चँटिंग

आठवड्यापूर्वीची रात्री अकराची वेळ. आमच्या मंडळी शेजारीच बसल्या होत्या. मी फेसबुकशी चाळा करत बसलो होतो. (आमच्या मंडळी चा अर्थ एकवचनी आदरार्थी घ्यावा. नाहीतर तुम्हाला वाटायचं एक डावीकडे, एक उजवीकडून डोकावते आय पँड वर, असले काहीतरी गोड गैरसमज व्हायचे. आणि चाळा या शब्दावरून विनोद तुम्हाला सुचण्याचे अधिकार माझ्याकडे राखीव आहेत). माझा फेसबुक मेसेंजर वर चँटिंगचा मनसोक्त कार्यक्रम चालू होता. चँटिंग या शब्दाची व्युत्पत्ति चाटणे या शब्दावरून झाली की काय असा माझा घनदाट संशय आहे. समोर अर्थातच स्त्री. नाव काय ठेवावं बरं. सापडलं, रीमा ठेवू. म्हणजे या नावाची माझ्या मित्रयादीत कुणी नाही, ते चेक केलं. या रीमाताईला मी कधीच अनफॉलो केलं होतं. 

तर रीमा सॉलीड पाचकळ काही तरी समोरून लिहीत होती. मला प्रत्युत्तर म्हणून त्या टकलू स्मायली किंवा अंगठा या शिवाय काही शब्दच सुचत नव्हते. सगळे त्यांचंच. म्हणजे प्रश्न ही त्यांचे, उत्तरही त्यांचंच. काहीतरी बोलणार स्वत: आणि परत सॉरी बोलणार की माझा इकडून अंगठा. प्रश्न असले बाळबोध की म्हणजे शप्पथ सांगतो, इथे लिहावेसे पण वाटत नाही. तुम्ही म्हणाल, पावट्या, असलं फालतू बोलत बसतोस अन बाकी वेळेस तर लै बाता ठोकत असतोस. 

बायको हे माझं नाटक पाहत होतीच. रीमाच्या काहीतरी प्रश्नार्थक फ़ालतू मेसेजवर जेव्हा मी परत जीभ काढलेली स्मायली पाठवली अन बायको तडकली. म्हणाली "कसला लाळघोटेपणा करतोस रे. म्युच्युअल फंडाचा NAV कसा कँल्क्युलेट करतात किंवा करन्सी एक्सचेंज रेट कसा ठरवतात असे मी प्रश्न विचारले तर म्हणतोस, इतकं साधं कसं कळत नाही तुला अन प्रश्नाचं उत्तर टाळतोस आणि ही बया असले काहीतरी फ़ालतू डायलॉग टाकतेय अन तु स्मायली पाठवतोस. अनफ्रेंड का नाही करत तिला" 

आता कुणी कितीही पिडलं किंवा अपमान केले तरी मी अनफ्रेंड करणार नाही हा रूल पाळतो आहे मग ही बिचारी रीमा तरी कसा अपवाद असणार? 

मी मग फेसबुकचा चाळा बंद करून झोपलो. देवाशप्पथ. 

मधे सात आठ दिवस, काही तरी निर्बुद्ध मेसेजेस अन माझ्या चित्रविचित्र स्मायलींचा सिलसिला चालू होता. 

काल काय करणी झाली काय माहित पण रीमाचा मेसेज आला "मला नाही वाटत, तुम्ही माझे मित्र होण्याच्या लायकीचे आहात. मी तुम्हाला अनफ्रेंड करणार आहे आज" मी कारण विचारलं, पण काय सांगणार. परत काहीतरी फालतू. 

मी हसत हसत डोळ्यातून पाणी वाहणारी स्मायली पाठवली आणि लिहीलं

"काय बोलणार यावर! तुमच्या डिसीजनचा आदर करण्याशिवाय काहीच करू शकत नाही."

तसंही मी मेसेंजर पट्टु नाही आहे. आणि मला हे धमक्या देऊन लिहावे लागत नाही. पण लोकांनी हे अनुभवलं  आहे. मेसेजेस पाठवण्याबाबत एकदम कंजूष आहे. त्या ऐवजी मला फोन करून बोलणं आवडतं. पाल्हाळ नाही लागत त्यात.

आणि सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे पुरुषपरत्वे मी सौंदर्याचा उपासक वगैरे आहे पण. तरीही त्या सुंदर चेहऱ्याच्या वरच्या भागात काहीतरी लॉजिकल बोलण्याची बुद्धी असावी इतकी माफक अपेक्षा आहे.