"Have not you ever pissed off, Rajesh" लहानपणापासूनचा मित्र. हॉटेल ambassador मध्ये. अर्थात २ पेग रिचवल्यावर. मधल्या काळात काय घडलं त्याला माहितच नाही. त्याचाही बिझिनेस आहे मोठ्ठा. बर्याच वर्षांनी. लिहीलेलं वाचलं होतं त्याने. "नाही म्हणजे नेहमीच कसं गोड गोड. तुला कधीच त्रास होत नाही का लोकांचा?"
आता काय सांगू या भावड्याला. अरे मित्रा, हा पाच फुट साडेनऊ इंचाचा, अन ८० किलोचा देह आहे ना, तो लोकांनी, अन लोकांनी का मित्रांनीच, केलेल्या अपमानाने झिजून झिजून एवढा झाला आहे रे. टाचण्या टोचायच्या आतून. पुना हॉस्पिटल चे वाटवे डॉक्टर, हो हो तेच psychiatrist, व्यथा मांडली त्यांच्यासमोर. त्यानंतर कथा सादर झाली.
कुठल्या देवाचं मंदिर आहे माहिती नसायचं. जायचं फक्त, डोकं टेकवायचं आणि परत. कुठला देव अन कसलं काय.
सपोर्ट मागायचो तेव्हा लोकांना वाटायचं financial सपोर्ट पाहिजे. बोंबला, मोरल सपोर्ट नावाचा एक प्रकार असतो हे कळायचं नाही लोकांना.
रेसकोर्स वर मणभराचं ओझं मनावर घेऊन जात असताना पुर्या ताकदीनिशी त्याला गवतावर फेकून ढसाढसा रडत हलका झालो, तेव्हा कुठे आता बघतो आहेस मला.
जवळच्याने दाखवलेल्या अविश्वासाने त्याचा फोन आला कि थरथर कापायचो, नाही नाही भीतीने नाही, आता हा नालायक परत आपल्यावर अविश्वास दाखवतो का म्हणून!
पासिंग comments नि उन्मळून जायचो. साले, हि बांडगुळं, शहाणपणा चोदवायची. एकेका गोष्टीसाठी रक्त आटायच. वैतागून सिगारेट प्यायचो ना, तेव्हा शिलगावताना हात थरथरायचे माझे. एकेक कश मारताना एक पाकीट ओढल्या इतकी रक्त वाहिनी आकुंचन पावायची. हृदय पिळवटत गेलो, इतकं कि त्याला रक्तप्रवाह कमी पडायला लागला. नळीचं भोक मोठं केलं तेव्हा कुठे पुरवठा पाहिजे तेव्हढा झाला.
गोर्यांशी हात मिळवले तेव्हा एकाने विचारलं "what are your objectives of this jv" त्याला बोललो "ते प्रोफेशनल objectives तर meet होतील. माझं एक पर्सनल ओब्जेक्टीव आहे. या ताणताणावा मुळे मी आयुष्यातला विनोद हरवून बसलो आहे. तो मला परत आणायचा आहे. I would like to get back my lost sense of humor" त्या गोर्याला माहिती नव्हतं, हातरूमाल असतो माझ्याकडे. येडा टिश्यू पेपर देत होता डोळे पुसायला.
मित्रा, अन साधारण एक वर्षापूर्वी लिहायला लागलो. अन त्याचबरोबर दान पण बरोबर पडत गेलं अन भाऊ हा काय positive का काय म्हणतात ना, तो attitudeहि आला. पण फार मिन्नतवारीने आला आहे रे तो. आणि आताच त्याला सोड म्हणतोस. आता नाही सोडणार त्याला.
जे आहे ते आहे. त्याला आत्मस्तुति म्हण की स्वत:भवती स्वत:च उदबत्ती ओवाळतो म्हण. Choice is yours. मनात येईलही तुझ्या, इथं भेटलास वर नको भेटू म्हणून. कशी होईल भेट, तु स्वर्गात अन मी नरकात. काळजी नसावी.
आणि हो, दारू मलाही चढते बरं का!
बाकी निवांत. Happy new year.
आता काय सांगू या भावड्याला. अरे मित्रा, हा पाच फुट साडेनऊ इंचाचा, अन ८० किलोचा देह आहे ना, तो लोकांनी, अन लोकांनी का मित्रांनीच, केलेल्या अपमानाने झिजून झिजून एवढा झाला आहे रे. टाचण्या टोचायच्या आतून. पुना हॉस्पिटल चे वाटवे डॉक्टर, हो हो तेच psychiatrist, व्यथा मांडली त्यांच्यासमोर. त्यानंतर कथा सादर झाली.
कुठल्या देवाचं मंदिर आहे माहिती नसायचं. जायचं फक्त, डोकं टेकवायचं आणि परत. कुठला देव अन कसलं काय.
सपोर्ट मागायचो तेव्हा लोकांना वाटायचं financial सपोर्ट पाहिजे. बोंबला, मोरल सपोर्ट नावाचा एक प्रकार असतो हे कळायचं नाही लोकांना.
रेसकोर्स वर मणभराचं ओझं मनावर घेऊन जात असताना पुर्या ताकदीनिशी त्याला गवतावर फेकून ढसाढसा रडत हलका झालो, तेव्हा कुठे आता बघतो आहेस मला.
जवळच्याने दाखवलेल्या अविश्वासाने त्याचा फोन आला कि थरथर कापायचो, नाही नाही भीतीने नाही, आता हा नालायक परत आपल्यावर अविश्वास दाखवतो का म्हणून!
पासिंग comments नि उन्मळून जायचो. साले, हि बांडगुळं, शहाणपणा चोदवायची. एकेका गोष्टीसाठी रक्त आटायच. वैतागून सिगारेट प्यायचो ना, तेव्हा शिलगावताना हात थरथरायचे माझे. एकेक कश मारताना एक पाकीट ओढल्या इतकी रक्त वाहिनी आकुंचन पावायची. हृदय पिळवटत गेलो, इतकं कि त्याला रक्तप्रवाह कमी पडायला लागला. नळीचं भोक मोठं केलं तेव्हा कुठे पुरवठा पाहिजे तेव्हढा झाला.
गोर्यांशी हात मिळवले तेव्हा एकाने विचारलं "what are your objectives of this jv" त्याला बोललो "ते प्रोफेशनल objectives तर meet होतील. माझं एक पर्सनल ओब्जेक्टीव आहे. या ताणताणावा मुळे मी आयुष्यातला विनोद हरवून बसलो आहे. तो मला परत आणायचा आहे. I would like to get back my lost sense of humor" त्या गोर्याला माहिती नव्हतं, हातरूमाल असतो माझ्याकडे. येडा टिश्यू पेपर देत होता डोळे पुसायला.
मित्रा, अन साधारण एक वर्षापूर्वी लिहायला लागलो. अन त्याचबरोबर दान पण बरोबर पडत गेलं अन भाऊ हा काय positive का काय म्हणतात ना, तो attitudeहि आला. पण फार मिन्नतवारीने आला आहे रे तो. आणि आताच त्याला सोड म्हणतोस. आता नाही सोडणार त्याला.
जे आहे ते आहे. त्याला आत्मस्तुति म्हण की स्वत:भवती स्वत:च उदबत्ती ओवाळतो म्हण. Choice is yours. मनात येईलही तुझ्या, इथं भेटलास वर नको भेटू म्हणून. कशी होईल भेट, तु स्वर्गात अन मी नरकात. काळजी नसावी.
आणि हो, दारू मलाही चढते बरं का!
बाकी निवांत. Happy new year.
No comments:
Post a Comment