मी तणतणत केबिन मध्ये आलो. धाडकन खुर्चीत बनलो. समोर राम बसलाच होता. मला विचारलं त्याने "काय रे, इतका भडकला का आहेस?"
मी म्हणालो "काय सांगायचं राव. इतक्या सुविधा देतो आपण. पण ही पोरं चिंधीचोरगिरी करायचं सोडत नाही. त्या शरद ने बघ, हॉटेल चं बिल रु २१० आयडिया करून रु ५१० केलं. आता असे पैसे देऊन कंपनी गरीब होत नाही पण करणाऱ्याच्या हे लक्षात येत नाही की तो पण श्रीमंत होत नाही"
राम शांतपणे पेपरवेट फिरवत बसला होता. मी चिडून म्हणालो "अरे, बोल की काहीतरी. नुसता बसला आहेस का?"
राम ने शांतपणे बोलायला चालू केलं
"असं म्हंटलं जातं की ऑफिसच्या कामावर बाहेरगावी असलेल्या ऑफिसर चं टीए डीए शीट आणि इन्कम टॅक्स रिटर्न यात काहीतरी गोलमाल असतोच. पण अशा या गोष्टीला क्षुल्लक समजायचं का त्यावरून गोंधळ माजवायचा हे प्रीमियर च्या हातात असतं. आता डोळेझाक कर. किमान तशी करतोस हे दाखव. पण हे करताना एक जोरकस मिटिंग घे आणि शरदला एकट्याला न बोलता सगळ्यांनाच कंपनीत इमानेइतबारे काम करायचं आवाहन कर."
दोन घोट पाणी पीत तो पुढे म्हणाला
"या अशा वेळेस कंपनी चालवणाऱ्या माणसाचा कस लागतो. कारण या तसं बघायला गेलं तर क्षुल्लक वाटणाऱ्या चुकीला किती महत्व द्यायचं हे त्यावेळेसच्या परिस्थितीवर अवलंबून असतं."
मी त्याला थांबवत म्हणालो
"पण तुला असं वाटत नाही का की ही विषवल्ली पुढे वाढू नये म्हणून जागेवर ठेचणं हे पण संयुक्तिक नाही का?"
तर राम म्हणाला "ठेच. पण सारासार बुद्धी जागेवर ठेवून. आततायी पणे निर्णय घेऊ नकोस ज्याने एकूण कंपनीचं मोराल डाऊन होईल"
मग आढ्याकडे बघत एकटाच बोलत राहिला
"बऱ्याचदा असं होतं की काही लिडर्स काही छोट्या गोष्टीवर अडकून बसतात. तो किती वाजता आला, कधी गेला, जेवायला कुठे गेला, कुणाबरोबर गेला या शंकांनी त्यांचं डोकं भणाणून उठतं. जर तुम्हाला खूप मोठा पल्ला गाठायचा असेल तर काही छोट्या गोष्टीकडे दुर्लक्ष करता यायला हवं. जर तुम्ही या गोष्टींवर प्रमाणाबाहेर काम करत असाल एकतर तुमची वृत्ती संकुचित असते किंवा मग तुम्ही नुसतं मोठेपणाच्या गावगप्पा मारत असता पण मनात काही वेगळं चालू असतं. या छोट्या गोष्टींवर तू घोटाळत राहिलास तर कदाचित तू व्यावसायिक उद्दिष्ट्य पूर्तीच्या आनंदांवर तू पाणी फेरतोस हे, लक्षात ठेव"
मी कॉफी बनवली अन शांतपणे एकेक घोट कॉफी घेत राहिलो.
राम सुद्धा समोर कॉफीच घेत बसला होता.
मी म्हणालो "काय सांगायचं राव. इतक्या सुविधा देतो आपण. पण ही पोरं चिंधीचोरगिरी करायचं सोडत नाही. त्या शरद ने बघ, हॉटेल चं बिल रु २१० आयडिया करून रु ५१० केलं. आता असे पैसे देऊन कंपनी गरीब होत नाही पण करणाऱ्याच्या हे लक्षात येत नाही की तो पण श्रीमंत होत नाही"
राम शांतपणे पेपरवेट फिरवत बसला होता. मी चिडून म्हणालो "अरे, बोल की काहीतरी. नुसता बसला आहेस का?"
राम ने शांतपणे बोलायला चालू केलं
"असं म्हंटलं जातं की ऑफिसच्या कामावर बाहेरगावी असलेल्या ऑफिसर चं टीए डीए शीट आणि इन्कम टॅक्स रिटर्न यात काहीतरी गोलमाल असतोच. पण अशा या गोष्टीला क्षुल्लक समजायचं का त्यावरून गोंधळ माजवायचा हे प्रीमियर च्या हातात असतं. आता डोळेझाक कर. किमान तशी करतोस हे दाखव. पण हे करताना एक जोरकस मिटिंग घे आणि शरदला एकट्याला न बोलता सगळ्यांनाच कंपनीत इमानेइतबारे काम करायचं आवाहन कर."
दोन घोट पाणी पीत तो पुढे म्हणाला
"या अशा वेळेस कंपनी चालवणाऱ्या माणसाचा कस लागतो. कारण या तसं बघायला गेलं तर क्षुल्लक वाटणाऱ्या चुकीला किती महत्व द्यायचं हे त्यावेळेसच्या परिस्थितीवर अवलंबून असतं."
मी त्याला थांबवत म्हणालो
"पण तुला असं वाटत नाही का की ही विषवल्ली पुढे वाढू नये म्हणून जागेवर ठेचणं हे पण संयुक्तिक नाही का?"
तर राम म्हणाला "ठेच. पण सारासार बुद्धी जागेवर ठेवून. आततायी पणे निर्णय घेऊ नकोस ज्याने एकूण कंपनीचं मोराल डाऊन होईल"
मग आढ्याकडे बघत एकटाच बोलत राहिला
"बऱ्याचदा असं होतं की काही लिडर्स काही छोट्या गोष्टीवर अडकून बसतात. तो किती वाजता आला, कधी गेला, जेवायला कुठे गेला, कुणाबरोबर गेला या शंकांनी त्यांचं डोकं भणाणून उठतं. जर तुम्हाला खूप मोठा पल्ला गाठायचा असेल तर काही छोट्या गोष्टीकडे दुर्लक्ष करता यायला हवं. जर तुम्ही या गोष्टींवर प्रमाणाबाहेर काम करत असाल एकतर तुमची वृत्ती संकुचित असते किंवा मग तुम्ही नुसतं मोठेपणाच्या गावगप्पा मारत असता पण मनात काही वेगळं चालू असतं. या छोट्या गोष्टींवर तू घोटाळत राहिलास तर कदाचित तू व्यावसायिक उद्दिष्ट्य पूर्तीच्या आनंदांवर तू पाणी फेरतोस हे, लक्षात ठेव"
मी कॉफी बनवली अन शांतपणे एकेक घोट कॉफी घेत राहिलो.
राम सुद्धा समोर कॉफीच घेत बसला होता.
No comments:
Post a Comment