UOB

आताची तैपै फ्लाईट रात्री १०:५५ ची होती. मी पेंगुळलेल्या डोळ्याने जाऊन बसलो. मिलियन डॉलर आर्म म्हणून भारी पिक्चर आहे. मेरठचे दोघं अमेरिकेच्या बेसबॉल गेमचे चँपियन बनतात, असा काहीतरी विषय. झोप होती तर म्हंटलं बघावा, म्हणून ads ला फ़ास्ट फ़ॉरवर्ड मारला. तरीही, एक गोंडस पोरगा अन साधारण गावातली गल्ली टिपली होती मी. झोपलो मग, पिक्चर अर्धवट. हॉंगकॉंग तैपै मधे आधीच्या सेक्टरचा झोपेचा बँकलॉग पूर्ण केला.

परत येताना पहिल्या सेक्टर मधे तैवान डायरी कीबोर्डवर बडवली. हॉंगकॉंगला बसलो, निवांत होतो. सहा तासाचा प्रवास. ते गोंडस पोरगं आठवलं ad मधलं. पिक्चर लावला, हॉलीडे. आधी ad.

"साधारण चाळीतल्या घराचा दरवाज़ा बंद करून एक बाबा त्याच्या पोराचं बोट धरून बाहेर पडतो. बाहेर निघताना वरांड्यावर माणूस बिड़ी ओढत बसला असतो. मग पूर्ण दर्शन होतं त्या बाप लेकाचं. बाबाचा साधाच पण परीटघडीचा हाफ स्लीव्हज शर्ट, व्यवस्थित खोचलेला त्या खाकी सदृश पँटमधे. कमरेला बेल्ट. भांग व्यवस्थित. ते, पोट्टं, बापाचीच झेरॉक्स. पँटच्या ऐवजी हाफ चड्डी फक्त. गल्लीतून चालत आहेत दोघं. हा मार्ग माझा एकला मधे राजाभाऊ परांजपे आणि सचिनची आठवण येते. खरं सांगू, चाळीस वर्षापूर्वीच्या भास्कर मंडलिक अन राजेश मंडलिकची ही आठवण हळूच मनाला स्पर्शून गेली.

रस्त्यावर बसलेले मासे विकणारे, भांड्याच्या कल्हई करणार्या लोकांवरून कँमेरा झरकन फिरून तो जत्रेत येतो. तोंडातून जाळ काढणार्या माणसाकडे ते पोरगं आश्चर्य मिश्रीत कुतुहलाने बघतं. अन मग समोर दिसतं भलं मोठं मेरी गो राऊंड. बापाला पोराच्या नजरेतच कळतं, त्याला बसायचं आहे. दोघं तिकीट देणार्या दाढीवाल्या म्हातार्याकडे जातात.

"How can I help you Sir"

"How much do you charge for a ride" बाप विचारतो

" A dollar per person. And if a kid is less than 5, then it is free  ride for kid"

बाप: "Here, 2 dollars. Two tickets please"

म्हातारा, पोराकडे बघत. "How old is kid"

बाप "6 years old"

म्हातारा आश्चर्याने "You could have told as 5. What difference does it make? I would  not have known it, anyway."

बाप "Ya! But my son would have known it"

हे बोलताना बापाच्या डोळ्यात वात्सल्य, अन त्या चिमुकल्याच्या डोळ्यात बापाबद्दल ओतप्रत अभिमान.

We live by principles..........असं म्हणत ती बँकेची ad संपते.

मी सावकाश डोळे मिटतो. माझ्या पाणावलेल्या डोळ्यात भास्कर मंडलिकांचा चेहरा तरळत राहतो.