तिला मी चार एक वर्षांपूर्वी रिक्वेस्ट पाठवली होती. त्या काळी स्त्री वर्ग मला मित्र आज्ञा पाठवायच्या नाहीत. मलाच नेहमी मित्र विनंति पाठवावी लागायची. तिचं मी वाचायचो. भारी असायचं. कधी गाण्याचं निरूपण, तर कधी मानवी नातेसंबंधातले कंगोरे, सैराट आणि बाजीराव मस्तानीची तिची परखड मतं, स्त्री पुरुष संबंध हा तसा नाजूक विषय पण त्याला संयमित शब्दात पण ठाम मतं मांडणारी.
सैराटचं तिचं परीक्षण मला पटलं नाही मग मी पिक्चरच्या बाजूने लिहिलं. अशा काही गोष्टी आहेतही, जिथे तिची आणि माझी मतं जुळत नाही. पण अर्थात त्याने मैत्री कधी बाधित झाली नाही. अन त्या मैत्रीला ही तिने अगदी आदबशीर निभावलं आहे. अगदी आतापर्यंत आम्ही एकमेकांना अरे तुरे करत नसू. माझ्या समवयीन अनेक जणांना ती अरे तुरे ने संबोधायची. मला कळायचं नाही. शेवटी मी कटाक्षाने तिला एकेरी संबोधू लागलो. मग तिचा पण नाईलाज झाला. एखाद वर्षाने वयाने मोठी असूनही ती मला आजही चुकून आदरार्थी संबोधन करते. हे गणित काही मला उकलत नाही.
अशी अनेक जणांची तशीच माझीही सख्खी मैत्रीण, खूप जणींची आवडती दी, जितक्या ताकदीने ती पोस्ट लिहिते, तितक्याच खुसखुशीत कॉमेंट टाकणारी, तिच्या पोस्टवरच्या प्रत्येक कॉमेंटला योग्य प्रतिसाद देणारी, प्रतिवादाला ठामपणे सामोरी जाणारी, फेसबुक सारख्या माध्यमाचा व्यक्त होण्यासाठी अत्यंत संतुलित वापर करणारी प्रिया प्रभुदेसाई.
४ नोव्हेंबर २०१७ रोजी तिच्या पहिल्या पुस्तकाचं प्रकाशन होतंय. "जुळल्या सगळ्या आठवणी, स्वर आले दुरुनी" असं समर्पक नाव असलेलं. त्या बद्दल तिचे मनःपूर्वक अभिनंदन. गाण्याच्या तिच्या अभ्यासाबद्दल मी काही बोलावं अशी परिस्थिती नाही. एखादं गाणं उलगडून सांगताना ती मुळात एक तालेवार गाणं निवडते आणि मग एखादा गवई गाणं फुलवत समेवर येतो तसं ती गाण्याला गद्यात फुलवते आणि ते जेव्हा वाचून संपतं तेव्हा मन त्या शब्दांभोवती घुटमळत राहतं. त्यात जेव्हा भावभावनांचा विषय जुळतो तेव्हा तिच्या प्रतिभेला धुमारे आणि लेखणीला धार येते. अशा अनेक गाण्यांची माळ तिने या पुस्तकात ओवली असावी असा नावावरून अंदाज बांधू शकतो. हा अंदाज चुकला तरी पुस्तक वाचनीय आहे हा अंदाज बरोबर आहे याबद्दल मला जराही शंका नाही.
परत पुस्तक प्रकाशित करतोय तो हर्षद बर्वे. म्हणजे दुधात साखर. ज्या वेगाने तो पुस्तकं आणतोय, त्यावरून लवकरच त्याचं डीन ऑर्निश च्या रिव्हर्सिंग हार्ट डिसीज च्या सारखं रिव्हर्सिंग फेल्युअर्स असं पुस्तक येण्याची दाट शक्यता वाटते आहे.
४ नोव्हेंबरला भेटूच सकाळी १० वाजता, पत्रकार संघाच्या हॉल मध्ये नवी पेठ, पुणे इथे.
सैराटचं तिचं परीक्षण मला पटलं नाही मग मी पिक्चरच्या बाजूने लिहिलं. अशा काही गोष्टी आहेतही, जिथे तिची आणि माझी मतं जुळत नाही. पण अर्थात त्याने मैत्री कधी बाधित झाली नाही. अन त्या मैत्रीला ही तिने अगदी आदबशीर निभावलं आहे. अगदी आतापर्यंत आम्ही एकमेकांना अरे तुरे करत नसू. माझ्या समवयीन अनेक जणांना ती अरे तुरे ने संबोधायची. मला कळायचं नाही. शेवटी मी कटाक्षाने तिला एकेरी संबोधू लागलो. मग तिचा पण नाईलाज झाला. एखाद वर्षाने वयाने मोठी असूनही ती मला आजही चुकून आदरार्थी संबोधन करते. हे गणित काही मला उकलत नाही.
अशी अनेक जणांची तशीच माझीही सख्खी मैत्रीण, खूप जणींची आवडती दी, जितक्या ताकदीने ती पोस्ट लिहिते, तितक्याच खुसखुशीत कॉमेंट टाकणारी, तिच्या पोस्टवरच्या प्रत्येक कॉमेंटला योग्य प्रतिसाद देणारी, प्रतिवादाला ठामपणे सामोरी जाणारी, फेसबुक सारख्या माध्यमाचा व्यक्त होण्यासाठी अत्यंत संतुलित वापर करणारी प्रिया प्रभुदेसाई.
४ नोव्हेंबर २०१७ रोजी तिच्या पहिल्या पुस्तकाचं प्रकाशन होतंय. "जुळल्या सगळ्या आठवणी, स्वर आले दुरुनी" असं समर्पक नाव असलेलं. त्या बद्दल तिचे मनःपूर्वक अभिनंदन. गाण्याच्या तिच्या अभ्यासाबद्दल मी काही बोलावं अशी परिस्थिती नाही. एखादं गाणं उलगडून सांगताना ती मुळात एक तालेवार गाणं निवडते आणि मग एखादा गवई गाणं फुलवत समेवर येतो तसं ती गाण्याला गद्यात फुलवते आणि ते जेव्हा वाचून संपतं तेव्हा मन त्या शब्दांभोवती घुटमळत राहतं. त्यात जेव्हा भावभावनांचा विषय जुळतो तेव्हा तिच्या प्रतिभेला धुमारे आणि लेखणीला धार येते. अशा अनेक गाण्यांची माळ तिने या पुस्तकात ओवली असावी असा नावावरून अंदाज बांधू शकतो. हा अंदाज चुकला तरी पुस्तक वाचनीय आहे हा अंदाज बरोबर आहे याबद्दल मला जराही शंका नाही.
परत पुस्तक प्रकाशित करतोय तो हर्षद बर्वे. म्हणजे दुधात साखर. ज्या वेगाने तो पुस्तकं आणतोय, त्यावरून लवकरच त्याचं डीन ऑर्निश च्या रिव्हर्सिंग हार्ट डिसीज च्या सारखं रिव्हर्सिंग फेल्युअर्स असं पुस्तक येण्याची दाट शक्यता वाटते आहे.
४ नोव्हेंबरला भेटूच सकाळी १० वाजता, पत्रकार संघाच्या हॉल मध्ये नवी पेठ, पुणे इथे.
No comments:
Post a Comment