कन्फ़ेशन

कन्फ़ेशन

मी रोलॉन नावाच्या कंपनीत काम करत होतो. स्टार्ट अप व्हेंचरच्या पहिल्या काही एम्प्लॉयीजपैकी एक. तेव्हा गबरू तरूण होतो. सळसळतं रक्त. जवानीचा जोश होता. कडक डाफरायचो ऑफीसच्या लोकांवरती. याला झाप, त्याची धुलाई कर. काही लोकांच्या मनात माझ्याबद्दल कुतूहल युक्त भिती होती तर काही लोकं टरकून होते. मी पण कुणाची भीडमुर्वत न ठेवता "अरे, तुझं चुकलं. तुला अक्कल नाही." "त्या कस्टमरकडे गेला नाहीस. बुद्धी शेण खाते का तुझी" "कोटेशन असं का बनवलंस, ढगोळा आहेस का?" चुक झाली तर समोरच्याची हेटाई करायचो. माझ्या कामात चोख होतो त्यामुळे टॉप मँनेजमेंटची मर्ज़ी होती. माझ्याकडून चुका होत नव्हत्या असं नाही पण बॉस आणि एम डी मला असं नाही बोलायचे. 

एक प्रशांत नावाचा सिनीयर जॉईन झाला कंपनीत. बी टेक, आयआयएम. माझ्यापेक्षा १५ एक वर्षं सिनीयर. वयाने आणि पोझिशनने सिनीयर असला तरी मी कंपनीचा जुना माणूस असल्यामुळे मी फारच टेचात होतो. दिवस सरले, वर्षं गेली. माझा हेटाळणीयुक्त आवाज ऐकत प्रशांतने कंपनीत जम बसवला. त्यात तो मोजकंच बोलणारा. बरं ते ही मुद्देसूद. त्यात आक्रस्ताळेपणा नाही. आपण बरं, आपलं काम बरं. हळूहळू प्रशांत ऑफीसच्या कंपूत लोकप्रिय होऊ लागला. 

माझ्या नजरेत सालं त्या प्रशांतचा चांगूलपणा खुपू लागला. तसा तो माझ्याशी नीटच बोलायचा. मीच त्याच्याशी खुस्पट काढायचो. थोडं काही चुकलं की मी लागलीच म्हणायचो "अरे, तुझं हे चुकलं" स्पष्टपणे. पण माझा तोंडपट्टा तिथं थांबायचा नाही. लागलीच "तुझ्यासारख्या सिनीयर माणसाला कळायला पाहिजे" हे वरती. त्यातही बाकीच्या कलीग्जबरोबर असणारे त्याचे संबंध हेही माझ्या नाराजीचं कारण होतं. सेल्स मिटींगमधे बॉस प्रशांतच्या प्रेझेंटेशन ची खुप तारीफ़ करायचे. माझा जळफळाट व्हायचा. मी अजून चिडून पासिंग कॉमेंटस करायचो. 

मी मुक्ताफळे उधळत राहिलो, प्रशांत बिचारा झेलत राहिला. 

२००० साली प्रशांतने आमची कंपनी सोडली. त्याची फेअरवेल पार्टी होती. दोन पेग रिचवल्यावर प्रशांतने मला बाजूला घेतलं. म्हणाला "तुला इतके दिवस मी काही बोललो नाही. आज बोलतो. तु तरूण आहेस, मेहनती आहेस. अंगात काही करून दाखवण्याची जिगर आहे. तु बोलतोस तेव्हा मुद्देही स्पष्ट सांगतोस. पण ते सांगताना समोरच्याची अक्कल काढून जो धसमुसळेपणा करतोस ना तो बेकार आहे. तुझे शब्द जरी फटकळ असतील तरी विचार फारच फुटकळ आहेत. थोडक्यात सांगायचं म्हणजे तुला स्पष्टवक्तेपणा आणि दुसर्याला अपमानित करून खाली दाखवणारा दीडशहाणपणा यातला फरक कळत नाही." 

त्याचा निरोप घेताना हलकेच हात दाबला. यावेळेस माझ्याकडून फक्त कृतज्ञता व्यक्त होत होती. आणि साश्रूनयन फक्त सॉरी म्हणत होते. 

मी तर तेव्हापासून दुसर्या वर विनाकारण भुंकणार्या मनावर लैच खतरनाक वॉचडॉग लावून ठेवला आहे. 

खरंय, स्पष्टवक्तेपणा आणि दुसर्याला अपमानित करून खाली दाखवणारा दीडशहाणपणा यातला फरक बर्याच जणांना कळत नाही.
.
.
.


तर मित्रा हे असं आहे. तु विद्वान, लॉजीकल विचारांचा बादशहा. इतके वर्षाच्या मैत्रीतल्या वादसंवादाची देवाणघेवाण आठव. आणि जर तुझी सदसदविवेक बुद्धी खांद्यावरच्या भागात शिल्लक असेल तर तुझ्याकडून साश्रू बिश्रू नयनाने नाही,  साधा निरोप तर दे. आता तुझं निर्ढावलेलं आणि सारखा अपमान करायला सोकावलेलं मन निरोपही मीच द्यावा अशी जर अपेक्षा करत असेल तर मग मित्रा, तु फारच कमकुवत मनाचा मालक आहेस.

.