अट्टल

आज सकाळीच बीचवर चालायला गेलो. हो, इकडे सगळी नाटकं करतो बरं का, सकाळी बीचवर चालणं, मग परत आलो की स्वीमिंग पूल मधे डुबकी. बरेच फायदे असतात़, एकतर conference ला आलेले फारंच कौतुकाने बघतात आणि विचारतात "morning walk।" "नाही, भेळपुरी खायला गेलो होतो" असं उत्तर द्यायची फार इच्छा होते. पण आवरतो. परत सकाळी विदेशी बा......जाउ द्या भौ, आपली भारी प्रतिमा आहे फेसबुकवर, कशाला डागाळा. असो तर कौतुकाने बघितलं की जे काही मिलीग्राम वजन कमी झालं असतं ते डबल वाढतं.

तर सांगत होतो की बीचवर माणूस इकडेतिकडे बघत एकटाच उभा होता. मला बघितल्यावर माझ्याजवळ आला. बघतो तर काय SKF चा, माझी पहिली कंपनी. CDO/MERI हायस्कूल नासिक, Govt Polytechnic Aurangabad, आणि SKF चे मित्र मैत्रिणी भेटले की मला विशेष ममत्व वाटतं. (मैत्रिणी फक्त नासिकच्या आहेत, त्या आहेत Whatsapp वर बाकी GPA आणि SKF मधे दुष्काळ. पण असं लिहीलं की वजन येतं वाक्याला) तो माझ्याकडे आला आणि मला म्हणाला "I will start running from that point for 50 mtrs in sea water. You need to shoot me" i phone होता. नाही म्हणायला काही कारणंच नव्हते. तो पळाला आणि मी इमानऐतबारे त्यांचं shooting केलं. त्यानं बघितलं आणि म्हणाला "thanks" मी म्हणालो "you are welcome. Let us get connected on Facebook. I will send you friend request as soon as I am back in room" तो चपापला. आणि फोनकडे बघत म्हणाला "oh no, this is not for Facebook, but to show to my daughter" मी म्हंटलं "भावड्या, तु ज्या मंदिराची घंटा वाजवतोस ना, त्या देवळाचा मी पुजारी आहे. तु काय मला सांगतोस" तर लाजलाच म्हणाला "I appreciate your guess which is right"

मग बाकी इकडच्या तिकडच्या गप्पा मारल्या आणि तो खुश होत विडीओ बघत हाॅटेल कडे परत निघाला.

मनात आलं "चला आजच्या रात्रीची पोस्टची सोय झाली" खुपंच खुश झालो.

एखादा बेवडा संध्याकाळच्या क्वार्टर ची सोय झाल्यावर खुश कसा होतो तसंच जणू.

अट्टल