बऱ्याच वेळा जन्म वेळ आणि त्याचे भविष्यात होणारे परिणाम यावर बोललं जातं. तथ्य असेलही त्यात नाही म्हणत नाही. पण माझा तरी त्यावर काही कारणामुळे विश्वास नाही. अर्थात ते बरोबर की चूक यावर मला वादही नको आहे. त्यावर विश्वास ठेवणारे लोकं ही ठाम असतात. आणि माझ्यासारखे विश्वास न ठेवणारे मात्र डळमळीत असतात.
पहिला यश सिझेरियन पद्धतीने जन्मला. ती एक स्टोरी आहे. तरी आमचं मंडळ ही डॉक्टरच, पण तिचीही सुटका नाही. असो. त्यामुळे दुसरी डिलीव्हरी नॉर्मल होणार नाही हे आधीच ठरलं होतं. भालेराव डॉक्टर बोलल्या, तुम्ही नवरा बायको मिळवून ठरवा, तारीख कुठली हवी ते. मी आणि बायको, दोघांचाही कुंडलीवर जबर विश्वास. असा की यशची कुंडली वैभवीने बनवली खरी, पण सापडत नाही. महत्वाचा निर्णय घेताना आम्ही दोघे खूप चर्चा करतो. निर्णय दोन मिनीटात होतो, चर्चा भलत्याच गोष्टीची होते. मग आमची घनघोर चर्चा झाली आणि आम्ही दहा जून तारीख ठरवली. त्यामागचं कारण फारच अध्यात्मिक होतं. आमचा मित्र राजेश गोडबोले याचाही जन्म १० जूनचा. तोही गोरटेला, एकदम सचिन तेंडूलकरच जणू. परत हुशार आयआयटी मधून एम टेक वैगेरे. अमेरिकेत डॉलर छापणारा. आणि डॉलर छापून खर्च रूपयात करण्याची काटकसरी वृत्ती. आता इतके अध्यात्मिक गुण असल्यावर आपलं पोरगा किंवा पोरगी गोडबोल्यांच्या राजेश सारखं गुणी निपजेल हाच ठोकताळा. मंडलिकांच्या राजेशपेक्षा हा नक्कीच चांगला सौदा होता.
पोहोचलो बा ९ जूनला रात्री हॉस्पीटलला. तर डॉक्टर म्हणाल्या "एक छोटा प्रॉब्लेम झाला आहे. परिसरात वीज आहे पण आमच्या हॉस्पिटल ची वीज काही कारणामुळे गायब आहे." माझ्या चेहऱ्यावर प्रश्न चिन्ह आलं. तर पुढे त्या म्हणाल्या "पण तुम्ही काही काळजी नका करू. आपण ठरल्याप्रमाणे ऑपरेशन करू." मी विचारलं "कसं शक्य आहे?" तर बोलल्या "अहो, इन्व्हर्टर आहे" मी विचारलं "लाईट कधी गेली आहे?" तर म्हणाल्या "दुपारीच"
म्हणजे विचार करा, दुपारी लाईट गेली आहे म्हणजे तेव्हापासून हॉस्पिटल इन्व्हर्टर चालू आहे. आणि दुसर्या दिवशी सकाळचं ऑपरेशन डॉक्टर त्याच्या भरवश्यावर करायचं म्हणतात. माझ्यातला सदैव निद्रिस्त इंजिनियर जागा झाला. मी बोललो "म्याडम, इन्व्हर्टरला तुम्ही आज इतकं ताबडून घेतलं आहे की, उदया ऑपरेशन च्या वेळेस त्याने जर मान टाकली तर वांदेच वांदे. त्यापेक्षा आपण एक दिवस ऑपरेशन एक दिवस पुढे ढकलू." डॉक्टरीण बाईनी पुष्कळ समजावण्याचा प्रयत्न केला पण त्यांचं ते ज्ञान माझ्यातल्या सामान्य ज्ञानाला आणि त्याही पेक्षा नवऱ्याला आणि बापाला इम्प्रेस नाही करू शकलं,
अशा रीतीने आमचं दुसरं अपत्य नील १० जून ऐवजी ११ जून ला जन्माला आलं. मरण तर माणसाच्या हातात नसतं हे ऐकलं होतं पण जन्मही नसतो हे त्या दिवशी कळलं. नाही तर बघा ना, त्या पूर्ण हडपसर मध्ये लाईट असणं आणि जिथे आम्ही वैभवी ऑपरेट होणार होती फक्त त्याच हॉस्पिटल मध्ये लाईट नसणं हा योगायोग नव्हे काय? १२ जून ला वारी जाणार होती हडपसर वरून. सकाळी डब्बा घेऊन जायचं होतं, भैरोबा नाला ते हडपसर. मुकाट वारीबरोबर चालत गेलो पाच किमी. तसा मी चालू आहे, पण काय करणार असं सक्तीचं देवदर्शन मला बऱ्याचदा घडत आलं आहे.
अशा रितीने गोडबोल्यांच्या राजेश सारखं हुशार अपत्य जन्माला घालायचा प्लान नियतीने धुडकावून लावला आणि मंडलीकांच्या राजेश सारखंच अजागळ पोर जन्माला आलं.
वयाच्या दहाव्या वर्षापासून नील घरात जो पसारा घालतो त्यापेक्षा वेगळा पुरावा काय हवा?
पहिला यश सिझेरियन पद्धतीने जन्मला. ती एक स्टोरी आहे. तरी आमचं मंडळ ही डॉक्टरच, पण तिचीही सुटका नाही. असो. त्यामुळे दुसरी डिलीव्हरी नॉर्मल होणार नाही हे आधीच ठरलं होतं. भालेराव डॉक्टर बोलल्या, तुम्ही नवरा बायको मिळवून ठरवा, तारीख कुठली हवी ते. मी आणि बायको, दोघांचाही कुंडलीवर जबर विश्वास. असा की यशची कुंडली वैभवीने बनवली खरी, पण सापडत नाही. महत्वाचा निर्णय घेताना आम्ही दोघे खूप चर्चा करतो. निर्णय दोन मिनीटात होतो, चर्चा भलत्याच गोष्टीची होते. मग आमची घनघोर चर्चा झाली आणि आम्ही दहा जून तारीख ठरवली. त्यामागचं कारण फारच अध्यात्मिक होतं. आमचा मित्र राजेश गोडबोले याचाही जन्म १० जूनचा. तोही गोरटेला, एकदम सचिन तेंडूलकरच जणू. परत हुशार आयआयटी मधून एम टेक वैगेरे. अमेरिकेत डॉलर छापणारा. आणि डॉलर छापून खर्च रूपयात करण्याची काटकसरी वृत्ती. आता इतके अध्यात्मिक गुण असल्यावर आपलं पोरगा किंवा पोरगी गोडबोल्यांच्या राजेश सारखं गुणी निपजेल हाच ठोकताळा. मंडलिकांच्या राजेशपेक्षा हा नक्कीच चांगला सौदा होता.
पोहोचलो बा ९ जूनला रात्री हॉस्पीटलला. तर डॉक्टर म्हणाल्या "एक छोटा प्रॉब्लेम झाला आहे. परिसरात वीज आहे पण आमच्या हॉस्पिटल ची वीज काही कारणामुळे गायब आहे." माझ्या चेहऱ्यावर प्रश्न चिन्ह आलं. तर पुढे त्या म्हणाल्या "पण तुम्ही काही काळजी नका करू. आपण ठरल्याप्रमाणे ऑपरेशन करू." मी विचारलं "कसं शक्य आहे?" तर बोलल्या "अहो, इन्व्हर्टर आहे" मी विचारलं "लाईट कधी गेली आहे?" तर म्हणाल्या "दुपारीच"
म्हणजे विचार करा, दुपारी लाईट गेली आहे म्हणजे तेव्हापासून हॉस्पिटल इन्व्हर्टर चालू आहे. आणि दुसर्या दिवशी सकाळचं ऑपरेशन डॉक्टर त्याच्या भरवश्यावर करायचं म्हणतात. माझ्यातला सदैव निद्रिस्त इंजिनियर जागा झाला. मी बोललो "म्याडम, इन्व्हर्टरला तुम्ही आज इतकं ताबडून घेतलं आहे की, उदया ऑपरेशन च्या वेळेस त्याने जर मान टाकली तर वांदेच वांदे. त्यापेक्षा आपण एक दिवस ऑपरेशन एक दिवस पुढे ढकलू." डॉक्टरीण बाईनी पुष्कळ समजावण्याचा प्रयत्न केला पण त्यांचं ते ज्ञान माझ्यातल्या सामान्य ज्ञानाला आणि त्याही पेक्षा नवऱ्याला आणि बापाला इम्प्रेस नाही करू शकलं,
अशा रीतीने आमचं दुसरं अपत्य नील १० जून ऐवजी ११ जून ला जन्माला आलं. मरण तर माणसाच्या हातात नसतं हे ऐकलं होतं पण जन्मही नसतो हे त्या दिवशी कळलं. नाही तर बघा ना, त्या पूर्ण हडपसर मध्ये लाईट असणं आणि जिथे आम्ही वैभवी ऑपरेट होणार होती फक्त त्याच हॉस्पिटल मध्ये लाईट नसणं हा योगायोग नव्हे काय? १२ जून ला वारी जाणार होती हडपसर वरून. सकाळी डब्बा घेऊन जायचं होतं, भैरोबा नाला ते हडपसर. मुकाट वारीबरोबर चालत गेलो पाच किमी. तसा मी चालू आहे, पण काय करणार असं सक्तीचं देवदर्शन मला बऱ्याचदा घडत आलं आहे.
अशा रितीने गोडबोल्यांच्या राजेश सारखं हुशार अपत्य जन्माला घालायचा प्लान नियतीने धुडकावून लावला आणि मंडलीकांच्या राजेश सारखंच अजागळ पोर जन्माला आलं.
वयाच्या दहाव्या वर्षापासून नील घरात जो पसारा घालतो त्यापेक्षा वेगळा पुरावा काय हवा?
No comments:
Post a Comment