नागपूर भाषण

काही दिवसांपूर्वीच्या पोस्टमध्ये लिहिल्याप्रमाणे मला फेसबुकने अनेक सुहृद दिले आहेत. त्यापैकी एक आहे नागपूर मध्ये वास्तव्य असणारी वैशाली करडे पालेकर. स्वतः अत्यंत हुशार, संवेदनशील. तिचे पती डॉ नंदकुमार हे एक स्कॉलर. राष्ट्रसंत तुकडोजी महाराज नागपूर विद्यापीठाचे रसायनशास्त्र विभागाचे प्रमुख. त्यांचा एकुलता एक मुलगा मल्हार सध्या आय आय टी मध्ये बी टेक मेकॅनिकल करतो आहे. सात एक वर्षात जितक्यांदा नागपूरला गेलो त्यातील प्रत्येकवेळी करडे कुटुंबाला भेटलो आहे. करडे पती पत्नी मी जेव्हा कधी भेटेल तेव्हा त्यांच्या प्रेमादराने भिजवून टाकतात. 

यावेळी नागपूरला गेलो तेव्हा भेट झालीच. पण त्या भेटीत डॉक्टर नंदकुमार यांनी एक वेगळीच अपेक्षा व्यक्त केली. विद्यापीठात त्यांच्या डिपार्टमेंटला उद्योजकता या विषयावर संवाद साधावा. तरुणाईशी संवाद हे माझ्या पर्सनल गोल शीट मध्ये पहिल्या तीन मध्ये येतं. सकाळी मिहान, नंतर हिंगणा एम आय डी सी आणि संध्याकाळी ज्यासाठी गेलो ते सहाचं लग्न यामध्ये दुपारी तीन ते साडेचार टाईम स्लॉट फ्री होता. आणि करडे सरांनी तीच वेळ सजेस्ट केली. मी लागलीच हो म्हणालो. 

दुसऱ्या दिवशी माझी काही तयारी नव्हती, पण मी एक प्रेझेंटेशन बनवलं आहे "उद्योजकता, सेटको आणि मी". त्याचा वापर पहिल्यांदाच केला आणि एक तास माझा प्रवास सांगितला. मुलांनी प्रश्न सुद्धा अगदी रास्त विचारले. 

नागपूर माझं आवडतं शहर आहे. व्यावसायिक कामाची माझी पहिली ओळख झाली ती औरंगाबाद मध्ये माझा आत्येभाऊ विलास कुलकर्णी यांच्या विल्को एंटरप्राइज मध्ये आणि त्यानंतर १९८३-१९८७ या वर्षात मी माझ्या बहिणीच्या दुकानात, नागपूर येथील महालातील ठाकूर आणि कंपनी, उन्हाळ्यात मदत करायला जायचो तेव्हा ती ओळख दृढ झाली. त्याच नागपूर मध्ये प्रतिष्ठित अशा विद्यापीठात मला विचार मांडता आले त्याबद्दल खूप समाधान वाटले. त्यासाठी डॉ नंदकुमार करडे यांचे मनःपूर्वक आभार मानतो. आणि त्यांची ओळख जिच्यामुळे झाली, जी मला हक्काने मोठा भाऊ मानते त्या वैशाली प्रति कृतज्ञता व्यक्त करतो. 

फेसबुकने मनाला आनंद देणाऱ्या अनेक क्षणांचा साक्षीदार होण्याचं भाग्य दिलं आहे. त्यापैकीच नागपूर मधील माझं हे पहिलं भाषण आहे यात शंका नाही.