ती, साधारणत: आठवीत आली असेल राम्याच्या वर्गात. तसं तिची दखल घ्यावी असं काही विशेष नव्हतं. चष्मा होता डोळ्यावर. चंदेरी काड्यांचा. म्हणून राम्या आणि त्याचे मित्र तिला चंदेरी चिडवायचो. तिचं अस्तित्व जाणवलं दहावीला. शाळेत दुसरीच आली. कुणाच्या मनात नसताना. थोडं आश्चर्य व्यक्त झालं. पोरं पोरी पुढच्या शिक्षणाला लागले. राम्या गाव सोडून दुसर्या गावाला गेला. चंदेरी त्याच्या ध्यानात राहील अशी सुतराम शक्यता नव्हती. परत गावी आल्यावर ती दिसायची त्याला. साईबाबा सारखा केसाचा टोप केला होता तिने. राम्याला साईबाबा वर आधीच राग. तो तिला बघून न बघितल्यासारखा करायचा.
पुढच्या शिक्षणासाठी राम्या पुण्यात आला. त्याचा कंपुही जमला होता. प्रताप, नितीन, रागो, बंट्या, प्रसाद. अनुराधा आली होती मेडिकल ला. पाटली म्हणायचे तिला. बीजे मध्ये. तिला भेटायला पत्या आणि राम्या गेले. पाटली म्हणाली "अरे, ती चंदेरी पण आहे इथेच. चला भेटू यात." राम्या चकित झाला. चंदेरी ची प्रगती पाहून. त्याला वाटलं नव्हतं ती इतकी हुशार असेल म्हणून. बीजे त येण्या इतकी.
सुरुवातीला दोन अडीच महिन्यातून राम्या जाऊ लागला. बरोबर gang असायचीच. वर्ष सरलं. दुसर्या वर्षापासून फ्रिक्वेन्सी वाढली, बीजेच्या लेडीज होस्टेलला जायची. पोरांच्या कंपू बरोबर पाटली आणि चंदेरी गप्पा छाटू लागले. कधी नाही म्हणायला सीमा किंवा रागो ची बहिण मेधा असायचे.
राम्याच्या लक्षात आलं, चंदेरी हुशार तर होतीच पण बीजे मध्ये ती चटपटीत पण झाली होती. शाळेच्या ग्रुप मध्ये रमायची पण तिची तेव्हढीच gang बीजेची पण होती. सॉलिड मोठी. ती तिथेही प्रिय असावी. खूप भटकायची.
आणि दीड एक वर्षानंतर ते चालू झालं असावं. रामची स्कूटर हळूच बीजे कडे वळू लागली. साथीदार असायचेच. पण आता तो एकटा बर्याचदा कल्टी देऊन तिला भेटू लागला. रामचे बीजेत मित्र होते, तेव्हा जायचा तो तिथे. समोरून ती आली कि याचं हृदय धडधडू लागे. चंदेरी मार्केट यार्ड च्या इथे काही क्लास ला जायची. राम्याने रस्ता ताडला होता. एकदा हळूच मुद्दामून त्या डायस प्लॉट च्या इथे त्याने स्कूटर तिच्या गाडीला आडवी घातली आणि दाखवलं असंच काही कामाला आला होता अन योगायोगाने भेटला. चंदेरी उतरली आणि रामच्या मागे गाडीवर बसून पावभाजी खायला निघाली. रामला खूप गुदगुल्या झाल्या.
एकदा तर कहर झाला. राम लेडीज हॉस्टेल ला गेला. तर कळलं ती नाही. मित्र मैत्रिणीबरोबर पिक्चर ला गेली. कुठल्याशा इंग्रजी पिक्चर ला. राम ला तर तिला भेटायचं होतं. येडा झाला पार. त्याने ताडलं, अलका टॉकीज ला असणार. पिक्चरच्या नंतर कुठेतरी खाणार. त्यावेळेला चाणक्य फ़ेमस होतं. राम्याने विचार केला, ही सगळी मंडळी तिथं हादडत असतील. देवाचं नाव घेत जिना चढून गेला. साल्या रामची विल पॉवर इतकी स्ट्रॉंग कि ती त्याला दिसली बीजेच्या पोरा पोरींसोबत. याने नेहमीचा कुणाला तरी शोधत आल्याचा अभिनय केला अन तिच्याबरोबर वेळ घालवला. रामला खूप गुदगुल्या झाल्या.
एक जुनी मैत्रीण रामच्या घरी आली. तर रामची आई म्हणाली "अशी सून आण राम्या" तर राम आईला म्हणाला "चंदेरी सारखी चालेल का?" आई काही बोलली नाही. रामने ताडलं, पपलू फिट बसला.
धडधडत्या अंत:करणाने राम्याने पत्याला सांगितलं, चंदेरीबद्दलच्या भावना. पत्या म्हणाला, नेक काम मे देरी नही करनेका! त्याने लागलीच राम्याच्या भावना तिला सांगितल्या. राम दूर झाडाखाली उभा होता. ती म्हणाली उद्या सांगते. रामला वाटत होतं आग दोनो तरफ लगी है. हो म्हणायला पाहिजे. संध्याकाळी पत्या घरी गेला. राम्या काही निमित्ताने क्याम्पात थांबला. सॉलिड टेन्शन मध्ये होता तो. रात्र झाली. एकटाच विल्स किंग पीत क्याम्पातून अशोक नगर ला चालत आला. त्याला झोप येईना. रात्रभर हॉल मधेच खुर्चीवर बसला. टक्क जागा.
क्रमश:
पुढच्या शिक्षणासाठी राम्या पुण्यात आला. त्याचा कंपुही जमला होता. प्रताप, नितीन, रागो, बंट्या, प्रसाद. अनुराधा आली होती मेडिकल ला. पाटली म्हणायचे तिला. बीजे मध्ये. तिला भेटायला पत्या आणि राम्या गेले. पाटली म्हणाली "अरे, ती चंदेरी पण आहे इथेच. चला भेटू यात." राम्या चकित झाला. चंदेरी ची प्रगती पाहून. त्याला वाटलं नव्हतं ती इतकी हुशार असेल म्हणून. बीजे त येण्या इतकी.
सुरुवातीला दोन अडीच महिन्यातून राम्या जाऊ लागला. बरोबर gang असायचीच. वर्ष सरलं. दुसर्या वर्षापासून फ्रिक्वेन्सी वाढली, बीजेच्या लेडीज होस्टेलला जायची. पोरांच्या कंपू बरोबर पाटली आणि चंदेरी गप्पा छाटू लागले. कधी नाही म्हणायला सीमा किंवा रागो ची बहिण मेधा असायचे.
राम्याच्या लक्षात आलं, चंदेरी हुशार तर होतीच पण बीजे मध्ये ती चटपटीत पण झाली होती. शाळेच्या ग्रुप मध्ये रमायची पण तिची तेव्हढीच gang बीजेची पण होती. सॉलिड मोठी. ती तिथेही प्रिय असावी. खूप भटकायची.
आणि दीड एक वर्षानंतर ते चालू झालं असावं. रामची स्कूटर हळूच बीजे कडे वळू लागली. साथीदार असायचेच. पण आता तो एकटा बर्याचदा कल्टी देऊन तिला भेटू लागला. रामचे बीजेत मित्र होते, तेव्हा जायचा तो तिथे. समोरून ती आली कि याचं हृदय धडधडू लागे. चंदेरी मार्केट यार्ड च्या इथे काही क्लास ला जायची. राम्याने रस्ता ताडला होता. एकदा हळूच मुद्दामून त्या डायस प्लॉट च्या इथे त्याने स्कूटर तिच्या गाडीला आडवी घातली आणि दाखवलं असंच काही कामाला आला होता अन योगायोगाने भेटला. चंदेरी उतरली आणि रामच्या मागे गाडीवर बसून पावभाजी खायला निघाली. रामला खूप गुदगुल्या झाल्या.
एकदा तर कहर झाला. राम लेडीज हॉस्टेल ला गेला. तर कळलं ती नाही. मित्र मैत्रिणीबरोबर पिक्चर ला गेली. कुठल्याशा इंग्रजी पिक्चर ला. राम ला तर तिला भेटायचं होतं. येडा झाला पार. त्याने ताडलं, अलका टॉकीज ला असणार. पिक्चरच्या नंतर कुठेतरी खाणार. त्यावेळेला चाणक्य फ़ेमस होतं. राम्याने विचार केला, ही सगळी मंडळी तिथं हादडत असतील. देवाचं नाव घेत जिना चढून गेला. साल्या रामची विल पॉवर इतकी स्ट्रॉंग कि ती त्याला दिसली बीजेच्या पोरा पोरींसोबत. याने नेहमीचा कुणाला तरी शोधत आल्याचा अभिनय केला अन तिच्याबरोबर वेळ घालवला. रामला खूप गुदगुल्या झाल्या.
एक जुनी मैत्रीण रामच्या घरी आली. तर रामची आई म्हणाली "अशी सून आण राम्या" तर राम आईला म्हणाला "चंदेरी सारखी चालेल का?" आई काही बोलली नाही. रामने ताडलं, पपलू फिट बसला.
धडधडत्या अंत:करणाने राम्याने पत्याला सांगितलं, चंदेरीबद्दलच्या भावना. पत्या म्हणाला, नेक काम मे देरी नही करनेका! त्याने लागलीच राम्याच्या भावना तिला सांगितल्या. राम दूर झाडाखाली उभा होता. ती म्हणाली उद्या सांगते. रामला वाटत होतं आग दोनो तरफ लगी है. हो म्हणायला पाहिजे. संध्याकाळी पत्या घरी गेला. राम्या काही निमित्ताने क्याम्पात थांबला. सॉलिड टेन्शन मध्ये होता तो. रात्र झाली. एकटाच विल्स किंग पीत क्याम्पातून अशोक नगर ला चालत आला. त्याला झोप येईना. रात्रभर हॉल मधेच खुर्चीवर बसला. टक्क जागा.
क्रमश:
No comments:
Post a Comment