गतआयुष्यातील अजाणतेपणा मुळे झालेल्या चुकांचे परिमार्जन मरेपर्यंतच्या आयुष्यात जर झाले नाही (अर्थात हे परिमार्जन हि माझ्या अजाणते मधेच होणार ही माझी सोयीस्कर समजूत आहे) अन मरताना काही बरळलो, तर तिच्या मारी खांदे द्यायला चार माणसे जरी भेटले तरी स्वत:ला नशीबवान समजेल.
अन काही न बरळता मेलो तर काही सिक्रेट्स माझ्याबरोबर जळून मरतील.
कसली कोट्यावधी सिक्रेट्स दररोज गाडली जात नसतील नाही जगात, प्रत्येक मृत्यूबरोबर. तो डाटा स्टोर करायला जगातल्या यच्चयावत कंपन्यांचे सर्वर्स पुरे पडायचे नाहीत.
येड्पाटलो विचार करतानाच.
*************************************************************************************************************************
तुम्ही नाचता, मग आम्ही पण नाचणार. त्यांना लाऊड स्पीकरची परवानगी, मग आम्हाला पण. त्यांना मिरवणूक, मग आम्हाला मिरवणूक.
जो समाज पहिल्यांदा "आता पुरे" म्हणेल तो खरा प्रोग्रेसिव्ह. मरायच्या आधी बघायला मिळालं हे स्थित्यंतर तर आनंद आहे.
जो समाज पहिल्यांदा "आता पुरे" म्हणेल तो खरा प्रोग्रेसिव्ह. मरायच्या आधी बघायला मिळालं हे स्थित्यंतर तर आनंद आहे.
***************************************************************************************************************************
हे वाचून मेल्यानंतर मला ओसामासारखं गायब व्हावसं वाटतय. समुद्राच्या तळाशी फेकून द्यावं कुणीतरी. मासेबिसे ऐश तरी करतील
म…… मरणाचा
No comments:
Post a Comment