काही वर्षांपूर्वीची गोष्ट. माझा चुलत भाऊ समीर पारीख ऑटो लिमिटेड नावाच्या नामांकित कंपनीत मेंटेनन्स ला होता. मॅनेजर म्हणून. मी एकदा स्पिंडल च्या कामानिमित्त त्याला भेटायला गेलो होतो. तिथे गेलो तेव्हा त्याने माझी जोशी नावाच्या दुसऱ्या मेंटेनन्स मॅनेजर शी ओळख करून दिली. समीर इलेक्ट्रिकल तर जोशी मेकॅनिकल.
मी पुढचे दोन तास दोघांचं निरीक्षण करत होतो. आणि मी पुढचे दोन वर्ष सतत भेटत होतो. जोशींच्या कामात विलक्षण धडाडी होती. समीर जिथे निर्णय घ्यायला कचरायचा, जोशी पटकन "हे करून टाक" किंवा पटकन सप्लायर ला फोन करून ऑर्डर करून टाकायचा. मी एकदा जोशीला हे बोलून दाखवलं तर म्हणाला "I do not like to procrastinate. I believe that action delayed is action denied."
जोशी रिस्क पण घ्यायचा. मी बिझिनेस मध्ये नवीन होतो. किंबहुना मला असं आज वाटतं की समीर माझा चुलत भाऊ असून तो मला काम द्यायला घाबरायचा. त्या कंपनीतून मला पहिली ऑर्डर मिळाली ती जोशी मुळेच. ऑर्डर मिळाल्यावर जोशीला धन्यवाद दिल्यावर, तो म्हणाला "अरे, नवीन सप्लायर ला प्रोत्साहन द्यायलाच पाहिजे. आणि मी तुमच्या प्रोसेस दोन तीन दा ऑडिट केल्या. मोठ्या कंपनीच्या आणि तुमच्या कामाच्या पद्धतीत काही फरक नाही दिसला. पैसे वाचत होते तुझ्या बरोबर. ऑर्डर देण्याची रिस्क घेऊ शकत होतो"
जोशी चं त्याच्या सहकाऱ्यांशी बोलणं दोस्तीचं होतं. हसी मजाक चालायची, पण काम म्हंटलं की जोशी सिरीयस असायचा, आपल्या म्हणण्यावर ठाम ही. समीर च्या बोलण्यात अरेरावी असायची. त्याच्या आवाजाचा प्रॉब्लेम होता की काय जाणे पण त्यात एक तुसडेपणा जाणवायचा.
एकदा मी फर्स्ट शिफ्ट संपताना गेलो होतो. जोशींची घरी जायची वेळ झाली होती, तरी तो कंपनीत होता. समीर ला बाय केल्यावर मी जोशींना विचारलं "काय नेहमीच थांबता का?" तर म्हणाला "हो रे, थांबावं लागतं. एकदा रिस्पॉन्सिबिलिटी घेतली की त्याची ओनरशीप घ्यावी लागते. And for that you might need to walk that extra mile"
पुढे दोघांनीही कंपनी सोडल्याचं कळलं आणि पारीख ऑटो च्या एका फास्ट ग्रोइंग वेंडर कडे जॉईन झाल्याचं कळलं होतं. मागच्या आठवड्यात समीर ला फोन केला, भेटायला येतो म्हणून, ख्याली खुशाली पण कळावी आणि काही बिझिनेस मिळतो का ते पण बघावं. गेल्यावर त्याने कार्ड दिलं Sameer Mandlik, Sr Manager Maintenance. कामाबद्दल बोललो तर "बघू, नंतर कधी तरी" वगैरे चालू झालं.
तेवढ्यात तिकडून एक परिचयाची व्यक्ती दिसली. हो, जोशीच तो. मी पटकन हात मिळवला. तर परिचयाचं हसू दाखवत जुनी ओळख पक्की झाली. समीर ला जोशी म्हणाले "अरे, तो स्पिंडल याला दे रिपेयर ला" समीर, कशाला, तो मोठा वेंडर वगैरे करू लागला. तर जोशी म्हणाले "No arguments Sameer. Please send spindle tomorrow itself" समीर म्हणाला "यस सर, पाठवतो मी"
कुतूहल म्हणून मी जोशीबरोबर कार्ड एक्स्चेंज केलं. कार्ड बघून मला आश्चर्य वाटलं नाही.
Vijay Joshi, Technical Director.
मी पुढचे दोन तास दोघांचं निरीक्षण करत होतो. आणि मी पुढचे दोन वर्ष सतत भेटत होतो. जोशींच्या कामात विलक्षण धडाडी होती. समीर जिथे निर्णय घ्यायला कचरायचा, जोशी पटकन "हे करून टाक" किंवा पटकन सप्लायर ला फोन करून ऑर्डर करून टाकायचा. मी एकदा जोशीला हे बोलून दाखवलं तर म्हणाला "I do not like to procrastinate. I believe that action delayed is action denied."
जोशी रिस्क पण घ्यायचा. मी बिझिनेस मध्ये नवीन होतो. किंबहुना मला असं आज वाटतं की समीर माझा चुलत भाऊ असून तो मला काम द्यायला घाबरायचा. त्या कंपनीतून मला पहिली ऑर्डर मिळाली ती जोशी मुळेच. ऑर्डर मिळाल्यावर जोशीला धन्यवाद दिल्यावर, तो म्हणाला "अरे, नवीन सप्लायर ला प्रोत्साहन द्यायलाच पाहिजे. आणि मी तुमच्या प्रोसेस दोन तीन दा ऑडिट केल्या. मोठ्या कंपनीच्या आणि तुमच्या कामाच्या पद्धतीत काही फरक नाही दिसला. पैसे वाचत होते तुझ्या बरोबर. ऑर्डर देण्याची रिस्क घेऊ शकत होतो"
जोशी चं त्याच्या सहकाऱ्यांशी बोलणं दोस्तीचं होतं. हसी मजाक चालायची, पण काम म्हंटलं की जोशी सिरीयस असायचा, आपल्या म्हणण्यावर ठाम ही. समीर च्या बोलण्यात अरेरावी असायची. त्याच्या आवाजाचा प्रॉब्लेम होता की काय जाणे पण त्यात एक तुसडेपणा जाणवायचा.
एकदा मी फर्स्ट शिफ्ट संपताना गेलो होतो. जोशींची घरी जायची वेळ झाली होती, तरी तो कंपनीत होता. समीर ला बाय केल्यावर मी जोशींना विचारलं "काय नेहमीच थांबता का?" तर म्हणाला "हो रे, थांबावं लागतं. एकदा रिस्पॉन्सिबिलिटी घेतली की त्याची ओनरशीप घ्यावी लागते. And for that you might need to walk that extra mile"
पुढे दोघांनीही कंपनी सोडल्याचं कळलं आणि पारीख ऑटो च्या एका फास्ट ग्रोइंग वेंडर कडे जॉईन झाल्याचं कळलं होतं. मागच्या आठवड्यात समीर ला फोन केला, भेटायला येतो म्हणून, ख्याली खुशाली पण कळावी आणि काही बिझिनेस मिळतो का ते पण बघावं. गेल्यावर त्याने कार्ड दिलं Sameer Mandlik, Sr Manager Maintenance. कामाबद्दल बोललो तर "बघू, नंतर कधी तरी" वगैरे चालू झालं.
तेवढ्यात तिकडून एक परिचयाची व्यक्ती दिसली. हो, जोशीच तो. मी पटकन हात मिळवला. तर परिचयाचं हसू दाखवत जुनी ओळख पक्की झाली. समीर ला जोशी म्हणाले "अरे, तो स्पिंडल याला दे रिपेयर ला" समीर, कशाला, तो मोठा वेंडर वगैरे करू लागला. तर जोशी म्हणाले "No arguments Sameer. Please send spindle tomorrow itself" समीर म्हणाला "यस सर, पाठवतो मी"
कुतूहल म्हणून मी जोशीबरोबर कार्ड एक्स्चेंज केलं. कार्ड बघून मला आश्चर्य वाटलं नाही.
Vijay Joshi, Technical Director.
No comments:
Post a Comment