हे ही

बोनी एकदा बंगलोर हून मुंबई ला आला. आम्ही दादरला पूनम ला राहायचो. यावेळेस मात्र सकाळीच उठून नागपूरला जायचे होते. मग विचार केला तिथेच राहू एयरपोर्ट जवळ एखादया हॉटेल मध्ये. सन न शील नावाची हॉटेल ची पाटी घेऊन एक माणूस उभा होता. बस हि होती. तिथेच JB नगर ला हॉटेल होतं. चेक इन केलं. रात्रीचं जेवायला हॉटेल च्या restaurant मध्ये गेलो. तर डान्स बार तिथे. टाय घातलेले लोकं दारू पिउन उताणे पडलेले. समोर पोरी नाचताहेत. कुणाचं त्यांच्याकडे लक्ष होतं, काहींची शुद्ध हरपली होती, काही इशारे करत होते. गुमान रूम मध्ये आलो आणि तिथेच जेवण मागवलं. पहिल्यांदा प्रकार पहिला पण अनुभवायची डेरिंग नाही झाली.

एकदा गोदरेज मधून बाहेर पडलो. Cab ड्रायव्हर ला बोललो, भूक लागली आहे, कुठल्यातरी हॉटेल मध्ये घेऊन चल. तो निघाला, तर काही मिनिटातच एशियाड नावाचं हॉटेल दिसलं, घाटकोपर जवळ. बोनी म्हणाला, चल जाऊ यात. कॅब ड्रायव्हरने चमकून बघितलं आमच्याकडे. मी म्हणालो, उतरतो आम्ही.  आत गेलो तर अंधारच अंधार. काहीतरी वेगळं वाटत होतं खरं. टेबल वर जाऊन बसलो. अंधाराला डोळे सरावल्यावर बघितलं तर बधीरच झालो. सगळ्या पोरी, सर्व्ह करण्यासाठी. थोडक्यात लेडीज बार होता तो. एक जण आली "क्या लोगे साब" तर मी म्हणालो "आम्हाला फक्त जेवायचं आहे" तर म्हणाली "क्यू साब, बियर तो लिजिये. वो देखो वैसा पिलाउंगी" माझ्या तर घशाला कोरड पडली होती. माझ्या तोंडून शब्द पडले "जरा मेल वेटर रहेगा तो भेजो ना" तर आजूबाजूला उभ्या असलेल्या दोघींकडे उभ्या असलेल्या दोघींकडे बघून म्हणाली "ए, देख साब को आदमी चाहिये, सर्विस देने के लिये" तिघीजण खदखदल्या. माझ्याबरोबर बोनी होता, त्याला येडयाला काही कळत नव्हतं. मल्लू तो. मी बोललो "हे बघ निघतो आम्ही." तर खांद्यावर हात ठेवत म्हणाली "साब, तुम्हारे तरफ देख के लगता है, तुम कभी लेडीज बार  में गया नही दिखता. चलो ठीक है, ऑर्डर दो"

निघताना पैसे दिल्यावर म्हणाली "साब, इतना भी जंटलमनगिरी मत दिखाव. तकलीफ होगी लाईफ मे" माझं लेडिज बार बद्दलचं अज्ञान हा तिच्या लेखी दिखावाच होता.

एकदा आम्ही, म्हणजे संजय सर, बोनी आणि मी, ठाण्याला शुभम नावाच्या हॉटेल मध्ये पार्टी करत बसलो होतो. बरोबर  बोनी पण होता. बोलताना बोनी सहज म्हणाला "what is dance bar? I had never been there". मी संजय सरांना बोललो "सर, मी पण कधीच नाही पहिला डान्स बार. पुढच्या ट्रीप मध्ये घेऊन जाऊ याला डान्स बारला" ते म्हणाले "ओके". अकरा ला पार्टी संपली. ते म्हणाले "चेक नाक्याला सोडतो" फियाट होती त्यांची. निघालो अन चेक नाका गेला तरी गाडी काही थांबायला तयार नाही. मी म्हणालो "अहो सर, थांबा कि" तर म्हणाले "गधड्या, तू कधी या बोन्याला घेऊन येशील. आजच जाऊ यात" कार डायरेक्ट हुमा palace ला. मी तिथे सगळं पाहिलं, ते पैसे उडवणं, पुरुषांच्या बुभुक्षित नजरा, पोरींचे आव्हानात्मक हावभाव. मध्ये असाच बाहेर आलो, तर डान्स साठी वाट बघणाऱ्या पोरीही बघितल्या. निवांत गप्पा मारत होत्या एकमेकींशी. त्या मादक नजरांची जागा काही डोळ्यात करुणेने  घेतलेली दिसली. आत हॉल मध्ये असलेल्या वखवखलेल्या नजरेपासून लपणार्या या बारबालांची मला कीवच आली.

एकंदरीत तो प्रकार काही आवडला नाही. मी आयुष्यात पहिल्यांदाच डान्स बार ला गेलो अन तीच शेवटची वेळ होती.

आज परत गदारोळ चालू झाला. त्यावरून आठवलं, इतकंच.

आणि हो, मत द्यायचं तर नकोच तो प्रकार.