तसं मी व्यवसायाने इंजिनियर आहे. पण छंद म्हणून दागिने घडवतो. दागिने मी कशाचेही बनवतो, सोन्याचे, चांदीचे, कॉपरचे, पितळेचे, लोखंडाचेही. आणि कसेही, सुबक, बरेसे, ओबडधोबड. मुड लागेल तसा.
एके दिवशी माझ्या लक्षात आलं की माझे काही दागिने चोरीला जाताहेत आणि कुणीतरी त्यांचेच आहेत म्हणून सांगताहेत. माझी खूप आगपाखड होते, चिडचिड होते. मनातल्या मनात मी खूप शिव्या घालतो अशा चोरांना.
मी शेजारच्या पोलीस स्टेशनात गेलो आणि कंम्पलेंट केली. हवालदाराचं नाव मार्कंडेय जुकरकर. मी म्हणालो "साहेब, माझे दागिने चोरीला जात आहेत"
माजु: कुठून चोरीला जातात?
मी: हॉलमधेच ठेवतो मी मांडून. तिथूनच जात असावेत.
माजु: ओहो, मग सोसायटीच्या वॉचमनला माहित असेल ना तुमच्याकडे कोण येणं जाणं करतं.
मी: नाही हो, सोसायटीला सिक्युरिटी नाही आहे.
माजु: अहो, मग तुमच्या सीसीटीव्ही कॅमेरात असेल
मी: नाही, घराला असा काही कॅमेरा नाही आहे.
माजु: पण मग कोण जातं येतं हे कीहोल मधून तुम्ही बघत असालच ना?
मी: नाही हो, बर्याचद्या दरवाजा सताड उघडा असतो.
माजु: (छद्मीपणे हसत) येडं समजताय का मला. तुम्हाला स्वत:च्या दागिन्यांची काळजी आहे ना तर मग त्याच्या सिक्युरिटीची काळजी नको घ्यायला. त्याला व्यवस्थित जपा. प्रसंगानुरूप काढा अन घाला. तुम्ही आपला दागिन्यांचा पसारा मांडून ठेवता आणि ओरडता की चोरीला गेला ते.
अन काय हो, तुमचे दागिने कशाचे आणि घडवणूक कशी असते?
मी: मला असं वाटतं, की घडवणूक चांगली असते बाकी मटेरियल काहीही असू शकतं.
माजु: बरं, मग एक काम करा. तुमच्या दागिन्यांचं प्रदर्शन लावू आपण. त्याला फी लावू. जास्त नाही, महिन्याला रू ५०. ज्याला तुमचे दागिने बघायचे त्याने रू ५० द्यायचे महिन्यासाठी आणि कधीही येऊन तुमचा कुठलाही दागिना बघायचा. औटघटकेसाठी घालूनही बघू शकतो. बाहेर जाताना मात्र परत ठेवायचा त्याने. आणि हो प्रदर्शनाची सिक्युरिटी मी देणार म्हणून मला प्रत्येकी १० रू द्यायचे. तुम्हाला वाटतं ना तुमचे दागिने सोन्याचे आहेत आणि घडवणूक चांगली आहे तर येतील की लोकं पैसे देऊन बघायला.
हं, बोला आहे कबूल?
मी: अं अं अं, जरा विचार करून सांगतो. नाही.....म्हणजे, तसं माझा तो छंद......मला तसे काही पैसे नाही कमवायचे त्यातून.
माजु: पैसे नाही कमवायचे ना! मग जोपास की छंद म्हणून. दागिने सार्वजनिकरित्या उघड्यावर ठेवायचे, सिक्युरिटी नाही, बँकेचं लॉकर सोडा घरातली तिजोरी नाही, मग कशाला ओरडता चोरीला जाताहेत दागिने. आणि वर पैसेही कमवायचे नाही म्हणता त्यातून. मग घालू द्या कुणालाही अंगावर, दोन मिनीटं बरं वाटेल त्यांनाही. ठेवतील काढून नंतर.
आणि अाता पोलीस नाही तर मित्र म्हणून सांगतो. तुमचे मित्र आहेत ना, जवळचे. त्यांना सांगा लक्ष ठेवायला. अन ठेवतातही. माझा अनुभव आहे, आमच्यापेक्षा चांगली धुलाई करतात ते असे दागिने चोरणार्यांची.
आता जावा घरी. घडवा, मढवा दागिने पाहिजे तेवढे. टेन्शन नका घेऊ.
मी विचार करत घरी येतो.
प्रदर्शन.....लॉकर.....सिक्युरिटी......की सर्वांसाठी खुले..........
काय करावं बरं!!!
एके दिवशी माझ्या लक्षात आलं की माझे काही दागिने चोरीला जाताहेत आणि कुणीतरी त्यांचेच आहेत म्हणून सांगताहेत. माझी खूप आगपाखड होते, चिडचिड होते. मनातल्या मनात मी खूप शिव्या घालतो अशा चोरांना.
मी शेजारच्या पोलीस स्टेशनात गेलो आणि कंम्पलेंट केली. हवालदाराचं नाव मार्कंडेय जुकरकर. मी म्हणालो "साहेब, माझे दागिने चोरीला जात आहेत"
माजु: कुठून चोरीला जातात?
मी: हॉलमधेच ठेवतो मी मांडून. तिथूनच जात असावेत.
माजु: ओहो, मग सोसायटीच्या वॉचमनला माहित असेल ना तुमच्याकडे कोण येणं जाणं करतं.
मी: नाही हो, सोसायटीला सिक्युरिटी नाही आहे.
माजु: अहो, मग तुमच्या सीसीटीव्ही कॅमेरात असेल
मी: नाही, घराला असा काही कॅमेरा नाही आहे.
माजु: पण मग कोण जातं येतं हे कीहोल मधून तुम्ही बघत असालच ना?
मी: नाही हो, बर्याचद्या दरवाजा सताड उघडा असतो.
माजु: (छद्मीपणे हसत) येडं समजताय का मला. तुम्हाला स्वत:च्या दागिन्यांची काळजी आहे ना तर मग त्याच्या सिक्युरिटीची काळजी नको घ्यायला. त्याला व्यवस्थित जपा. प्रसंगानुरूप काढा अन घाला. तुम्ही आपला दागिन्यांचा पसारा मांडून ठेवता आणि ओरडता की चोरीला गेला ते.
अन काय हो, तुमचे दागिने कशाचे आणि घडवणूक कशी असते?
मी: मला असं वाटतं, की घडवणूक चांगली असते बाकी मटेरियल काहीही असू शकतं.
माजु: बरं, मग एक काम करा. तुमच्या दागिन्यांचं प्रदर्शन लावू आपण. त्याला फी लावू. जास्त नाही, महिन्याला रू ५०. ज्याला तुमचे दागिने बघायचे त्याने रू ५० द्यायचे महिन्यासाठी आणि कधीही येऊन तुमचा कुठलाही दागिना बघायचा. औटघटकेसाठी घालूनही बघू शकतो. बाहेर जाताना मात्र परत ठेवायचा त्याने. आणि हो प्रदर्शनाची सिक्युरिटी मी देणार म्हणून मला प्रत्येकी १० रू द्यायचे. तुम्हाला वाटतं ना तुमचे दागिने सोन्याचे आहेत आणि घडवणूक चांगली आहे तर येतील की लोकं पैसे देऊन बघायला.
हं, बोला आहे कबूल?
मी: अं अं अं, जरा विचार करून सांगतो. नाही.....म्हणजे, तसं माझा तो छंद......मला तसे काही पैसे नाही कमवायचे त्यातून.
माजु: पैसे नाही कमवायचे ना! मग जोपास की छंद म्हणून. दागिने सार्वजनिकरित्या उघड्यावर ठेवायचे, सिक्युरिटी नाही, बँकेचं लॉकर सोडा घरातली तिजोरी नाही, मग कशाला ओरडता चोरीला जाताहेत दागिने. आणि वर पैसेही कमवायचे नाही म्हणता त्यातून. मग घालू द्या कुणालाही अंगावर, दोन मिनीटं बरं वाटेल त्यांनाही. ठेवतील काढून नंतर.
आणि अाता पोलीस नाही तर मित्र म्हणून सांगतो. तुमचे मित्र आहेत ना, जवळचे. त्यांना सांगा लक्ष ठेवायला. अन ठेवतातही. माझा अनुभव आहे, आमच्यापेक्षा चांगली धुलाई करतात ते असे दागिने चोरणार्यांची.
आता जावा घरी. घडवा, मढवा दागिने पाहिजे तेवढे. टेन्शन नका घेऊ.
मी विचार करत घरी येतो.
प्रदर्शन.....लॉकर.....सिक्युरिटी......की सर्वांसाठी खुले..........
काय करावं बरं!!!
No comments:
Post a Comment