माणूस त्या हॉटेलच्या मुलामुलींशी आस्थेने बोलू लागला. विम्बल्डन ला ती राणी आणि तो duke बोलतात ना तसेच. (हि मंडळी काय बोलतात हे एक न उलगडलेले कोडे आहे). एव्हाना आमच्या पीटरच्या चेहऱ्यावर हास्य उमलले होते. त्या रुबाबदार माणसाचे पीटर कडेही लक्ष गेले. पीटर नि हात हलवून आणि नंतर वाकून अभिवादन केले. असा सोपस्कार करून तो लिफ्ट पाशी गेला, पलटला आणि परत त्याने सुहास्य वादनाने हात वर करून बाय केल्यासारखे केले आणि तो आणि त्याच्याबरोबर अजून त्याची दोन माणसे लिफ्ट मधून वर गेली. अजून काही लोकं होती ती दुसर्या लिफ्ट मधून वर गेली. हे सगळं घडलं ५-७ मिनिटात. पोरं पोरी पटापट आपापल्या कामाला लागली.
मी आश्चर्याने पीटर कडे बघत होतो. त्यांनी ते ताडलं आणि मला विचारलं "did you get who was he" मी म्हणालो "नाही बा" तर तो वदला "He is Premier of Taiwan" मी करवादलो "don't tell me that" तर म्हणाला "believe me" आणि त्या counter वरच्या पोरीला म्हणाला "याला सांग, हि आमच्या इथली सर्वोच्च व्यक्ती आहे" ती हसली आणि म्हणाली "Sorry Mr Rajesh for the delay. Here is your bill" आणि दुसरा एक माणूस माझी bag घेऊन निघाला. माझी taxi सुद्धा दरवाजात परत हजर होती.
काही कळायच्या आत पीटर मला बाय म्हणालासुद्धा आणि taxi च्या ड्रायवर ने कार चालू केली, आणि मी निघालो आपल्या देशाकडे.
(आज एक नगरसेवक आला होता फाट्यावर कुठल्या कार्यक्रमासाठी. मी तो तमाशा बघितला. पांढऱ्या रंगाची Fortunner, आणि पाठोपाठ ३-४ Xylo/Bolero. फटाके, हार तुरे आणि काय काय)
हे आहे असं आहे
No comments:
Post a Comment