Secret

माझ्यापाशी असली कोणतीही गोष्ट नाही की जी मला दुसऱ्याला सांगताना घाबरायला होतं की तो वा ती अजून कुठं सांगेल. अर्थात याचा अर्थ असा नाही की मी सगळ्याच गोष्टी दुसर्यांना सांगतो. आयुष्यात काही गोष्टी अशाही आहेत की त्या फक्त माझ्या आहेत. त्यात मी अतीव प्रेमळ आहे, अतिशय हलकट ही आहे, काहीवेळा तत्वनिष्ठ आहे आणि काही वेळा माझी तत्व खुंटीला टांगून ठेवली आहेत. ज्या वेळेस मला अगदी हलकी भनक लागली की समोरचा माणूस हे कुठंतरी बरळेल तर मी त्याच्या समोर ते बोलतच नाही. आणि एकदा बोललो तर समोरची माणूस कुठेही बकला तरी त्याचा फार विचार करत नाही. रादर मी तर अशाच ठिकाणी कुणाला न सांगण्याचा डाव टाकतो जिथं मला वाटतं हे त्याने/तिने कुठे तरी बोलावं. आणि लोकं साथ देतात. जिथं पोहोचवायचा तिथं मेसेज बरोबर पोहोचवतात.

समोरच्या माणसाने माझ्याशी असंच वागावं अशी माझी अपेक्षा असते. म्हणजे एखादे वेळेस सांगितलं तर ठीक आहे पण बोलताना सारखं कुणी म्हंटलं की कुणाला सांगू नकोस की मी अन कम्फर्टेबल होतो. लोकांच्या पोटात अशा गोष्टी असल्या की त्यांना सहन होत नाही, मी कुठलेही तथा कथित सिक्रेट्स पोटात ठेवून ढेकर देऊन वावरू शकतो.

अजून एक गोष्ट. अशा ज्या सो कॉल्ड सिक्रेट गोष्टी असतात त्या कुठे फुटल्या तर ९०% वेळा कुणालाही फरक पडत नाही.

असं असलं तरी एखादा मित्र वा मैत्रीण जेव्हा शेयर केलेल्या आपल्या मनातल्या गोष्टींची सार्वजनिक चव्हाट्यावर खिल्ली उडवतात तेव्हा वाईट वाटतं हे ही तितकंच खरं.

त्यामुळे बोलताना एकतर विचार करून बोलायचं आणि एकदा बोललं की फारसा विचार करायचा नाही.

आणि हो......इतक्या दीड शहाणपणाच्या गोष्टी लिहिल्या तरी मी तुम्ही सांगितलेल्या गोष्टी कुठे सांगणार नाही याची गॅरंटी नाहीच. कारण बासुदा म्हणतात तसं की मी ज्या गोष्टी लिहितो त्याला माझं समर्थन असण्याचं काहीच कारण नाही आहे.