बाहेर फिरलं की एकेक वल्ली लोकं भेटतात. एखादं वाक्य असं टाकतात की आपण चकित होऊन जातो.
२०१० चा अमेरिका दौरा. मी एका 20 जणांच्या ग्रुप चा सदस्य होतो. ग्रुप लीडर म्हणून कन्नडिगा श्री होता. डेट्रॉईट ला आमचा दौरा संपणार होता आणि प्रत्येक जण सेपरेट होणार होता. शेवटच्या दोन दिवसासाठी आम्ही एक मिनी बस घेतली होती. पहिल्या दिवशी इंडस्ट्रियल व्हिजिट आणि दुसऱ्या दिवशी मिशिगन युनिव्हर्सिटी आणि एका अत्यंत हाय टेक युनिट ला भेट. दुसऱ्या दिवशी श्री कल्टी मारून नायगारा ला जाणार होता. म्हणून त्याने मला ग्रुप लीडर केलं होतं. लीडर म्हणजे काय तर आपली मंडळी कुठे टाईम पास करत बसली तर त्यांना शोधून घाई करत बस मध्ये आणायचं.
तर ती मिनी बस आपल्यासारखी नव्हती. म्हणजे आतमध्ये सोफा सदृश सिटिंग व्यवस्था. सगळे समोरासमोर बसून गप्पा मारायचे. अतिशय स्वच्छ आणि चकाचक. आतमध्ये, माईक, म्युझिक सिस्टम, छोटा फ्रीझ, त्यात पाणी बॉटल, कोल्ड ड्रिंक्स वैगेरे. सगळी व्यवस्था. (व्यवस्था कुठली, ते जाणकार सांगू शकतील).
आता पोस्ट ज्या कारणामुळे लिहितोय ते. त्या लांबलचक बस ची चालक, पॅट्रिशिया उर्फ पॅटी. वय वर्ष ६५, अर्थात हा माझा अंदाज. विचारणं शक्यच नाही. बॉब कट, शर्ट पॅन्ट, चेहरा एकदम चकचकीत, त्यावर मिश्किल हास्य, सुस्पष्ट भाषा म्हणजे आपल्याला कळेल अशी, बोलण्यात प्रचंड आत्मविश्वास आणि अत्यंत witty व हजरजबाबी.
हॉबी बिझिनेस म्हणून ही भलीमोठी बस चालवायची. आठवड्यातून 2 किंवा 3 दिवस. बाकी तिचं आणि नवऱ्याचं फार्म हाऊस होतं. शहरापासून दूर. घोडेस्वारी हा तिचा छंद. पाहिलं प्रेम तो घोडा आणि दुसरं प्रेम म्हणजे ती बस. ज्या पद्धतीने तिने बस ठेवली त्यावरून दिसायचंच ते.
ती बस पळवायची पण कचकचवून. ८०MPh वैगैरे. ती बस आणि रस्ते असे की सालं पोटातलं पाणी हलायचं नाही. प्रयोग नाही केला पण बियर चा ग्लास भरून मधल्या टेबल वर ठेवला तर अजिबात हिंदकळणार नाही.
मिशिगन युनिव्हर्सिटी तुन प्रोफेसर मुझुमदारांच्या कंपनीत जायचं होतं. स्वतः प्रोफेसर त्यांच्या कार मधून येणार होते. आमचा एक सदस्य त्यांच्या कार मध्ये बसला. त्यांनी मला त्यांच्या कंपनीचा एड्रेस दिला. आम्ही सगळे बस मध्ये बसलो. कंपनीचा पत्ता पॅटी च्या हातात देत मी आपल्या मराठमोळ्या स्वाभाविकतेने म्हणालो "just follow that car" तर ती षष्ठादशीय तरुणी चिडण्याचा मोहक अभिनय करत माझ्याकडे बघत म्हणाली "Hey young man, don't ask me to follow any car. This paper is enough to take you there. I drive on my own terms and do not follow any one." असं म्हणत त्या बस सम्राज्ञीने स्टार्टर मारला आणि वाऱ्याच्या वेगाने ते अजस्त्र धूड रस्त्यावरून धावू लागलं.
आज सहा वर्षं झालीत या गोष्टीला, पण कुणी मला "कारने माझ्या मागे या" असं म्हंटलं की त्या पॅटी चा चेहरा डोळ्यासमोर तरळतो.
२०१० चा अमेरिका दौरा. मी एका 20 जणांच्या ग्रुप चा सदस्य होतो. ग्रुप लीडर म्हणून कन्नडिगा श्री होता. डेट्रॉईट ला आमचा दौरा संपणार होता आणि प्रत्येक जण सेपरेट होणार होता. शेवटच्या दोन दिवसासाठी आम्ही एक मिनी बस घेतली होती. पहिल्या दिवशी इंडस्ट्रियल व्हिजिट आणि दुसऱ्या दिवशी मिशिगन युनिव्हर्सिटी आणि एका अत्यंत हाय टेक युनिट ला भेट. दुसऱ्या दिवशी श्री कल्टी मारून नायगारा ला जाणार होता. म्हणून त्याने मला ग्रुप लीडर केलं होतं. लीडर म्हणजे काय तर आपली मंडळी कुठे टाईम पास करत बसली तर त्यांना शोधून घाई करत बस मध्ये आणायचं.
तर ती मिनी बस आपल्यासारखी नव्हती. म्हणजे आतमध्ये सोफा सदृश सिटिंग व्यवस्था. सगळे समोरासमोर बसून गप्पा मारायचे. अतिशय स्वच्छ आणि चकाचक. आतमध्ये, माईक, म्युझिक सिस्टम, छोटा फ्रीझ, त्यात पाणी बॉटल, कोल्ड ड्रिंक्स वैगेरे. सगळी व्यवस्था. (व्यवस्था कुठली, ते जाणकार सांगू शकतील).
आता पोस्ट ज्या कारणामुळे लिहितोय ते. त्या लांबलचक बस ची चालक, पॅट्रिशिया उर्फ पॅटी. वय वर्ष ६५, अर्थात हा माझा अंदाज. विचारणं शक्यच नाही. बॉब कट, शर्ट पॅन्ट, चेहरा एकदम चकचकीत, त्यावर मिश्किल हास्य, सुस्पष्ट भाषा म्हणजे आपल्याला कळेल अशी, बोलण्यात प्रचंड आत्मविश्वास आणि अत्यंत witty व हजरजबाबी.
हॉबी बिझिनेस म्हणून ही भलीमोठी बस चालवायची. आठवड्यातून 2 किंवा 3 दिवस. बाकी तिचं आणि नवऱ्याचं फार्म हाऊस होतं. शहरापासून दूर. घोडेस्वारी हा तिचा छंद. पाहिलं प्रेम तो घोडा आणि दुसरं प्रेम म्हणजे ती बस. ज्या पद्धतीने तिने बस ठेवली त्यावरून दिसायचंच ते.
ती बस पळवायची पण कचकचवून. ८०MPh वैगैरे. ती बस आणि रस्ते असे की सालं पोटातलं पाणी हलायचं नाही. प्रयोग नाही केला पण बियर चा ग्लास भरून मधल्या टेबल वर ठेवला तर अजिबात हिंदकळणार नाही.
मिशिगन युनिव्हर्सिटी तुन प्रोफेसर मुझुमदारांच्या कंपनीत जायचं होतं. स्वतः प्रोफेसर त्यांच्या कार मधून येणार होते. आमचा एक सदस्य त्यांच्या कार मध्ये बसला. त्यांनी मला त्यांच्या कंपनीचा एड्रेस दिला. आम्ही सगळे बस मध्ये बसलो. कंपनीचा पत्ता पॅटी च्या हातात देत मी आपल्या मराठमोळ्या स्वाभाविकतेने म्हणालो "just follow that car" तर ती षष्ठादशीय तरुणी चिडण्याचा मोहक अभिनय करत माझ्याकडे बघत म्हणाली "Hey young man, don't ask me to follow any car. This paper is enough to take you there. I drive on my own terms and do not follow any one." असं म्हणत त्या बस सम्राज्ञीने स्टार्टर मारला आणि वाऱ्याच्या वेगाने ते अजस्त्र धूड रस्त्यावरून धावू लागलं.
आज सहा वर्षं झालीत या गोष्टीला, पण कुणी मला "कारने माझ्या मागे या" असं म्हंटलं की त्या पॅटी चा चेहरा डोळ्यासमोर तरळतो.
No comments:
Post a Comment