थॉट प्रोसेस

मी तसा ग्रोथचा भोक्ता. म्हणजे मला दरवर्षी टर्नओव्हर वाढलेला आवडतो. कंपनीची साईझ वाढावी, तिथं लोकं वाढावीत, असलेल्या लोकांनी शक्य तितकं जास्त वर्षे आपल्याबरोबर काम करावं, त्यांचीही ग्रोथ व्हावी. साधारण अशी वर्किंग स्टाईल. आपल्यानंतर कंपनी कोण सांभाळणार याचा विचार न करता कंपनीत बाहेरच्या कंपनीला मेजॉरिटी स्टेक दिला. मायक्रो लेव्हल चा का असेना पण भांडवलशाहीचा पाईक. माझ्यासारखा स्वभाव असणारी लोकं मला भावतात.

माझा एक भोसरीत मित्र आहे. साधारण माझ्या इतकाच त्याचाही बिझिनेस होता. पण हळूहळू त्याने त्याचा बिझिनेस कमी करत नेला. त्याला एक मुलगी आहे. तो म्हणतो माझ्यानंतर कोण सांभाळणार हा बिझिनेस? मग तो त्याच्या लोकांना सरळ सांगतो, "तू जे काम करतोस, त्याचे मी इतकेच पैसे देऊ शकतो. तुला दुसरी नोकरी बघायची असेल तर बघ". काही थांबतात, बरेच सोडून जातात. ग्रोथ ची फारशी चिंता नसल्यामुळे कस्टमर समोर पण एकदम कडक. माझ्या अगदी विरुद्ध स्वभाव. पण मला हासुद्धा मित्र भावतो.

याचं कारण थॉट प्रोसेस मध्ये स्पष्टपणा आहे. लुकाछुपी नाही.

काही लोकं मात्र आव व्यवसाय वाढवण्याचा ठेवतात, पण ऍक्शन मात्र रडक्या ठेवतात. आपल्या नाकर्तेपणाला कुणी अभिमानाचं अधिष्ठान देतं तर कुणी "काय करणार इतकं कमावून?" असलं कुचकामी कारण देतं. कुणी दुसऱ्यांच्या आशा आकांक्षाना पायदळी तुडवत स्वतः च्या तुंबड्या भरत राहतं.

बिझिनेस करताना आपण हे "का करतोय" याबाबत विचारात स्पष्टता असली की "काय आणि कसा व्यवसाय करायचा" याचे योग्य मार्ग दिसत जातात.

तसं नसलं की व्यावसायिक स्वतःच्या आणि दुसऱ्याच्या डोळ्यात धूळफेक करत राहण्यात धन्यता मानतो.