दोन अणे

माझं सातवी पर्यंत अंकगणित एकदम कच्च होतं. आठवीपासून मात्र बीजगणितात आणि भूमिती त फटके बसू लागले आणि गणितात रुची वाढली. दहावी पर्यंत तर गणितात एक हुशार म्हणून गणला जाऊ लागलो. पुढे डिप्लोमा अन इंजिनियरिंग ला सगळ्यात जास्त साथ दिली ते गणितानेच. डेरिव्हिटीव्हज आणि इंटिग्रेशन हे बाकी मित्रांना किचकट वाटणारे विषय मला आवडू लागले. एकंच प्रॉब्लेम वेगवेगळ्या पद्धतीने सॉल्व्ह करण्यात मजा येऊ लागली. थोडक्यात नस बरोबर सापडली अन सातवी पर्यंत दुर्बोध वाटणारा विषय आता एकदम सुबोध झाला.

कविता अन शास्त्रीय संगीताचं तसंच झालं. मुळात इथे कवितेतल्या शब्दांचा अर्थ समजला पाहिजे हा अट्टाहास अनाठायी आहे. किंवा शास्त्रीय संगीतातला आरोह, अवरोह, गंधार, षड्ज हे माहितीच पाहिजे याची काही गरज नाही असं माझं मत आहे. मला बऱ्याचदा यातलं काही म्हणजे काही कळत नाही तरीही कविता वा शास्त्रीय संगीत हे आवडतं. बऱ्याचदा त्यातली गती, प्रवाह, लय हे  कानाला छान वाटतात. याउपर जर कधी अर्थ कळलाच तर सोने पे सुहागा.