रेखांश

परतीच्या प्रवासात मी डेट्रॉईट वरून शिकागो ला येत होतो. विमानाची सिटिंग अरेंजमेंट २+३ अशी होती. मी माझ्या सीट वर पोहोचलो तर शेजारच्या सीट वर एक अप्रतिम सौन्दर्य बसलेलं. साधारण ४५-५० ची असावी. इटालियन असावी बहुधा.

मी बसताना गुड मॉर्निंग असं म्हंटलं, ती पण पुटपुटली, खिडकीतून बाहेर बघत राहिली.

 थोडा वेळ गेला. ती सौन्दर्यवती निद्राधीन झाली. अन मी पण स्वर्गवासी झालो.

शिकागो जवळ आलं तसं ती जागी झाली अन मी ही जागा झालो.

विमान लँड झालं अन रनवे काही अंतर गेलं अन अचानक त्या अप्सरेने माझा आर्म रेस्ट वर चा हात धरला आणि ओरडली "Oh my God". तिच्या चेहऱ्यावरचे भीतीदायक भाव बघून मला वाटलं हिला काय खिडकीतून विंग ला आग वगैरे लागलेली दिसली की काय. पण तसं काही नव्हतं.

माझा प्रश्नार्थक चेहरा पाहून ती ललना माझ्या खांद्याला धरून परत चित्कारली "Oh my God. I am going to miss my connecting flight"

माझं लक्ष गेलं तिच्या फोन कडे. त्यावर 10:05 अशी वेळ दिसत होती. तिने तिचा बोर्डिंग पास दाखवला त्यावर तिच्या नेक्स्ट फ्लाईट ची वेळ होती 10:30.

मी तिला बोललो "Your phone is on Flight mode. Turn it off" तिने तसं केल्याबरोबर फोनमध्ये 9:05 अशी वेळ दिसू लागली.

शिकागो हे डेट्रॉईट पेक्षा एक तास पुढे आहे. फोन वर टाइम झोन तेव्हाच चेंज होतो जेव्हा तुम्ही नेटवर्क मध्ये असता. सगळा घोळ तिच्या लक्षात आल्यावर खदखदून हसू लागली. चार वेळा थँक्स म्हंटलं तिने मला. ते म्हणताना तिचे दोन्ही हात तिच्याच गालावर होते.

कुणाच्या नशिबात कशामुळे काय होईल हे सांगता येत नाही. पृथ्वीवरच्या रेखांशामुळे असे क्षण आयुष्यात आले हे नवलच नव्हे काय?

तळटीप:

- जर टाइम झोन चेंज चा घोळ माझ्याही लक्षात आला नसता तर तिने पुढे काय केलं असतं हे आठवून आता मला दुःख होतं. नाही तिथे चांगुलपणा दाखवायची सवय आता सोडायला हवी.

- प्रसंग जसाच्या तसा घडला आहे. फक्त ललनेचं वय आणि सौन्दर्याचं परिमाण यात फेरफार होऊ शकतात. मी माझ्या परीने केले आहेत, तुम्ही तुमच्या परीने करू शकता.