माझे बाबा (लता बाईंचा लेख चालू झाला असं वाटतंय ना!) MSEB मधे होते. त्यांचे एक चीफ़ इंजीनियर साहेब होते, देशपांडे. अतिशय कर्तव्यदक्ष. सचोटी ची तर मिसाल होती. घरच्या कामासाठी कार वापरली तर treasury मधे पैसे जमा करत असं सांगायचे बाबा. खरं खोटं देव जाणे बुवा!
तर एकदा रास्ता पेठला संप झाला होता काही मागण्यांवरून. यूनियन चे लोकं भले दंगा घालत होते. कुणी साहेब आला की १/२ किमी आधी त्याला अडवायचे, गाडीतून उतरावयचे, आणि सांगायचं "चालत जा" साहेब लोकं पण मुकाटपणे चालू लागायचे. कुणी सांगितली झंझट.
देशपांडे आले त्यांच्या ambassador मधून. शिरस्त्याप्रमाणे गाडी लोकांनी गाडी अडवली. सांगितलं "साहेब, उतरून पायी जावं लागेल" ते म्हणाले "का"?
लोकं: आदेश आहे
दे: कुणाचा?
लोकं: लीडरचा (भाऊला हात वैगेरे)
दे: लीडर तुमचा, मी का ऐकू? आणि शासनानं मला शासकीय कामासाठी वापरायला दिलेली ही गाडी आहे. त्या योगे मी आॅफीसच्या पोर्च पर्यंत जाणं अपेक्षित आहे, तेव्हा मी उतरेल तर तिथंच. तुम्ही बघा काय करायचं ते!
लोकं: साहेब, बाकीचे लोकं गेलेच की चालत
दे: बाकीच्यांनी शेण खाल्लं, मग...........
लोकं: जावं तर तुम्हाला चालंतंच लागेल
दे: फायनल का तुमचं
जमावाकडून होकार आल्यावर देशपांडे ड्रायव्हर ला म्हणाले "विष्णु, कमीशनर आॅफीसला गाडी घे"
साहेबांनी कमिशनरांना परिस्थिती सांगितली आणि सांगितलं की मी सच्च्या दिलाने काम करणारा माणूस आहे पण या पोस्टच्या प्रतिष्ठेला बाधा येईल असं कुणी वागणार असेल तर ते चालणार नाही. कमिशनर देशपांडेंची सचोटीची ख्याती ऐकून होतेच, त्यांना माहिती होतं नाणं खणखणीत आहे. त्यांनी रास्ता पेठेत १४४ क़लम लावला. कुमक पाठवली आणि देशपांडेंना सांगितलं "जा सर तुम्ही, बिनधोक" दोघांनीही एकमेकांना सलाम ठोकला, कडक.
देशपांडे साहेब कारनीच आॅफीसच्या दरवाजापर्यंत गेले आणि बॅग घेऊन जिना चढू लागले. पायी आलेले इतर साहेब लोकं त्यांना नमस्कार करू लागले आणि त्यांनी पण प्रतिसाद दिला, जणू काही घडलंच नाही अशा थाटात.
********************************************************************************
स्थळ: श्रुति मंगल कार्यालय. लग्नाचा कार्यक्रम. लग्नाला हज़र होते, शिवसेनेतुन काॅंग्रेसमधे गेलेले माजी मुख्यमंत्री. लग्न सोहळा संपला. मी गॅलरीत उभा. बघितलं तर साहेब ११८ NE तुन गेले, सगळ्यांचा निरोप घेत. आणि त्यांची दोन्ही मुले मर्सिडीज़ मधून निघाले सगळ्यांना टाटा करत, निरागसपणे. (लहान मुलं निरागसच असतात़, मी ती माझ्यासारख्याची किंवा नेत्यांची. गोची वय वाढल्यावर होते)
*********************************************************************************
तेव्हा अरविंद केजरीवाल साहेब,
एका राज्याचा मुख्यमंत्री म्हणून आपल्याला काही सोयी शासनानी दिल्या होत्या त्या आपला आदर राखायचा म्हणून
नाही तर पदाचा. आपण त्या अव्हेरल्या. पदावरून पायउतार पण झालात. (असेल ही काही तांत्रिक वा तात्विक कारण,
कुणास ठाव) आता लोकसभेला शड्डू ठोकून उभे आहात, तुमच्याकडे आम्ही एक सशक्त पर्याय म्हणून बघत आहोत. कुचकामी शासक आणि छुप्या अजेंड्याचे विरोधक यात आम्ही पिचलो गेलो आहोत. आणि भावलं आम्हाला तुमच्यतलं सच्चेपण,अगदी देशपांडेंसारखंच. पण हे सच्चेपण अधोरेखित करण्यासाठी तुम्हाला ह्या शासकीय सोयी नाकारण्याची काहीच गरज नव्हती. शेवटी राज्याचा शकट हाकणं ही काही तोंडची गोष्ट नाही हे कळतं आम्हाला. आतासुद्धा तुम्ही ही रिक्शानी प्रवास करण्याची, लोकलनी लोंबकळण्याची भंकस नका करू. तीसुद्धा आम्हाला राणे आम्हाला येडे बनवून गेले, तशीच वाटते आम्हा सामान्यांच्या डोळ्यावर केलेली धूळफेक. (लिहीण्याच्या भरात नाव लिहून गेलो का नेत्याचं, काही हरकत नाही).
आपण IIT यन आहात, सुज्ञ आहात, तेव्हा जास्त सांगणे न लगे. बाकी आमच्याकडे एक वाक्य प्रचलित आहे "क्रियेविण वाचाळता व्यर्थ आहे". जमतय का बघा तेव्हढं .
तुम्ही आम्हाला वारे दिलेत, ते आमचं मत वार्यावर न जाऊ द्यायचं बघा बुवा!
- राजेश
तर एकदा रास्ता पेठला संप झाला होता काही मागण्यांवरून. यूनियन चे लोकं भले दंगा घालत होते. कुणी साहेब आला की १/२ किमी आधी त्याला अडवायचे, गाडीतून उतरावयचे, आणि सांगायचं "चालत जा" साहेब लोकं पण मुकाटपणे चालू लागायचे. कुणी सांगितली झंझट.
देशपांडे आले त्यांच्या ambassador मधून. शिरस्त्याप्रमाणे गाडी लोकांनी गाडी अडवली. सांगितलं "साहेब, उतरून पायी जावं लागेल" ते म्हणाले "का"?
लोकं: आदेश आहे
दे: कुणाचा?
लोकं: लीडरचा (भाऊला हात वैगेरे)
दे: लीडर तुमचा, मी का ऐकू? आणि शासनानं मला शासकीय कामासाठी वापरायला दिलेली ही गाडी आहे. त्या योगे मी आॅफीसच्या पोर्च पर्यंत जाणं अपेक्षित आहे, तेव्हा मी उतरेल तर तिथंच. तुम्ही बघा काय करायचं ते!
लोकं: साहेब, बाकीचे लोकं गेलेच की चालत
दे: बाकीच्यांनी शेण खाल्लं, मग...........
लोकं: जावं तर तुम्हाला चालंतंच लागेल
दे: फायनल का तुमचं
जमावाकडून होकार आल्यावर देशपांडे ड्रायव्हर ला म्हणाले "विष्णु, कमीशनर आॅफीसला गाडी घे"
साहेबांनी कमिशनरांना परिस्थिती सांगितली आणि सांगितलं की मी सच्च्या दिलाने काम करणारा माणूस आहे पण या पोस्टच्या प्रतिष्ठेला बाधा येईल असं कुणी वागणार असेल तर ते चालणार नाही. कमिशनर देशपांडेंची सचोटीची ख्याती ऐकून होतेच, त्यांना माहिती होतं नाणं खणखणीत आहे. त्यांनी रास्ता पेठेत १४४ क़लम लावला. कुमक पाठवली आणि देशपांडेंना सांगितलं "जा सर तुम्ही, बिनधोक" दोघांनीही एकमेकांना सलाम ठोकला, कडक.
देशपांडे साहेब कारनीच आॅफीसच्या दरवाजापर्यंत गेले आणि बॅग घेऊन जिना चढू लागले. पायी आलेले इतर साहेब लोकं त्यांना नमस्कार करू लागले आणि त्यांनी पण प्रतिसाद दिला, जणू काही घडलंच नाही अशा थाटात.
********************************************************************************
स्थळ: श्रुति मंगल कार्यालय. लग्नाचा कार्यक्रम. लग्नाला हज़र होते, शिवसेनेतुन काॅंग्रेसमधे गेलेले माजी मुख्यमंत्री. लग्न सोहळा संपला. मी गॅलरीत उभा. बघितलं तर साहेब ११८ NE तुन गेले, सगळ्यांचा निरोप घेत. आणि त्यांची दोन्ही मुले मर्सिडीज़ मधून निघाले सगळ्यांना टाटा करत, निरागसपणे. (लहान मुलं निरागसच असतात़, मी ती माझ्यासारख्याची किंवा नेत्यांची. गोची वय वाढल्यावर होते)
*********************************************************************************
तेव्हा अरविंद केजरीवाल साहेब,
एका राज्याचा मुख्यमंत्री म्हणून आपल्याला काही सोयी शासनानी दिल्या होत्या त्या आपला आदर राखायचा म्हणून
नाही तर पदाचा. आपण त्या अव्हेरल्या. पदावरून पायउतार पण झालात. (असेल ही काही तांत्रिक वा तात्विक कारण,
कुणास ठाव) आता लोकसभेला शड्डू ठोकून उभे आहात, तुमच्याकडे आम्ही एक सशक्त पर्याय म्हणून बघत आहोत. कुचकामी शासक आणि छुप्या अजेंड्याचे विरोधक यात आम्ही पिचलो गेलो आहोत. आणि भावलं आम्हाला तुमच्यतलं सच्चेपण,अगदी देशपांडेंसारखंच. पण हे सच्चेपण अधोरेखित करण्यासाठी तुम्हाला ह्या शासकीय सोयी नाकारण्याची काहीच गरज नव्हती. शेवटी राज्याचा शकट हाकणं ही काही तोंडची गोष्ट नाही हे कळतं आम्हाला. आतासुद्धा तुम्ही ही रिक्शानी प्रवास करण्याची, लोकलनी लोंबकळण्याची भंकस नका करू. तीसुद्धा आम्हाला राणे आम्हाला येडे बनवून गेले, तशीच वाटते आम्हा सामान्यांच्या डोळ्यावर केलेली धूळफेक. (लिहीण्याच्या भरात नाव लिहून गेलो का नेत्याचं, काही हरकत नाही).
आपण IIT यन आहात, सुज्ञ आहात, तेव्हा जास्त सांगणे न लगे. बाकी आमच्याकडे एक वाक्य प्रचलित आहे "क्रियेविण वाचाळता व्यर्थ आहे". जमतय का बघा तेव्हढं .
तुम्ही आम्हाला वारे दिलेत, ते आमचं मत वार्यावर न जाऊ द्यायचं बघा बुवा!
- राजेश
No comments:
Post a Comment