माझा एस के एफ चा पहिला पगार 1989 साली रु 1100 होता. त्यावेळी समोसा एक रुपयाला मिळायचा. पिशवीभर भाजीसाठी दहा ते पंधरा रु पुरायचे. हॉटेल मध्ये गेलो असता इडली प्लेट दोन ते तीन रुपयाला असायची. तिघांनी मिळून नॉन व्हेज खाल्लं तर एकशे दहा ते एकशे वीस रु बिल यायचं. 1996 साली मी जेव्हा हिरो होंडा घेतली तेव्हा गाडीची किंमत पस्तीस हजार होती आणि माझा पगार सतरा हजार होता.
गुणोत्तर प्रमाणात आज ही हे असंच आहे. इंजिनियर ला बर्यापैकी कंपनीत साधारण 15000 हजार मिळतात. म्हणजे हिशोबाला माझ्या पहिल्या पगाराच्या पंधरा पट. चहा आता पंधरा रुपयाला मिळतो. भाजीची पिशवी भरायला 225 ते 250 रु लागतात. तिघे जण नॉनव्हेज जेवायला गेलं तर 1200 रु लागतात. इडली प्लेट 40 रुपयाला मिळते. सात वर्ष नोकरी केली तर जितका पगार मिळतो त्याच्या दुप्पट किमतीत बाईक येते.
मग चुकतंय कुठे. दोन गोष्टीमध्ये हे गुणोत्तर प्रमाण हुकलय. एक घर. वीस वर्षांपूर्वी असलेला पगार आणि घराच्या किंमती याचं प्रमाण विस्कळीत झालं आहे. आणि शिक्षणासाठी मोजावी लागणारी किंमत.
घर लवकर व्हावं या लालसेपोटी आज काल नवीन कमाई चालू केलेला तरुण वा तरुणी होम लोन च्या सापळ्यात आपली मान अलगद अडकवतात. कारण स्वतः चं घर असल्याशिवाय पोराचं लग्न जमत नाहीत. आणि मग महागाई आहे म्हणून त्यांचे आई वडील आवई उठवतात.
आणि दुसरं जे नोशनल आहे, ते म्हणजे जाहिरातींना फासणारी आपली मानसिकता आणि आपल्याच खिशातून पैसे हळूच काढून घेणारे वेगवेगळे avenues. पगार 15000, मोबाईल मात्र 20000 हजाराचा. महिन्याला नेट पॅक. आज मॅकडोनाल्ड, उद्या डॉमिनोज, परवा अजून काही. पेट्रोल 20 रुपयाचं भरणार पण गाडी 70000 हजाराची यामा. हा ग्रिडीनेस. एक गंमत सांगतो. कॅम्प मधल्या बाटा मध्ये 2000 च्या खाली शूज मिळत नाही आणि सिंहगड रोड च्या बाटा मध्ये 1200 च्या वर. आता मला कॅम्पात च जलसा करायचा तर तेवढे वट्ट मोजावे लागतील गुरू.
आणि सगळ्यात भारी गोष्ट म्हणजे मी आणि माझी पिढी. आमची कमाई तर पंचवीस वर्षांपूर्वी जितकी होती त्याच्या किमान 100 पट झाली आहे. ते सहसा कुणी बोलत नाही पण पंधरा पट महागाई झाली हे मात्र अगदी रटरटून सांगत असतो. ऐसा नही चलेगा बॉस.
खरं तर बऱ्याच गोष्टी तेवढ्या प्रमाणात वाढल्या नाही आहेत. आणि तिलाच श्रीमंती म्हणत असावेत.
पेट्रोल, दूध, अन्न धान्य, इलेक्ट्रॉनिक वस्तू यांच्या किमती कमाईच्या प्रमाणात वाढल्या नाही आहेत.
वाढली आहे ती आपल्या सगळ्यांची हाव. वाढली आहे ती जे आहे त्यात खुश न राहण्याची मानसिकता.
गुणोत्तर प्रमाणात आज ही हे असंच आहे. इंजिनियर ला बर्यापैकी कंपनीत साधारण 15000 हजार मिळतात. म्हणजे हिशोबाला माझ्या पहिल्या पगाराच्या पंधरा पट. चहा आता पंधरा रुपयाला मिळतो. भाजीची पिशवी भरायला 225 ते 250 रु लागतात. तिघे जण नॉनव्हेज जेवायला गेलं तर 1200 रु लागतात. इडली प्लेट 40 रुपयाला मिळते. सात वर्ष नोकरी केली तर जितका पगार मिळतो त्याच्या दुप्पट किमतीत बाईक येते.
मग चुकतंय कुठे. दोन गोष्टीमध्ये हे गुणोत्तर प्रमाण हुकलय. एक घर. वीस वर्षांपूर्वी असलेला पगार आणि घराच्या किंमती याचं प्रमाण विस्कळीत झालं आहे. आणि शिक्षणासाठी मोजावी लागणारी किंमत.
घर लवकर व्हावं या लालसेपोटी आज काल नवीन कमाई चालू केलेला तरुण वा तरुणी होम लोन च्या सापळ्यात आपली मान अलगद अडकवतात. कारण स्वतः चं घर असल्याशिवाय पोराचं लग्न जमत नाहीत. आणि मग महागाई आहे म्हणून त्यांचे आई वडील आवई उठवतात.
आणि दुसरं जे नोशनल आहे, ते म्हणजे जाहिरातींना फासणारी आपली मानसिकता आणि आपल्याच खिशातून पैसे हळूच काढून घेणारे वेगवेगळे avenues. पगार 15000, मोबाईल मात्र 20000 हजाराचा. महिन्याला नेट पॅक. आज मॅकडोनाल्ड, उद्या डॉमिनोज, परवा अजून काही. पेट्रोल 20 रुपयाचं भरणार पण गाडी 70000 हजाराची यामा. हा ग्रिडीनेस. एक गंमत सांगतो. कॅम्प मधल्या बाटा मध्ये 2000 च्या खाली शूज मिळत नाही आणि सिंहगड रोड च्या बाटा मध्ये 1200 च्या वर. आता मला कॅम्पात च जलसा करायचा तर तेवढे वट्ट मोजावे लागतील गुरू.
आणि सगळ्यात भारी गोष्ट म्हणजे मी आणि माझी पिढी. आमची कमाई तर पंचवीस वर्षांपूर्वी जितकी होती त्याच्या किमान 100 पट झाली आहे. ते सहसा कुणी बोलत नाही पण पंधरा पट महागाई झाली हे मात्र अगदी रटरटून सांगत असतो. ऐसा नही चलेगा बॉस.
खरं तर बऱ्याच गोष्टी तेवढ्या प्रमाणात वाढल्या नाही आहेत. आणि तिलाच श्रीमंती म्हणत असावेत.
पेट्रोल, दूध, अन्न धान्य, इलेक्ट्रॉनिक वस्तू यांच्या किमती कमाईच्या प्रमाणात वाढल्या नाही आहेत.
वाढली आहे ती आपल्या सगळ्यांची हाव. वाढली आहे ती जे आहे त्यात खुश न राहण्याची मानसिकता.
No comments:
Post a Comment