४० रुपयाला डॉलर असं म्हंटल्यावर त्यांच्याबद्दल माझ्याही मनात अढी तयार झाली होती. पण खरं सांगायचं तर त्या व्यतिरिक्त त्यांच्याबद्दल काही विचित्र गोष्ट काही ऐकवात नाही आली. मग परवा त्यांच्याच संस्थेचा एक Management प्रोग्रॅमही अटेंड केला. सुदर्शन क्रिया हा त्या कार्यक्रमाचा भाग होता. या आधी मेडीटेशन करण्याचा बऱ्याचदा अयशस्वी प्रयत्न केला होता. सुदर्शन क्रिया केल्यावर मात्र मेडीटेशन च्या थोडं का होईना पोहोचलो असं वाटलं. म्हणजे काय ते अनुभूती का काय ते जाणवलं. पण……
खरंच, हा "पण" फार बेकार प्रकार आहे…….
पण तरीही मनात प्रश्न उभे राहिलेच. म्हणजे कसं आहे, की मी जीवनधर्म म्हणून भौतिक सुखाची आस ठेवणारा भांडवलवाद स्वीकारला आहे. मग त्याद्वारे येणारे ताणतणाव, त्याला हाताळण्यात आलेलं अपयश, भविष्याबद्दलची भिती या सगळ्यावर मात करण्यासाठी अध्यात्मात काही मार्ग मिळतो का, याची चाचपणी करत असतो. आणि मग त्या प्रयत्नाचा भाग म्हणून Management प्रोग्रॅम च्या नावाखाली सुदर्शन क्रिया शिकलो. खोटं कशाला सांगू, मला क्रिया आवडली. आणि सकाळच्या व्यायामाचा भाग म्हणून सध्या न चुकता करतो पण आहे.
तर प्रश्न असा आहे की, तुम्ही तर अध्यात्मापासून जीवनप्रवास चालू केला. असं असताना, तुम्ही का भौतिकतेची वाट धुंडाळताय? म्हणजे त्या अध्यात्मिक प्रवासात असं कोणत्या सुखापासून तुम्ही वंचित राहिलात, जे तुम्ही ऐहिक आयुष्यात, भांडवलशाहीत शोधता आहात? एक हजार एकर चा परिसर म्हणे, त्यावर सात एकर चं स्टेज, ३५ लाख लोकं, पंचतारांकित हॉटेल मध्ये कॉन्फरन्स, रु १०० कोटीच्या वर एकूण खर्च. (सात एकर स्टेज वर विश्वास बसत नाही ना. पण आहे म्हणे. एका कोपऱ्यावरून दुसर्या कोपऱ्यात जायला इलेक्ट्रिक व्हेईकल आहे म्हणे) तर अशा एकूण अगडबंब पैशाच्या उधळपट्टीने अध्यात्मिक मार्गावर चालताना मिळालेली मन:शांती ढळत नाही का? असा प्रश्न माझ्या न्यानोसाईज च्या मेंदूत वळवळलाच.
तुम्हाला खरं ते सांगतो, शंभर लोकांच्यावर गर्दीला जो आपल्या वक्तव्याने खिळवून ठेवतो अशा नगरसेवकालाही आम्ही सलाम करतो. तुम्ही तर लाखो लोकांना जमवता. बरं, आमच्या राजकारण्यांना पैसे देऊन गर्दी जमवावी लागते. तुमच्या इथे मात्र लोकं हजारो रुपये मोजून हजेरी लावतात. त्यामुळे तुमच्या वेगळेपणाबद्दल शंकाच नाही. तुम्ही उभ्या केलेल्या व्यासपीठावर ए पी जे पासून ते पंतप्रधानापर्यंत ते देशोदेशीच्या नेत्यापर्यंत मंडळी तुमच्या खांद्याला खांदा देऊन उभे राहतात. हे असं असलं तरी आमचे डोळे मुकेश अंबानींच antaliya बघताना जितके विस्फारतात तितकेच तुमच्या १००० एकरावर साजरा होणाऱ्या ३५ व्या वर्धापनदिनाबद्दल ऐकलं की गरगरतात.
तुम्हाला म्हणून आतली गोष्ट सांगतो, हे आम्ही अर्धे भांडवलवादी आणि अर्धे समाजवादी लोकं सुदर्शन क्रियेबरोबर Art of Leaving हळूहळू का होईना शिकतो आहोत. त्यामुळे Art of Living शिकायला फार कष्ट पडू नये. पण तुम्ही मात्र आमच्यापेक्षा खडतर मार्ग निवडला आहे असं म्या पामराला वाटतं.
चुभूदेघे
खरंच, हा "पण" फार बेकार प्रकार आहे…….
पण तरीही मनात प्रश्न उभे राहिलेच. म्हणजे कसं आहे, की मी जीवनधर्म म्हणून भौतिक सुखाची आस ठेवणारा भांडवलवाद स्वीकारला आहे. मग त्याद्वारे येणारे ताणतणाव, त्याला हाताळण्यात आलेलं अपयश, भविष्याबद्दलची भिती या सगळ्यावर मात करण्यासाठी अध्यात्मात काही मार्ग मिळतो का, याची चाचपणी करत असतो. आणि मग त्या प्रयत्नाचा भाग म्हणून Management प्रोग्रॅम च्या नावाखाली सुदर्शन क्रिया शिकलो. खोटं कशाला सांगू, मला क्रिया आवडली. आणि सकाळच्या व्यायामाचा भाग म्हणून सध्या न चुकता करतो पण आहे.
तर प्रश्न असा आहे की, तुम्ही तर अध्यात्मापासून जीवनप्रवास चालू केला. असं असताना, तुम्ही का भौतिकतेची वाट धुंडाळताय? म्हणजे त्या अध्यात्मिक प्रवासात असं कोणत्या सुखापासून तुम्ही वंचित राहिलात, जे तुम्ही ऐहिक आयुष्यात, भांडवलशाहीत शोधता आहात? एक हजार एकर चा परिसर म्हणे, त्यावर सात एकर चं स्टेज, ३५ लाख लोकं, पंचतारांकित हॉटेल मध्ये कॉन्फरन्स, रु १०० कोटीच्या वर एकूण खर्च. (सात एकर स्टेज वर विश्वास बसत नाही ना. पण आहे म्हणे. एका कोपऱ्यावरून दुसर्या कोपऱ्यात जायला इलेक्ट्रिक व्हेईकल आहे म्हणे) तर अशा एकूण अगडबंब पैशाच्या उधळपट्टीने अध्यात्मिक मार्गावर चालताना मिळालेली मन:शांती ढळत नाही का? असा प्रश्न माझ्या न्यानोसाईज च्या मेंदूत वळवळलाच.
तुम्हाला खरं ते सांगतो, शंभर लोकांच्यावर गर्दीला जो आपल्या वक्तव्याने खिळवून ठेवतो अशा नगरसेवकालाही आम्ही सलाम करतो. तुम्ही तर लाखो लोकांना जमवता. बरं, आमच्या राजकारण्यांना पैसे देऊन गर्दी जमवावी लागते. तुमच्या इथे मात्र लोकं हजारो रुपये मोजून हजेरी लावतात. त्यामुळे तुमच्या वेगळेपणाबद्दल शंकाच नाही. तुम्ही उभ्या केलेल्या व्यासपीठावर ए पी जे पासून ते पंतप्रधानापर्यंत ते देशोदेशीच्या नेत्यापर्यंत मंडळी तुमच्या खांद्याला खांदा देऊन उभे राहतात. हे असं असलं तरी आमचे डोळे मुकेश अंबानींच antaliya बघताना जितके विस्फारतात तितकेच तुमच्या १००० एकरावर साजरा होणाऱ्या ३५ व्या वर्धापनदिनाबद्दल ऐकलं की गरगरतात.
तुम्हाला म्हणून आतली गोष्ट सांगतो, हे आम्ही अर्धे भांडवलवादी आणि अर्धे समाजवादी लोकं सुदर्शन क्रियेबरोबर Art of Leaving हळूहळू का होईना शिकतो आहोत. त्यामुळे Art of Living शिकायला फार कष्ट पडू नये. पण तुम्ही मात्र आमच्यापेक्षा खडतर मार्ग निवडला आहे असं म्या पामराला वाटतं.
चुभूदेघे
No comments:
Post a Comment