गिरणी वाला

लहानपणी मी गिरणीवर दळण आणायला जायचो. दुकानात फिरणाऱ्या पिठाच्या कणामुळे गिरण दळणाऱ्या मालकाने चेहरा रुमालाने झाकलेला असायचा. त्या गिरणी वाल्याची,  प्रत्येक हालचाल मी अगदी टक लावून पाहायचो. ते गहू किंवा ज्वारी वरून टाकणे, पडणाऱ्या पिठाचा जाड कि बारीक अंदाज घेणे, त्यावरून ते handle टाईट किंवा लूज करणे, सगळ्यात मजा वाटायची तो हातात लोखंडी पीस घेऊन चार ठिकाणी यंत्र बडवायचा ते. एकदम ऱ्हिदम मध्ये. time स्टडी घेतला तर micro सेकंदाचा फरक पडणार नाही. हे सगळं झाल्यावर त्याचा हात त्या hopper मध्ये. किती धान्य उरलं त्याचा अंदाज घेत. थोडं कमी झालं कि outlet वर लक्ष. उजव्या हातानी हात त्या outlet मध्ये टाकल्यावर भस्स करून कधी पीठ पाडायचं तेव्हा मी हरखून जायचो. मग पीठ पडणं संपत आल्याचं त्याला कळलं कि तो गिरणी वाला पुढचं दळण ओतायचा. परत गिरण चालू.

गिरणी वाल्याच्या ते दळण काढण्याच्या पद्धतीचा माझ्या मनावर खूप पगडा आहे. इतका कि, फेसबुक वर पोस्टी टाकताना मी त्या चेहरा झाकून घातलेल्या गिरणी वाल्याची नक्कल करतो. 

गिरणी वाला