तो तसा पापभिरू माणूस. आपण बरं आपलं काम बरं. कुणाच्या अध्यात नाही अन मध्यात नाही. तुम्हाला कसं जगायचं ते जगा पण मी मात्र माझ्या टर्म्स वर जगणार. साधारण अशा धाटणीचा तो.
छोटासा व्यवसाय आहे त्याचा. फिरावं लागतं वेगवेगळ्या प्रदेशात अन देशात. तिथेही जाणार, काम करणार मान खाली घालुन अन परत येणार.
छानछोकी म्हणजे काय तर कधीतरी बियर तर कधी वाईन घेणार, तेही मित्रांच्या गराड्यात. नॉन व्हेज आवडतं त्याला.
त्याचा एक मित्र दिल्लीत आहे. संदीप नाव त्याचं. काही बिझिनेस रिलेशन्स त्यांचे. मधल्या काळात त्यांचे व्यावसायिक संबंध तुटले पण त्याच्याशी मैत्री बरकारार राहिली. गेल्या चार पाच वर्षात संदीपचा बिझिनेस ठीक ठाक पण बाकी काय चालू हे त्याला माहिती असण्याचं कारण नव्हतं.
काल तो गुरगाव मध्ये होता. संदीप भेटला सायबर हब ला त्याला. तो म्हणाला संदीपला "हल्दीराम मध्ये जेवण करू". संदीप म्हणाला "एमजीं रोड ला सहारा मॉल आहे तिथल्या हल्दीराम मध्ये जेवू" तो ठीक आहे म्हणाला.
सहारा मॉल मध्ये दुसऱ्या मजल्यावर एका कोपऱ्यात संदीप ने त्याला उभं केलं अन कुपन घेऊन आला. डिस्को चे कुपन. बियर विकत घेण्याचे. नाचणं त्याला वावगं नव्हतं. पण संदीपच्या बोलण्यातून त्याला कळलं की काही तरी गडबड आहे. संदीप त्याला ओढत आत घेऊन गेला.
आत मिणमिणत्या प्रकाशातला हॉल. अन वेगवेगळ्या वयातल्या उत्तान पोरी अन बायका. त्याने हा प्रकार आधी बघितला नव्हता. त्याने संदीप ला विचारलं "हे काय आहे" संदीप डोळा मारत त्याला म्हणाला ऐश कर. बियर ची बॉटल हातात घेऊन तो कोपऱ्यात उभा होता. पोरी यायच्या, त्याचा हात हातात घेऊन कोच वर घेऊन जाण्यासाठी आग्रह करायच्या. तो ढिम्म उभा. शेवटी संदीप एका उफाड्याच्या पोरीला घेऊन आला, आणि तिला सांगितलं, ह्याला पटव. ती काहीबाही चाळे करू लागली त्याच्याबरोबर. एक दोन मिनिटे झाल्यावर त्याने शेवटी त्या पोरीला बाजूला घेतलं अन तिचे दोन्ही खांद्यावर हात ठेवत थेट तिच्या डोळ्यात पाहत तो म्हणाला
"पोरी, तू समजते तसा हा जीव नाही. पैसे देऊन सुख भोगणारं माझं मन नाही. ह्या पद्धतीने सुख मिळवायचं संदीप ने ठरवलं अन तू द्यायचं ठरवलं. ते तुम्हा दोघांना लखलाभ. मला ओढू नका"
त्या अंधारातही त्याला तिच्या डोळ्यात आश्चर्याचे भाव दिसले. त्याचा खांद्यावरचा हात आपल्या हातात घेत ती ओढत त्याला एका कोपऱ्यात घेऊन गेली अन म्हणाली
"आप यही खडे रहीये. तुला कुणी हात लावणार नाही"
तो पाच मिनिटे एकटा त्या माहोल मध्ये उभा होता. तिथलं वातावरण त्याला असह्य झालं. पैशाच्या जीवावर दिसणारा नंगा नाच त्याला अस्वस्थ करून गेला. गलबलून आलं. डोळ्यात तरारून पाणी आलं. तो संदीप ला एकटं सोडून खाली निघून आला.
चेहऱ्यावर पाण्याचे भपकारे मारले अन तो परतीच्या प्रवासाला निघाला. तितक्यात संदीप चा मेसेज आला
"गुरुजी, कुठे आहात. घाबरट आहात तुम्ही. जिंदगी मे थोडा तो मजा लिजीए"
त्याने काहीच उत्तर न देता उबर च्या ड्रायव्हर ला द्वारकेकडे घ्यायला सांगितलं.
तो......घाबरट....... तुमचा मित्र........अन माझा पार्टनर....... राम
छोटासा व्यवसाय आहे त्याचा. फिरावं लागतं वेगवेगळ्या प्रदेशात अन देशात. तिथेही जाणार, काम करणार मान खाली घालुन अन परत येणार.
छानछोकी म्हणजे काय तर कधीतरी बियर तर कधी वाईन घेणार, तेही मित्रांच्या गराड्यात. नॉन व्हेज आवडतं त्याला.
त्याचा एक मित्र दिल्लीत आहे. संदीप नाव त्याचं. काही बिझिनेस रिलेशन्स त्यांचे. मधल्या काळात त्यांचे व्यावसायिक संबंध तुटले पण त्याच्याशी मैत्री बरकारार राहिली. गेल्या चार पाच वर्षात संदीपचा बिझिनेस ठीक ठाक पण बाकी काय चालू हे त्याला माहिती असण्याचं कारण नव्हतं.
काल तो गुरगाव मध्ये होता. संदीप भेटला सायबर हब ला त्याला. तो म्हणाला संदीपला "हल्दीराम मध्ये जेवण करू". संदीप म्हणाला "एमजीं रोड ला सहारा मॉल आहे तिथल्या हल्दीराम मध्ये जेवू" तो ठीक आहे म्हणाला.
सहारा मॉल मध्ये दुसऱ्या मजल्यावर एका कोपऱ्यात संदीप ने त्याला उभं केलं अन कुपन घेऊन आला. डिस्को चे कुपन. बियर विकत घेण्याचे. नाचणं त्याला वावगं नव्हतं. पण संदीपच्या बोलण्यातून त्याला कळलं की काही तरी गडबड आहे. संदीप त्याला ओढत आत घेऊन गेला.
आत मिणमिणत्या प्रकाशातला हॉल. अन वेगवेगळ्या वयातल्या उत्तान पोरी अन बायका. त्याने हा प्रकार आधी बघितला नव्हता. त्याने संदीप ला विचारलं "हे काय आहे" संदीप डोळा मारत त्याला म्हणाला ऐश कर. बियर ची बॉटल हातात घेऊन तो कोपऱ्यात उभा होता. पोरी यायच्या, त्याचा हात हातात घेऊन कोच वर घेऊन जाण्यासाठी आग्रह करायच्या. तो ढिम्म उभा. शेवटी संदीप एका उफाड्याच्या पोरीला घेऊन आला, आणि तिला सांगितलं, ह्याला पटव. ती काहीबाही चाळे करू लागली त्याच्याबरोबर. एक दोन मिनिटे झाल्यावर त्याने शेवटी त्या पोरीला बाजूला घेतलं अन तिचे दोन्ही खांद्यावर हात ठेवत थेट तिच्या डोळ्यात पाहत तो म्हणाला
"पोरी, तू समजते तसा हा जीव नाही. पैसे देऊन सुख भोगणारं माझं मन नाही. ह्या पद्धतीने सुख मिळवायचं संदीप ने ठरवलं अन तू द्यायचं ठरवलं. ते तुम्हा दोघांना लखलाभ. मला ओढू नका"
त्या अंधारातही त्याला तिच्या डोळ्यात आश्चर्याचे भाव दिसले. त्याचा खांद्यावरचा हात आपल्या हातात घेत ती ओढत त्याला एका कोपऱ्यात घेऊन गेली अन म्हणाली
"आप यही खडे रहीये. तुला कुणी हात लावणार नाही"
तो पाच मिनिटे एकटा त्या माहोल मध्ये उभा होता. तिथलं वातावरण त्याला असह्य झालं. पैशाच्या जीवावर दिसणारा नंगा नाच त्याला अस्वस्थ करून गेला. गलबलून आलं. डोळ्यात तरारून पाणी आलं. तो संदीप ला एकटं सोडून खाली निघून आला.
चेहऱ्यावर पाण्याचे भपकारे मारले अन तो परतीच्या प्रवासाला निघाला. तितक्यात संदीप चा मेसेज आला
"गुरुजी, कुठे आहात. घाबरट आहात तुम्ही. जिंदगी मे थोडा तो मजा लिजीए"
त्याने काहीच उत्तर न देता उबर च्या ड्रायव्हर ला द्वारकेकडे घ्यायला सांगितलं.
तो......घाबरट....... तुमचा मित्र........अन माझा पार्टनर....... राम
No comments:
Post a Comment